Hoofdstuk 12.1

Ze deed haar best om niet meer aan Olivier te denken. Echt waar. Maar het werd wel bemoeilijkt als hij overal toch ineens opdook. Zoals in de sportschool. Of bij haar thuis, toen Lukan er ook was geweest.
      Of via een appje.
      Lysanne had het bericht nog steeds niet aangeklikt, maar keek regelmatig naar de melding op haar telefoon. Het berichtje was kort en nietszeggend. Maar wat zei het dat hij überhaupt contact had gezocht?
      Hé, hoe is ie?
      Meer stond er niet in. Ze had al bedacht dat hij weer wilde vragen hoe het met haar voet ging, maar dan had hij ook ‘hoe is het met je voet?’ kunnen typen. Dit berichtje was… niets. Wat verwachtte hij dat ze zou reageren? Veel verder dan ‘Goed’ kwam ze niet.
      Natuurlijk kon ze meer zeggen. Ze kon vertellen dat ze klaar was met haar tentamens en nerveus was voor de resultaten. Ze kon zeggen dat ze haar eerste stapjes (met krukken, dat nog wel) met haar geblesseerde voet had gezet. Ze kon hem ook vertellen dat ze haar best deed om niet aan hem te denken maar zich nog steeds zorgen om hem maakte, dat het met haar prima ging maar dat ze vooral wilde weten hoe het met hém ging.
      Maar dat druiste zo hard in tegen haar voornemens dat ze het geen moment serieus overwoog. En dus had ze het berichtje al sinds gisteravond laat, toen ze hem had ontvangen, ongeopend in haar mobiel staan. En werden haar gedachten er dus, volledig tegen haar voornemens in, de hele tijd door in beslag genomen.
      Gelukkig had ze afleiding. Floor zou over een paar weken 23 worden. Hoewel haar vriendin haar verjaardag meestal alleen met haar familie vierde, hadden Mattie en Lysanne besloten een surpriseparty te organiseren. Wat best lastig was, want Floor hield niet heel erg van verrassingen en ze hield er ook niet van om in het middelpunt van de belangstelling te staan.
      Maar gelukkig hadden ze een manier bedacht om Floor toch in het zonnetje te zetten op een manier die ze wel zou waarderen. Ten eerste zou het geen groot feest worden en zouden ze niet te veel mensen uitnodigen (de gastenlijst stond nog open ter discussie). Daarnaast was het plan om overal spelletjes neer te leggen, zodat Floor niet de hele tijd in de spotlight stond, maar mensen lekker actief bezig waren. En het zou bij Mattie thuis zijn, zodat ze ook nog eens weg kon gaan wanneer ze wilde. Niet omdat Lysanne en Mattie dachten dat Floor dat zou doen, maar dan had ze in ieder geval de optie.
      En vandaag waren Mattie en Lysanne samen de stad in om inkopen te doen - en dan met name spelletjes. Ze hadden de studievrienden gevraagd om wat geld in te leggen, zodat ze de spelletjes aan het eind van de avond meteen aan Floor cadeau konden doen. Ideaal.
      Daarnaast zouden ze ook op zoek naar leuke versiering die bij Floor zou passen en eigenlijk wilde Lysanne nog even naar de boekenwinkel, want Viviana Bianchi had een nieuw kookboek uitgebracht en dat was haar moeders favoriete chef (en inmiddels ook de hare).
      ‘30 seconds hebben jullie nog niet, toch?’ vroeg Mattie. Ze stonden nu in de spelletjeswinkel, op zoek naar geschikte spelletjes voor het feestje.
      Lysanne schudde haar hoofd. ‘Ik geloof dat haar ouders dat wel hadden en dat Olivier het mee heeft genomen toen hij het huis uit ging, maar hij staat in ieder geval niet bij ons thuis.’ Ze glimlachte bij de herinnering aan de laatste keer dat ze het met Floor gespeeld had. Het was één van die zeldzame momentjes dat haar competitieve kant naar boven was gekomen. ‘Ja, laten we dat sowieso maar meenemen. Budget is heel groot, toch?’ Ze stak haar tong uit naar Mattie, die moest grijnzen.
      ‘Natuurlijk. Zolang jij niet mee betaalt, is het budget oneindig.’ Hij pakte de doos en hield hem onder zijn arm, terwijl hij verder rondkeek. ‘Man, ze hebben hier veel opties. Hé, dit ziet er leuk uit!’ Hij pakte met zijn vrije hand een lichtgeel doosje en bekeek de achterkant. ‘Throw Throw Burrito is een combinatie van een kaartspel en trefbal.’ Zijn mondhoeken schoten omhoog. ‘Je moet kaarten verzamelen, punten verdienen en zachte burrito’s naar elkaar gooien.’ Hij las nog kort verder en stak hem toen naar haar uit. ‘Dit moeten we kopen.’
      ‘Je weet dat het feestje in jouw appartement is, toch?’ zei Lysanne lachend.
      ‘Ach, daar staat toch niks van waarde.’ Hij legde het spelletje op de 30 seconds-doos en ging toen weer de rijen af.
      Lysanne voelde zich niet een grote toevoeging terwijl Mattie de rijen met dozen bij langs ging. Zelf was ze niet een groot spelletjesliefhebber. Waar het competitieve bij Floor een uitzondering was, was dat bij Lysanne de regel. Ze had een hele tijd geleden eens een potje Ticket to Ride gespeeld met Floor en Aimee. Dat was hard tegen hard geweest - Floor was alleen maar bezig geweest om de sfeer goed te houden, terwijl Aimee en Lysanne elkaar de hele tijd aan het dwarsbomen was. Floor ging er daardoor met de overwinning vandoor en Lysanne en Aimee waren beide strontchagrijnig geweest.
      Het leunen op haar goede voet begon nogal te vermoeien, dus ging ze zitten op één van de krukjes die in het midden van de winkel om een kleine tafel met een spelletje erop stond. Ze deed alsof ze ook naar de spelletjes keek maar dan van een afstandje, maar haar gedachten gingen weer een andere kant op. Naar Lukan. Hij had zich nogal afstandelijk gedragen toen ze hem en Floor was tegengekomen gisteravond. Zonder haar echt te begroeten was hij weggegaan - ze had gehoopt dat ze inmiddels al ietsje verder waren in wat het dan ook was tussen hen. Maar goed, morgen zouden ze lekker een terrasje opgaan. Het zou de eerste ‘echte’ date tussen hen zijn die niet praktisch was, zoals het ziekenbezoek of het studeren, dus dat was toch wel een stap.
      Dat is verder dan je ooit met Olivier bent geweest, zei een stemmetje in haar hoofd, die ze direct weer wegduwde.