CASSIAN


I want to love, but my hair smells of war and running and running.

Cas wilde zo graag dat hij gewoon met Elliott zou kunnen praten. En als hij maar zou vragen naar die handschoenen en zou glimlachen, dan zou alles normaal zijn en zou hij die overenthousiaste jongeman weer terugkrijgen die zijn kamergenoot was.

Hij luisterde naar de woorden van Elliott. Over shifterbloed. Over het kunnen aanraken van anderen. Het klonk bijna te vreemd om waar te zijn. Cas wist niet eens of hij het te mooi om waar te zijn kon noemen. Het was vooral onwerkelijk. Dat Elliott dit gedaan had voor hem, voor die jongeman die hij nog maar zo kort kende. Dat hij echt iemand aan zou kunnen raken zonder dat ze zouden eindigen als… hij duwde het beeld van die zakenman op de grond snel weg.

Maar voor hij kon reageren, klonk er plots een knal. En waar Elliott net nog gestaan had, was ineens geen hoofd meer. En toen het personeel binnen kwam, opgeschrikt door Cas’ geroep wellicht, verdween ook zijn hand.

Elliott? Waar was hij? Wat was er mis? Was het iets dat Cas met het aanraken veroorzaakt had? Was er iets mis? Hij kon Elliott niet kwijtraken.

“Elliott!” riep hij nogmaals uit terwijl meer personeel binnen kwam stromen. Ook de mannen in de beschermende pakken tegen Cas’ gave. Ze zwermden om Elliott heen en hoe harder zijn best deed om bij zijn kamergenoot te komen, om bij zijn vriend te komen, hoe harder hij weggeduwd werd de ruimte uit. Handen die hem vastpakten, beschermd door de pakken. En Cas die machteloos was. Elliott had hem nodig, maar hij kon niet bij hem komen.

“Elliott!” herhaalde hij zijn eerdere roep. Hij hoorde Elliott’s stem wel zeggen dat hij oké was, maar hij mocht niet in de buurt komen en hij moest dit eerst met zijn eigen ogen zien. In plaats daarvan werd hij steeds verder weg geduwd. Elliott was niet in orde en had hem nodig en hoe had hij kunnen verdwijnen? Hij had Cas nodig.

Hij had Elliott nodig.

Elliotts woorden dat hij oké was klonken opnieuw uit de ruimte, maar Cas kon niet naar hem toe en hij moest naar hem toe. Maar in de chaos had iemand zijn half ingepakte tas gepakt en terwijl de rest van de groep stond toe te kijken werd Cas het gebouw uit gehaald. Hij wist nog steeds niet hoe het met Elliott ging en hoe de jongeman had kunnen verdwijnen.

En voor de komende drie dagen zouden ze elkaar ook niet zien.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen