Level 25
Reyan boog voorover en spatte het lauwe water uit de waskom in zijn gezicht. Koele druppels drupten van zijn natte krullen in de kom. Hij veegde zijn haar naar achter en rechtte zijn rug, zodat hij zijn reflectie in de wazige spiegel kon zien. Dat was misschien het enige object in huis dat Fay nog niet had schoongeboend. Of hij is al zo ver heen dat het niet meer lukte.
Sinds ze twee dagen geleden weer bij de loft waren aangekomen, was Fay weer aan het stress-poetsen geslagen. Deze keer was het wel anders, want ze was daarnaast ook hardop aan het fantaseren over de queeste. ‘Stel je het je voor,’ ging ze dan weer verder, ‘burggraven en hertogen zullen ons van over heel Midland vragen queesten voor hen uit te voeren. We zullen nooit meer in viezige herbergen of hooischuren slapen of hoeven jagen voor ons avondmaal.’ Ze vouwde haar handen samen met de bezem ertussen en tuurde dromerig voor zich uit.
‘En denk aan het geld,’ riep Kyrin vanaf de bank. ‘Ik heb mijn ogen op een nieuwe set zwaarden.’ Ze hing over de rugleuning. ‘Ik zou de lokale magiërs betalen voor de meest dure aanscherpingsspreuken.’
‘Ik ga eerst een nieuwe set laarzen halen,’ zei Sohra vanaf de eettafelstoel. ‘Van die comfortabele van zijdeleer.' Ze leunde met haar voeten op de robuuste tafel en wiebelde met haar versleten laarzen. Het leer was op meerdere punten gerafeld. Reyan keek omlaag naar zijn laarzen. Daar was hij het ook wel mee eens, want dit paar ging vast niet lang meer mee.
‘Dat vind ik nog niet eens zo’n gek idee,’ zei Fay en zette de bezemsteel tegen de muur. ‘Ik heb laatst ergens van die dure banden gezien voor mijn arm, waar mijn bijl aan vast zit. Die leken me zo zacht en comfortabel. Dat zou ik geen miskoop vinden.’
‘Kan je pappie die niet gewoon voor je betalen?’ zei Kyrin met een grijns. Fay keek haar verontwaardigd aan. ‘Ik hoef helemaal niets van die man aan te nemen.’
‘Ja, vertel nou eens.’ Sohra sleepte haar benen van tafel en draaide zich naar Fay om. ‘Wat is het probleem met jou en pappie? Dat we niet bij Reyan in zijn grote landhuis overnachten -’ Ze draaide zich even naar hem om, ‘Die loft hier is overigens prima-’ En wendde zich weer tot Fay. ‘Dat snap ik nog wel met zijn vadercomplex, maar waarom niet bij jouw familie?’
‘Vadercomplex?’ Reyan trok een wenkbrauw op. Sohra schokschouderde. ‘Zoals ik zei, heb ik onderzoek gedaan. Ik neem aan dat je onteerde broer het huis uit schoppen en die hele druk van “de eer hooghouden” jullie relatie geen goed heeft gedaan.’
Reyan wendde zijn blik. Hij vond de betiteling niet leuk, maar kon ook niet ontkennen dat ze gelijk had. Sohra vestigde haar aandacht weer op Fay. ‘Dus, hoe zit dat bij jou?’
Fay keek Sohra strak aan. Reyan kon aan haar houding opmaken dat ze zich zeer ongemakkelijk voelde bij dit onderwerp. Ze kneep krampachtig in de poetsdoek en stond als een rots op haar plek. ‘Sinds wanneer interesseer jij je in het leven van iemand anders dan jezelf?’
‘Probeer ik een keer een teamspeler te zijn,’ bromde ze. Fay trok een wenkbrauw op, maar die leek niet uit verbazing te komen. De omgekrulde mondhoek duidde op spot. Ze sloeg haar armen over elkaar en snoof honend. ‘Dat zou meer effect hebben als je ervoor zou kiezen je vragen te formuleren zonder dat de spot van je woorden afdruipt.’
