Hoofdstuk 14.3

Lysanne knipperde een paar keer tegen het licht dat door een kiertje van het gordijn precies recht in haar ogen scheen. Ze was allesbehalve uitgerust en voelde zich bijzonder slecht, dus eigenlijk wilde ze nog wat langer door slapen - maar dat lukte niet, met dat stomme zonlicht. En opstaan om het gordijn te sluiten, dat zag ze al helemaal niet zitten.
      Ze hield haar ogen gesloten en draaide zich heel langzaam om. Het kostte haar gênant lang voor ze besefte dat die gordijnen niet van haar eigen slaapkamer waren, en dat ze ook niet in haar eigen bed lag.
      Meteen kwamen een aantal herinneringen van de vorige avond in golven terug. Het feestje van Emily. Lukan en Floor. Haar avontuur op de fiets met haar krukken. En - haar bezoekje aan Olivier.
      Oh help.
      Ze opende haar ogen tot spleetjes en observeerde door haar wimpers haar situatie. Ze was bijna naakt - alleen haar slip had ze nog aan, maar haar beha lag naast het bed op de grond. Olivier lag niet naast haar - had hij wel naast haar gelegen? - maar zat alweer aan de tafel achter zijn laptop. Hij klikte wat met zijn muis en leek enorm op te gaan in datgene wat er op zijn scherm te zien was - tot hij ineens haar kant op keek.
      Als reactie draaide ze zich vliegensvlug van hem af en trok ze de deken nog wat meer over haar lichaam.
      Ze kon zich niet herinneren dat ze met hem geslapen had, maar dat was waarschijnlijk wel het geval. Ze had zich volledig aan hem opgedrongen en zich zelfs voor hem uitgekleed. Misschien kon ze beter nooit meer drinken, zodat ze niet elke keer met mensen het bed in dook die haar uiteindelijk helemaal niet wilden.
      Ze gaf zichzelf een paar minuten om zich helemaal op te vreten over wat ze nu moest doen, en besloot toen maar door de zure appel heen te bijten. Ten slotte kon ze moeilijk blijven wachten tot Olivier weg zou gaan, want het was zíjn studio.
      Ze weigerde echter om naakt het bed uit te stappen. Wat misschien idioot was, want Olivier had haar al zo vaak naakt gezien, een paar uur geleden zelfs nog. Maar ze wilde zelfvertrouwen uitstralen en ze wist dat dat niet zou gebeuren als ze zonder kleding het bed uit zou stappen.
      Met één hand tastte ze zo onopvallend mogelijk, met haar ogen weer op een kiertje, naar haar beha. Shit, ze kon er nét niet bij. Ze kon het niet met haar voet proberen, die pijnlijk klopte. Misschien als ze nog nét iets meer uit het bed zou hangen, dan zou ze hem kunnen pakken, en -
      ‘Heb je hulp nodig?’
      Ze trok haar arm direct terug om haar lijf weer te bedekken en zag hoe Olivier van achter zijn laptop met een geamuseerde blik naar haar keek. ‘Nee, het lukt wel,’ zei ze vlug. In een vliegensvlugge beweging wist ze haar beha te pakken, waarbij ze maar accepteerde dat hij een korte glimp van haar borsten zou opvangen. Minder soepel dan ze wilde, begon ze hem aan te trekken, waarbij ze haar best deed om het dekbed haar bovenlichaam zoveel mogelijk te laten bedekken - maar tegelijk probeerde ze naar Olivier uit te stralen alsof het haar allemaal niet zoveel kon schelen.
      ‘Ik moet even naar het toilet,’ zei Olivier, en zonder haar kant op te kijken, stond hij op en ging hij zijn badkamer in. Toen hij de deur had gesloten, raapte ze zo goed en fout als het ging haar kleding bij elkaar en kleedde ze zich aan. Ze wist niet of Olivier zich bewust had teruggetrokken of dat het gewoon toeval was, maar hoe dan ook was ze hem dankbaar.
      Een beetje onbeholpen ging ze op de rand van zijn bed zitten. Het uitstralen van zelfvertrouwen was moeilijk als je je zo slecht voelde en wist dat je er ook zo uitzag. Olivier liet er weinig van merken toen hij de badkamer weer uitkwam. Hij wierp een blik op zijn laptop, leek even te aarzelen en liep toen toch naar haar toe, al bleef hij op een gepast afstandje van haar staan. Hij ging zitten op de leuning van de bank en sloeg zijn armen over elkaar.
      ‘Sorry,’ verbrak Lysanne na een paar ongemakkelijke tellen de stilte. ‘Dat ik zomaar voor je deur stond gisteravond.’
      ‘Maakt niet uit. Het was - interessant.’ Hij glimlachte.
      ‘Zo kun je het ook noemen.’ Ze snoof. ‘Ik had me niet aan je moeten opdringen. Ik weet dat we in het verleden dit wel vaak deden maar - dit was een fout.’
      Hij fronste. ‘Wat was een fout?’
      ‘Dat we weer - jij en ik -’ Ze zuchtte. ‘Dat we weer met elkaar geslapen hebben.’
      ‘Oh. Aha.’ Hij knikte. ‘Ja. Nou ja, dan is het maar goed dat dat niet gebeurd is.’ Hij glimlachte opnieuw, al zag ze nu meer verdriet en vermoeidheid in zijn ogen.
