Level 28
Reyan veegde zijn duim over de sierlijke krullen waarmee de handtekening van zijn moeder op de uitnodiging getekend stond. Hij had niet zo snel een reactie verwacht nadat hij gisteren een brief had gepost waarmee hij aangaf met zijn party in de omgeving te zijn en graag even langs wilde komen. De volgende ochtend had hij een brief op zijn deurmat gevonden met zijn familie zegel waarin zijn moeder hen allemaal uitnodigde voor een diner. Terwijl Ardin en Kyrin samen kwijlend aan het fantaseren waren over de heerlijke gerechten die ze voorgeschoteld zouden krijgen, staarde Reyan naar de brief. Hij had uren aan de schrijftafel gezeten en zich afgevraagd hoe hij zijn brief moest formuleren. Wat hij allemaal wel en niet moest vertellen en uiteindelijk had hij ervoor gekozen om nog niets over die queeste te vertellen.
Zijn moeder schreef dat ze verheugd uitkijken naar zijn bezoek. Hij kon het zich haast niet voorstellen dat zijn vader verheugd was om hem te zien, na zo’n korte tijd.. Waarin hij absoluut niet zo hoog in de rangen was gestegen dan hij hoopte. Om toch een goede indruk te maken hadden ze zich zo net mogelijk aangekleed. Reyan had nog wat avondkleding in de kast hangen waar hij nog redelijk in paste en Fay had een paar van haar jurken geleend aan Sohra en Kyrin. Ardin had alleen een nette broek aan, want zijn armen waren te gespierd om in een van Reyans jassen te passen. Daarboven droeg hij daarom een van zijn nettere, witte blousen- welke hij eigenlijk niet droeg omdat hij deze niet lekker vond zitten - en een nieuwe riem die hij op de markt had gekocht om het plaatje compleet te maken.
Opgedoft en wel stonden ze voor de deur van het landhuis. Sohra en Kyrin keken met grote ogen naar de enorme deur waarboven het wapen van zijn familie was gegraveerd. Reyan hief trillend zijn hand en liet de deurklopper een aantal keer hard op het hout neerkomen. Hij slikte even toen hij zijn hand weer liet zakken. Fay gaf hem een kneepje in zijn hand en toen hij Sohra aankeek, knikte ze bemoedigend naar hem.
De deur schoof open en Reyans hart leek een tel over te slaan. Tot er iemand door de deuropening naar buiten schoot en hem om de hals vloog. Ruwe horens schraapten tegen de zijkant van zijn hoofd, waardoor hij meteen wist wie het was. ‘Meralinde,’ zei hij en vouwde zijn armen om haar ranke lichaam. Zijn nanny liet hem los en keek hem aan. Ze was geen spat veranderd. De rozige schubben op haar voorhoofd en langs haar slapen waren feller dan de laatste keer dat hij haar zag. Waarschijnlijk omdat ze toen nog moest vervellen. En de horens die vanaf de zijkant van haar voorhoofd naar achteren groeiden, leken iets langer. Haar felblauwe ogen keken hem glunderend aan. ‘Ik ben zo blij je te zien,’ zei ze. Och, hij had haar stem gemist.
‘Fay!’ Ze omhelsde Fay kort en legde een hand met lange nagels onder haar kin. ‘Wat ben je mooi geworden.’ Ze boog kort voor de rest. ‘Ik ben verheugd Reyans partyleden te ontmoeten. Mijn naam is Meralinde. Ik was Reyans nanny toen hij opgroeide.’ Ze wenkte hen te volgen. ‘Kom, kom. Er staan drankjes in de salon.’
Reyan haalde een keer diep adem en stapte over de drempel. Het eerste dat hij opmerkte was de geur die hem tegemoetkwam. Vanille, hoogstwaarschijnlijk van gebak uit de keukens en de doordringende geur van dure, gelakte meubels. Met een hint van hyacinten, waarmee de bedienden het schoonmaakwater van geur voorzagen. Op de een of andere manier voelde het onwennig, een mix van nostalgie en toch een geur die hij met een passie had ontweken een paar jaar terug. Wat hij ook rook was vruchtentaart, waardoor zijn maag begon te rommelen.
Hij volgde Meralinde de hal door richting de salon. ‘Neem hier even plaats en pak een drankje, dan zal ik je ouders laten weten dat jullie er zijn.’
Kyrin rende bijna naar het zilveren dienblad waar de gevulde champagneglazen opstonden en nam een gulzige slok uit een van de glazen. Ze smakte nadenkend met haar lippen en keek dromerig naar het plafond. ‘Za-lig!’ riep ze uit. Sohra keek om zich heen. ‘Deze ene kamer is bijna even groot als mijn hele huis.’ Ze pakte een glas en tikte de bovenkant zachtjes tegen die van Kyrin.
Reyan liep langs de rijen boeken die de gehele linkermuur innamen. Er lag geen laagje stof, anders dan in zijn loft of elke andere kamer die hij de laatste jaren had gezien. Het was zo gek om hier weer te lopen. Het voelde alsof hij de laatste keer een kop kleiner was, terwijl hij in wezenlijke niet echt meer was gegroeid. Achter hem hoorde hij Kyrin en Ardin gniffelen. Hij keek geïrriteerd over zijn schouder en de twee vielen meteen stil. ‘Wat?’