De meisjes bleven elkaar strak aankijken. Reyan wist niet zeker of hij moest ingrijpen. Ze waren beiden nog ongewapend, maar hij had er absoluut geen zin in dat ze hier zo dadelijk de tent zouden afbouwen. Hij keek Ardin even aan, maar die schudde kort zijn hoofd en sloeg de situatie geïnteresseerd gaande. Kyrin tuurde zoals gewoonlijk met een brede grijns en glimmende ogen naar de ruziënde meisjes.
Sohra draaide haar hoofd weg en Reyan stond versteld. De frons op haar voorhoofd was niet diep, haar blik niet fel. En Fay leek het ook te zien. Ze liet haar armen zakken. ‘Vlak voordat ik naar de Academie ging, schopte mijn vader mijn moeder het huis uit en hertrouwde,’ zei ze en Sohra keek haar vanuit haar ooghoeken aan. ‘Zette haar buiten alsof ze niets minder was dan het vuil dat we aan de varkens voeren. Dat was de laatste keer dat ik haar heb gezien.’ Ze sloeg haar ogen even neer. ‘Dus nee, die man betekent niets meer voor mij.’
Sohra draaide haar hele gezicht nu richting Fay. ‘Wat een zwijn,’ spuwde ze. Haar mondhoek krulde omhoog. ‘Ik vond altijd dat je een klein hartje had, maar het is goed om te zien dat zelfs jij ergens haat voor kan voelen.’
‘Behalve voor jou bedoel je?’
Sohra grinnikte. ‘Je zegt het maar als we dat dure landhuis van je met drek moeten besmeren.’
Fay grijnsde. ‘Dat aanbod houd ik je aan.’
Reyan slaakte een diepe zucht. Het voelde alsof zijn hele borstkas ermee leegliep. Fay keek Kyrin aan. ‘En jij, Ky? Moeder- of vadercomplex?’
Kyrin grinnikte. ‘Oudercomplex,’ antwoordde ze, ‘Mijn ouders hebben me verkocht voor een paar zakken meel.’
Een rilling gleed over Reyans ruggengraat. De rest van het gezelschap was net zo bevroren tot Ardin in zijn nek wreef en floot. ‘Zelfs mijn jarenlange aandachtstekort kan hier niet tegenop. Kyrin wint deze ronde.’
De blondine knipoogde. ‘Je hebt er toch niets aan,’ zei ze terwijl ze zich uitrekte. ‘Ze bezorgen je trauma’s en nemen je vrijheid af.’
‘Waar heb je al die jaren geleefd?’ Reyan was oprecht geïnteresseerd. Hij wist niets over Kyrins leven. Eigenlijk was het nooit eerder gebeurd dat ze zo open met elkaar hadden gesproken. Het meisje bleef altijd wat meer op de achtergrond, alsof ze dat zelf ook wilde. Alsof ze niet wilde dat iemand wist dat er een hart in haar borstkas bonsde.
‘Ik ben opgegroeid in een van de grotere steden in Voltora. Daar heerst eigenlijk alleen maar armoede en worden kinderen vaak verkocht zodat de rest van de familie kan overleven.’ Ze keek even naar het plafond. ‘Volgens mij had ik 4 zussen en 2 broers voordat ik verkocht werd. Zij werkten allemaal al vanaf dat ze konden lopen en praten. Ik was een mond teveel, dus ontdeden ze zich van mij.’ Ze haalde haar schouders op. ‘Heb een tijd in een bordeel gewerkt en ben daar toen weggelopen. Daarna zorgden een paar straatschoffies en ik voor onszelf. Toen ik oud genoeg was om naar de Academie te kunnen, heb ik me aangemeld.’
Reyan probeerde zijn mond dicht te houden. Een schuldgevoel brandde in zijn borst. Dus terwijl ik het meest comfortabele leven leidde, slenterde zij op straat rond..
‘Je hoeft me niet zo aan te kijken hoor,’ zei Kyrin en Reyan realiseerde zich dat hij naar haar had staan staren. ‘Ik weet dat ik bloedmooi ben, maar ik zit bij het andere team.’ Toen werd haar gezicht harder. ‘Ik heb nergens zoveel vrijheid gekend als op die straten. We hadden niet elke dag te vreten, maar we hadden plezier en gaven geen fuck om wat anderen van ons vonden. Ik zat niet vast in een gouden kooi, zoals jullie.’ Haar ogen gingen van Reyan naar Fay. ‘En dat is exact hoe ik mijn leven wil leiden.’
