180 || Einar Harding

R wist wat er komen ging. Hij was immers degene die de verrassing voor Silvia geregeld had. En toch was er een deel in hem die niet wist of hij nu over grenzen was gegaan, door achter Silvia’s rug om contact met haar vader te hebben gehad. Maar toen zag Silvia haar vader. Toen vloog ze hem om de hals. Toen vulden haar ogen zich met tranen. En R wist dat hij wel het juiste had gedaan.

Hij stapte achteruit om het gezin hun moment samen te gunnen. Hoewel Silvia’s moeder R geholpen had om dit te organiseren, had ook zij haar man al een tijd niet gezien en had Janie haar vader al een tijd moeten missen.

Maar voor hij weg kon stappen, trok Silvia hem aan zijn arm terug om hem als R te introduceren. R trok zijn mouwen verder naar beneden, zich plots erg bewust van de blik van de militair op hem – en wetende dat zijn vrouw ook gezien had welke littekens er onder die mouwen schuil gingen en wat dat inhield. Een militair, met hoge rang als de verhalen van Silvia mocht geloven, zou het beste willen voor zijn dochter. En hoewel Silvia hem nog enkel als ‘R’ had voorgesteld, kon R aan de blik van de man zien dat hij de connectie al wel gemaakt had.

Toen beantwoordde R de blik van de militair en zijn masker van zelfvertrouwen waarmee hij altijd de dag doorkwam, kwam weer naar voren. Hij glimlachte en schudde de hand stevig. “Een eer om u eindelijk te ontmoeten, sir,” zei hij. Rug recht, schouders naar achteren, toonbeeld van zelfvertrouwen, alsof hij niet net aan zijn mouwen had staan plukken.