‘Oh, niets,’ zei Kyrin, ‘alleen dat we niet begrijpen waarom je zo graag van huis zou willen als dát jouw nanny is.’ Reyan keek de twee verontwaardigd aan. Hij ging er niet op in en voegde zich bij Fay en Sohra, die nu op de bank plaats hadden genomen met een drankje. Toen hij net een drankje in zijn handen had, gingen de grote klapdeuren weer open en stapte zijn moeder naar binnen. De lange, gebruinde vrouw ging de gezichten langs en bleven bij hem en Fay hangen. ‘Reyan.. Fay..’ zei ze zoet en rende naar ze toe om ze te omarmen. Sohra moest opzij springen om niet omver gelopen te worden. Zijn moeder sloeg haar gespierde, bruine armen om Reyan heen en drukte hem tegen zich aan, waardoor hij bijna stikte in de stof van haar jurk.
‘Mam, ik krijg geen lucht,’ prevelde hij en ze liet hem los. ‘Och, heden. Ik vergeet soms mijn eigen kracht.’ Haar donkere krullen had ze opgestoken, waarvan een paar strengen loshingen over haar schouders. Ondanks de sieraden en dure jurken die ze boven in haar kleedkamer bewaarde, droeg ze vaak een simpele jurk waar ze makkelijk in kon bewegen. Het had nog steeds de sierlijke franjes en randjes die je bij een dure jurk kon verwachten, maar zonder het verstikkende korset en onhandige tierelantijntjes.
Reyan streek zijn krullen recht terwijl zijn moeder zich naar Fay omdraaide: ‘Faylen, wat lang geleden.’
‘Het is gewoon Fay, Sasha,’ zei Fay met een glimlach en omhelsde zijn moeder. Toen Reyan Merlinde en zijn moeder had gezien, was hij even vergeten waarom ze hier waren, maar toen zijn vader in de deuropening verscheen, herinnerde hij zich ineens weer met welke schaamtevolle reden hij hier stond. Meteen sloeg hij zijn ogen neer.
‘Reyan,’ bromde de lage stem van zijn vader, ‘ mijn zoon.’ Hij stapte met open armen op hem af. ‘Welkom thuis,’ zei hij en stak een hand uit. Toen Reyan zijn grote hand vastpakte en deze schudde, klopte zijn vader hem tegen de arm. Daarna draaide hij zich om naar de rest. ‘Mijn naam is Alaric en dit is mijn vrouw Sasha. Ik heet jullie allen welkom in ons nederige stulpje.’
Die uitspraak trok Sohra haar bovenlip bij op, maar zijn vader leek het niet in de gaten te hebben en ging gewoon verder met praten. ‘Laten we naar de eetzaal gaan.’
De deuren werden door de lakeien geopend en ze volgden Reyans ouders naar de eetzaal. De lange rechthoekige tafel was keurig gedekt, met diverse op elkaar gestapelde borden en eetgerei op een blauw met goud gedecoreerd tafelkleed. Zijn vader nam plaats aan het hoofd van de tafel en zijn moeder aan zijn rechterhand. Reyan ging tegenover zijn moeder zitten en de rest nam ook plaats. De lakeien schoven de stoelen van Reyan en Fay aan, maar voordat ze bij Sohra en Kyrin aankwamen, hadden zij al plaatsgenomen en schoven met luid geschraap de stoelen aan de tafel. Kyrin hield geïntrigeerd het zilveren bestek op in het licht van de brandende kaarsen. Sohra hield haar nauwlettend in de gaten en schudde haar hoofd toen de blondine haar lepel langzaam van tafel schoof. Met een zuur gezicht legde ze de lepel terug. Er werd wijn ingeschonken en het eerste gerecht werd opgediend.
Kyrin keek er met een scheef oog naar en wees naar haar bord. ‘Waar is de rest? Hier kan ik toch niet op leven.’
Reyan voelde zijn wangen rood worden terwijl zijn vader brulde van het lachen en zijn grote hand op tafel sloeg. ‘Echt een vraag voor een Westlander.’
‘Vader,’ siste Reyan. ‘Dat kan je niet zeggen.’ Hij keek Sohra en Kyrin verontschuldigend aan. ‘Ah,’ zei zijn vader toen, ‘Mijn excuses.’ Hij boog het hoofd naar Kyrin en Sohra. ‘Je directheid is verfrissend, Kyrin,’ voegde hij eraan toe.
Kyrin draaide de rand van haar glas een stukje in de richting van hun gastheer. De blik in haar ogen bleef echter ijzig, waar Reyan nerveus van werd. Sohra was al eng als ze boos was, maar de hemel zou vallen als Kyrin echt kwaad werd. Hij nam een slok water. Het glas in zijn hand trilde lichtjes. Hij voelde de ogen van zijn moeder branden, maar ze zweeg.
‘Het zijn allemaal kleine gerechtjes, zodat je aan het einde van de avond vol zit,’ hoorde hij Fay Kyrin de etiquette uitleggen. De blondine snoof. ‘Wat een tijdverspilling,’ bromde ze, ‘geef mij gewoon een stuk vlees en klaar is kees.’
Zijn vader brulde weer van het lachen. Hij veegde een dikke vinger onder zijn oog langs terwijl hij een hap lucht naar binnen zoog en een slok wijn nam. Sohra staarde met een geheven wenkbrauw naar de man, terwijl ze langzaam kauwde op haar hap en haar blik vervolgens tot Reyan wendde. Ze vroeg zich waarschijnlijk af waar de tiran was, waar hij altijd over sprak. Reyan zuchtte.
Reageer (2)
Kijken of hij ook zo joviaal is als ze om geld vragen... Kan twee kanten uitgaan. Ben benieuwd!
2 maanden geledenDe pracht van de two-faces narcist.. haha
2 maanden geledenKyrin is gold! ik zag het al zo voor me!
3 maanden geledenOok zo typisch hoe een tiran opeens een masker lijkt op te hebben om goed over te komen bij nieuwe mensen ugh.
Hahaha thanks girl! Jaa! Ik probeer hem ook echt als een narcist over te laten komen, seems it's working!
3 maanden geleden