Reyan wist niet wat hij moest zeggen. Hij wilde vragen of het zwaar was om zo te leven, zonder vangnet. En of ze haar ouders mistte. Maar hij kon het niet helpen te denken dat zijn vragen insensitief waren. Natúúrlijk was het zwaar. Hij kon het zich niet eens voorstellen. En toch betwijfelde hij of ze het ooit zou toegeven. Was het allemaal een masker, of meende Kyrin wat ze zei? Reyan kon het zich niet voorstellen dat ze gelukkig was, alleen en koud en hongerig. En ongeliefd. Zijn vader was misschien een eikel die zijn broer de straat op smeet omdat hij weigerde een Grimmer te worden, maar Reyan had tenminste liefde gekend.
'Heb je nooit terug willen gaan?’
Reyan keek Fay aan. Ze had haar hoofd gekanteld en keek Kyrin met zachte ogen aan. Kyrin schudde haar hoofd. ‘Naar de mensen die mij niet wensten? Wat moet ik daar?’
‘En je broertjes en zusjes?’
Kyrin keek haar even aan. ‘Ik ben mijn oudste zus een keer tegengekomen op de markt. Ze herkende me niet meer. Alsof ik nooit was geboren.’
Er ging een steek door Reyans hart. Hij opende zijn mond een paar keer om iets te zeggen, maar de woorden bleven steken. Hij tikte zijn duimen nerveus tegen elkaar. ‘Je hoeft ook niet terug,’ zei hij uiteindelijk, ‘je hoort nu bij ons.’
Ze keek hem aan met haar grote blauwe ogen en snoof glimlachend. ‘Sentimenteel gedoe,’ zei ze zachtjes. Er daalde een stilte over de groep. Toch voelde deze niet zo ongemakkelijk, alsof iedereen de informatie liet bezinken en terugdacht aan mooie en slechte herinneringen.
‘Nou, aangezien niemand ernaar vraagt,’ zei Ardin uiteindelijk, ‘ik heb vijf oudere broers en een jonger broertje die elk sterker, slimmer en handiger zijn. Sommige hebben grote bedrijven en een naam voor zichzelf gemaakt. Mijn jongere broer, Orwald, neemt de herberg over van mijn ouders omdat mijn ouders mij daar niet mee vertrouwde. Ze vinden mij incompetent. Daarom besloot ik Grimmer te worden, zodat ik ze kan laten zien dat ik een naam voor mezelf kan maken.’ Hij flexte zijn armspieren en grijnsde.
‘Herinner me jouw ouders een hartig woordje toe te spreken als ik die ooit ontmoet,’ zei Sohra nukkig. ‘Als ze jou zouden zien vechten, zouden ze zich schamen voor hun woorden.’ Hij keek Sohra aan en knipoogde. ‘En daarnaast heb ik natuurlijk de mooiste vrouw uit het land aan de haak geslagen.’
Sohra lachte. ‘Die ook erg gevaarlijk kan zijn als ze iets verkeerds over jou zouden zeggen waar ik bij ben.’
Reyan had geen moeite zichzelf voor te stellen hoe Sohra die hele herberg in de hens zou zetten. Hij keek de roodhaar even aan. ‘Sohra,’ begon hij schor. Toen haar felle ogen hem aankeken, slikte hij even. ‘Mochten we stijgen in rangen en meer geld toegerekend krijgen.. Anders dan de rest van ons hebben wij niet echt de behoefte onze families te zien, maar mocht jij terug willen naar de jouwe, dan wil ik dat je weet dat je mijn toestemming hebt. Welke queeste we ook moeten uitvoeren en waar we ons ook in het land bevinden.’
Ze keek hem lang aan en knikte uiteindelijk. ‘Dat zou ik fijn vinden.’