      Lysanne was echter te verbaasd om zich daarmee bezig te houden. ‘We - niet?’
      Hij schudde zijn hoofd. ‘Je bent op bed in slaap gevallen.’
      ‘Maar - ik was naakt.’
      ‘Ja, zo slaap je het liefst, toch?’
      ‘Olivier…’ Ze kwam ietsje naar voren. ‘Wat is er gebeurd?’
      Hij haalde zijn schouders op. ‘Het leek me ongepast om naar bed te gaan terwijl je in die staat was.’
      Dat was heel netjes van hem. Heel gepast. Waarom voelde ze dan toch een steek in haar hart? Ze wist niet of de alcohol in haar bloed hetgeen was wat haar ervan overtuigd had dat ze hem wel zover kon krijgen met haar te slapen. De laatste keer dat ze hem gezien had, was hij gretig geweest, had hij háár gekust, dus had ze eigenlijk wel verwacht dat hij haar weer zou willen, al was het alleen voor seks. Maar blijkbaar zat haar ego haar in de weg. ‘Goed van je.’ Ze weigerde haar ogen neer te slaan, maar kon de licht spottende ondertoon in haar woorden niet onderdrukken.
      ‘Ben je boos?’ vroeg hij verbaasd.
      ‘Nee, natuurlijk niet. Het was goed,’ zei Lysanne, al kon ze haar woorden met moeite kracht bijzetten.
      ‘Jawel, je bent geïrriteerd. Waarom? Je zei net dat het een fout was, als het wel gebeurd was.’
      ‘Het zou ook een fout zijn geweest,’ knikte ze. ‘Het is beter zo. Nu kunnen we doen alsof er niks gebeurd is.’ Ze liet haar ogen de ruimte rondgaan. Waar had ze haar schoenen naartoe geslingerd? Ze moest hier weg.
      ‘Lysanne, wat is er?’
      ‘Níks! Er is niks. Er is niks met mij, net zoals er niks met jou is.’ Ze sloeg haar armen over elkaar. ‘Frustrerend antwoord is dat, hè?’
      Even zei hij niets. Toen fluisterde hij een zachte ‘ja’. En toen keken ze elkaar aan, net wat langer dan nodig was, en ze zag het verdriet in zijn ogen.
      Ze wenste dat ze dat verdriet voor hem weg kon nemen, dat ze iets voor hem kon betekenen. En dus haalde ze diep adem en zette ze haar trots opzij. ‘Er is niet zoveel aan de hand. Je hebt gewoon mijn trots wat gekrenkt met je afwijzing.’ Ze haalde haar schouders op. ‘Dat is alles.’
      ‘Je trots gekrenkt?’ reageerde hij verbaasd. ‘Omdat - oh, Lysanne, ik heb je niet áfgewezen. Je moest eens weten hoe graag ik het wilde.’ Hij kwam overeind. ‘Ik heb al mijn wilskracht moeten gebruiken om er niet op in te gaan. Maar ik wilde niet dat jij iets zou doen waar je spijt van zou krijgen. Wat je ook had gehad, dat zei je net zelf nog.’
      ‘Je wilde wel?’ vroeg ze hem aarzelend.
      ‘Natuurlijk wilde ik het wel! Ik dacht dat dat wel duidelijk was.’ Hij zette een stap naar haar toe, waardoor hij nu voor haar stond en boven haar uit torende. ‘Ik verlang al weken naar je. Sinds die avond dat je hier midden in de nacht wegging.’
      Meende hij dat? Bedoelde hij hiermee dat hij meer voor haar voelde? Of miste hij gewoon de seks? Zijn woorden lieten haar hart sneller bonzen, maar maakten haar ook nerveus. Ze wilde ze niet opvatten als iets wat ze niet waren.
      ‘Kon je niet iemand anders versieren?’ Hoewel ze de woorden scherp neerzette, betrapte ze haar stem op een korte trilling die haar zenuwen verried. ‘Ilse leek ook wel interesse te hebben.’
      ‘Ilse?’ vroeg hij, wederom verbaasd. ‘Oh, bedoel je die vriendin van Floor?’ Hij moest zowaar lachen. ‘Ik heb geen interesse in Ilse. Ik heb interesse in jou. Ik heb jóu gemist.’
      Oké, nu sloeg de warmte haar toch wel uit. Zeker toen hij zijn hand naar haar uitreikte, ze deze aanpakte en hij haar voorzichtig maar doortastend overeind trok. ‘Ik heb jou ook gemist,’ fluisterde ze toen ze tegenover elkaar stonden, hun lichamen maar enkele centimeters van elkaar verwijderd, hun handen met elkaar verstrengeld.
      Die woorden waren genoeg aanleiding voor Olivier om de afstand tussen hen te overbruggen. Hij sloeg zijn armen om haar middel en zij sloeg die van haar om zijn nek. Alle plekken waar ze elkaar raakten, leken plotseling in vuur en vlam te staan. Ze zag Olivier naar haar lippen kijken, leunde naar voren en drukte die op de zijne. Vol verlangen trok ze hem nog dichter tegen zich aan. Gisteravond was ze dan misschien vergeten - maar dit moment zou voor altijd in haar geheugen gegrift staan.