‘Dan ga ik met je mee,’ zei Ardin terwijl hij een hand tegen haar rug legde. Hij keek Reyan even aan, maar hij was niet van plan de spierbundel tegen te spreken. Hij kende de details niet, maar met alles dat hij van Sohra had geleerd was het hem goed duidelijk dat de levens van haar moeder en kleine zusje onzeker waren. Heel goed konden ze misschien nog niet met elkaar overweg, maar hij hoopte dat dit vredeoffer in ieder geval goed in ontvangst genomen werd.
De gesprekken hadden hem die nacht in zijn dromen achtervolgd, zelfs nu hij in deze wazige spiegel staarde, speelden ze nog door zijn hoofd. Niet alleen de openhartige onthullingen over hun verleden, maar ook de enthousiasme die elk van hen voelde over deze kans die ze hopelijk aangeboden zouden krijgen van de Raad. Hij hoopte vurig dat de Gilde het hen zou toestaan deze opdracht uit te voeren. Hij gunde het zijn partyleden.
‘Ik kan niet geloven hoe onverantwoordelijk jij bent,’ klonk er een gil van beneden. Reyan keek over zijn schouder toen de voordeur met een klap dicht ging. De trillingen trokken door de houten planken onder zijn voeten. Hij zuchtte. Wat nu weer.
Hij griste zijn bruine shirt van het krukje naast de wastafel. Beneden trok een woedende Fay aan die een bedwelmde Kyrin aan haar kraag de kamer in sleurde. Ze smeet de blondine op het grote kleed. ‘Weet je wat je hebt gedaan?’
Kyrin pinkte een traantje weg en keek lachend op naar Fay. ‘Je bent zo boos!’
‘Zeker weten dat ik kwaad ben,’ siste ze, ‘je hebt al ons geld opgemaakt.’
‘Wat?’ Reyan stapte de laatste trap af. Fay draaide zich naar hem om en hield haar hand op naar Kyrin, die hem met rozige wangen en een vage blik aankeek. ‘Rey-rey!’ riep ze en probeerde op te staan, maar verloor meteen haar evenwicht en stortte op de grond.
‘Kyrin, ben je dronken?’
‘Nee!’
Reyan zuchtte. Hij liep naar haar toe en trilde haar aan beide armen op, om haar op de bank te leggen. Daarna haalde hij een glas water en duwde die in haar handen. ‘Drink.’
Kyrin rook aan het glas en trok haar neus op. ‘Je probeert me te vergiftigen.’
‘Bij de gilde, help me,’ verzuchtte Fay. Ze keek Reyan aan. ‘Ze is de hele nacht in de taveerne gebleven en heeft al ons geld vergokt. We hebben nog voor een paar dagen genoeg om van te eten, maar dan is het op.’ Ze hield een hand op naar het meisje, dat voorzichtige slokjes uit het glas dronk. ‘Ik ben haar gaan zoeken toen ze vanochtend niet thuis was gekomen en vond haar in slaap gedommeld aan een van de tafels in de taveerne met een stapel pullen naast zich. De barmeid zei dat ze de hele nacht door had gedronken en ze haar niet weg kregen.’ Ze ging verslagen op het koffietafeltje zitten.
‘Hé,’ siste Kyrin en keek Fay met toegeknepen ogen aan. ‘Je gedraagt je als een moeder. Ik haat moeders.’
‘Ik gedraag me alleen als een moeder omdat je mij geen keus laat,’ siste Fay.
‘Ik probeerde alleen maar voor meer geld te zorgen,’ riep ze en zwaaide haar armen in de lucht, waardoor de inhoud van het glas door de kamer vloog. Reyan veegde wat van de verdwaalde spetters van zijn wang. ‘Dit was niet de manier, Kyrin. We hebben nu een groot probleem, begrijp je dat?’
De blondine gromde en sloeg haar armen over elkaar. Het lege glas rolde over haar schoot. ‘Het is jullie eigen schuld.’
‘Wat?’ Fay knarste met haar tanden en stond in de startblokken om Kyrin naar de keel te vliegen. Reyan legde zijn hand op haar arm en keek Kyrin aan. ‘Wat bedoel je daarmee?’
Ze keek hem fel aan. Haar ogen waren rood. Van de alcohol.. of? Ze draaide bruusk haar hoofd. ‘Door jullie geleuter gisteren kon ik niet anders dan drinken. En daar vermaakte ik me prima mee totdat dat zwijn de barmeid belaagde en ik mijn pul met bier naar zijn hoofd smeet,’ riep ze, ‘hij eiste een vergoeding dus ik zei hem dat ik wel een gokje wilde wagen.’ Ze grijnsde katachtig, waarna ze weer fronste en de muis van haar hand tegen haar hoofd drukte. ‘Dat ging me niet zo goed af, helaas, dus daarna dronk ik meer.’
‘En ben je al ons geld kwijtgeraakt.’
Ze wees naar Fay bij wijze van instemming en liet haar hoofd opzij vallen tegen de bankleuning. Haar blonde haren hingen als een gordijn over haar gezicht. Zachtjes klonken uiot haar mond. Reyan leunde over haar heen en trok met zijn duim een ooglid omhoog. ‘Die is volledig buitenwesten.’
‘Net goed,’ Fay sloeg resoluut haar armen over elkaar. Een diepe frons tekende haar gezicht. ‘Laat haar maar wakker worden met de meest hersenbrekende kater.’
‘Ik denk dat ze emotioneel was door gisteren,’ realiseerde Reyan zich. Hij verbaasde zich erover, want gisteren leek het haar allemaal vrij weinig te doen.‘Desondanks maakt dat niet op voor haar gedrag en daar zal ik ook wat mee gaan doen, maar nu hebben we een groter probleem.. Wat gaan we doen nu er geen geld meer is?’
Fay zuchtte en liet haar hele torso voorover hangen als een lappenpop. ‘Ik heb boven nog wel wat sieraden liggen,’ zei ze terwijl ze haar rug rechtte, ‘die kunnen we in ieder geval verpanden.’
Hij knikte. ‘Hopelijk horen we snel van de Gilderaad.’ Hij stond met een kreun op van de bank en haalde in de keuken een klein teiltje dat hij naast Kyrin op de grond zette. Zijn moeder zou hem kielhalen als ze over het dure tapijt zou kotsen.
‘Wat ga je nu met haar doen?' vroeg Fay. Ze staarde naar het bewusteloze meisje.
Reyan haalde zijn schouders op. ‘Ik heb geen idee. Ik wil even wachten tot ze weer bij zinnen en sober genoeg is voordat ik besluiten ga nemen.’
Fay zuchtte en liet zich aan Kyrins voeten in de kussens vallen. ‘Ik kan nog steeds niet geloven dat zij de oudste van ons is.’ Ze legde haar hoofd in haar nek en staarde naar het plafond. ‘Vind jij dat ik me gedraag als een moeder?’
Reyan ging op de koffietafel zitten. ‘Ik denk dat iemand die geen moederlijke liefde kent, jouw beschermde aard als negatief of positief zou kunnen ervaren.’ Hij keek haar aan. ‘Jij bent een van de meest zorgzame mensen die ik ken en daar kan je heel vurig in zijn. Kyrin kent dat niet en ziet dat misschien als een bedreiging tegenover haar vrijheid en haar zelfstandigheid.’
Fay wendde haar blik naar de slapende Kyrin. ‘Dat is mijn bedoeling helemaal niet,’ zuchtte ze, ‘maar ze is soms gewoon zo onverantwoordelijk en voor iemand die op straat heeft geleefd.. Ik kan me dat gewoon niet voorstellen.’
‘Misschien was lol maken wel de enige manier om niet te bezwijken onder de druk in haar situatie,’ zei hij en ze knikte. Ze keek hem aan en trok een pruillipje. ‘Die gedachte maakt me verdrietig.’
Reyan snoof zachtjes lachend en gaf Fay een kneepje in haar knie.
Reageer (2)
Heel leuk die achtergrondinformatie
2 maanden geledenEcht één van mijn favo stukjes tot nu toe deze! Heel goed dat er van elk wat achtergrond terug te vinden is, verwondert me ook wel niet dat het stuk voor stuk messy en toch wel treurige verhalen zijn.
3 maanden geledenOok begrijpelijk dat Kyrin zich wou gaan bezatten al is dat nooit een oplossing uiteraard.
Thanks! Ik vond dit ook echt een leuk hoofdstuk om te schrijven
3 maanden geleden