Level 24
‘En wat doen we met de bron?’ stelde Mikah aan haar rechterkant de vraag.
Reyan kon er niet achterkomen wat haar klasse was. Wat hem wel opviel was de leren bril voor haar ogen. Die leek haast flexibel als die van een vliegenier in een luchtballon. ‘De jongen heeft gelijk dat er een onderzoek nodig is. Hebben we al eerder zulke berichten ontvangen? Is het rasgebonden wat die beesten ook heeft overvallen? Het lijkt me verstandig dat eerst uit te sluiten voordat we echt actie ondernemen.’
‘Als er meer berichten waren geweest, dan waren we al op de hoogte,’ bromde de stem van Gildemeester Elain van de Vuurklauw gilde. Hij sloeg haar gebruinde armen over elkaar. De jonge vrouw leek nog een vervolg op die zin te verwachten, want ze bleef de vrouw aankijken. ‘Laat mij in ieder geval een onderzoek doen,’ ze keek om zich heen naar haar collega’s. ‘We kunnen het ons niet veroorloven andere factoren buiten te sluiten. Was het niet voor Reyan dan hadden we dit ook niet geweten.’
Gildemeester Osand keek haar aan en knikte. ‘Goed,’ bromde hij. ‘Vraag de Meester Oogster om zijn data. Aankomende tijd komt er een verbod op aanwezigheid van onze Oogsters tot dit is uitgezocht.’
Reyan begon zich te beseffen dat deze man toch wel een leidingevende, beslissende rol had onder de Gildemeesters. Of hij eigende zich die rol in ieder geval toe. En het sierde hem.
‘Reyan.’
Hij schrok op uit zijn gedachten en richtte zijn ogen op de Gildemeester helemaal links. Hij had een rustige uitstraling, maar ijzig, alsof hij een muur om zich heen had. Aan zijn heup hing een lang, smal zwaard. Gildemeester Ertun, realiseerde hij zich. Daar had hij wel eens verhalen over gehoord van zijn vader. De man was klein van postuur, maar razendsnel met zijn lans. ‘Jullie zijn degenen die deze situatie aan het licht hebben gebracht. Welke details kun je nog meer met ons delen?’
Reyan vertelde alles tot in detail. Hij vertelde over de rode ogen, de bloedlust die hij in de Blufhoofs zag en niet herkende, zelfs niet van de meest agressieve monsters die zij tegen het lijf waren gelopen - ook al waren dat er nog niet veel. ‘Ik heb nog nooit zoiets gezien,’ zei hij tot slot. ‘Ik ben niet snel bang, maar de bloedlust in hun ogen..’
De Gildemeesters hadden in stilte naar hem geluisterd. Toen hij rondkeek naar hun gezichten, herkende hij hier en daar verbazing en schrik. Anderen keken te geconcentreerd om te peilen hoe zij zich over de situatie voelden.
Gildemeester Mikah helemaal aan de rechterkant klopte een keer met haar staf op de grond. ‘Dankjewel voor alle informatie, Reyan. Jullie hebben vandaag een grote bijdrage geleverd aan de veiligheid van ons land.’ Ze keerde haar blik richting de anderen. ‘Ik stel voor dat we een Party sturen zodra we meer informatie hebben vergaard.’
‘Naar de bron bedoel je?’ vroeg Gildemeester Alem naast haar.
‘Wellicht,’ was haar korte antwoord. ‘We hebben een Party nodig die de nabije omgeving kan ondervragen op eigenaardigheden. Hun waarnemingen kunnen ons waardevolle inzichten bieden.’
Reyan voelde warmte door zich heen vloeien, alsof het regelrecht naar zijn brein bewoog om daar een idee te planten. Hij rechtte zijn rug. ‘Als ik zo vrij mag zijn..’ Hij wachtte even tot de Gildemeester hem aankeek. ‘Mijn Party heeft de dorpelingen na de ravage ondersteund. We hebben hun vertrouwen en wellicht welwillendheid om hun naasten dorpen om informatie te vragen. Ik vraag u nederig ons te sturen.’ Hij boog het hoofd eerbiedig en keek daarna langzaam weer op. Gildemeester Osand wisselde een blik met de anderen en uiteindelijk sprak de gespierde Gildemeester met het grote zwaard weer. ‘We zullen het overwegen. Verblijven jullie lang in onze stad?’
‘Ik hoor graag welke acties worden ondernomen, maar uiteindelijk zullen we terugkeren naar Mythrend. Mits dat veilig is.’ Die ondertoon wilde hij wel bij de Gildemeesters achterlaten. Wat als het niet alleen deze Bludhoofs zijn, maar ook die in Mythrend? De nieuwelingen maken geen schijn van kans. Hopelijk begrepen zij dat ook. Hij knikte. ‘We sturen een bode. Blijf tot die tijd in de stad.’
Reyan glunderde. Had hij zojuist misschien een queeste direct vanuit de Raad weten te regelen voor zijn Party? Zijn borst zwol op van trots, maar hij boog nederig. Toen hij zijn rug weer rechtte, keek hij om naar zijn Gildemeester. Ze glimlachte voldaan naar hem en Reyan voelde een last van zijn schouders vallen. De deuren werden achter hen weer geopend en Reyan volgde de Gildemeester naar buiten. De gehele weg terug bleef hij zich afvragen of hij alles had gezegd dat gezegd moest worden, of hij de ernst van de zaak genoeg had benadrukt en of er niet dingen waren die hij was vergeten. Zijn brein bleef er zo over doormalen dat hij niet eens doorhad dat dat zijn Party naar hem toe was gelopen.
‘Hoe ging het?’ vroeg Fay als eerste, maar hij zag de nieuwsgierigheid bij iedereen op het gezicht branden. Voordat hij iets kon zeggen, legde de Gildemeester haar hand op zijn schouder. ‘Hij deed het uitstekend.’
Fay vloog hem om de hals. ‘Ik wist het wel!’ Ze kneep hem haast fijn in haar berenknuffel, maar dat vond hij niet erg. Kyrin wreef zijn krullen wild door elkaar, terwijl Sohra en Ardin tevreden naar hem glimlachten. Fay liet hem weer los en Reyan kon zich eindelijk naar hun Gildemeester omdraaien. ‘Hartelijk dank voor de begeleiding.’
Ze glimlachte naar hem. ‘Geen dank. Hopelijk krijgen we snel antwoorden.’ Ze knikte nog een keer naar hem en liep de kamer uit. Reyan keek haar even na en draaide zich toen om naar de anderen. Hoewel Kyrin zich in eerste instantie ingetogen had gedragen, sprong ze nu tegen hem aan en greep hem bij zijn shirt. ‘Laat ons nou niet in spanning, vertel!’ Haar ogen twinkelden en de grijns op haar gezicht was angstaanjagend breed.
Reyan deinsde zo ver naar achteren dat hij dacht dat hij zou gaan dubbelklappen. De spieren in zijn nek waren zo strak aangespannen dat hij haast niet kon praten. ‘Straks, buiten,’ kreeg hij eruit en Kyrin liet hem weer los. Reyan streek zijn handen over zijn shirt om de kreukels eruit te wrijven en liep terug naar buiten. Het was een verademing na die kille ruimte de laatste warme zonnestralen van de avond op zijn huid te voelen. De schaduwen van de torenhoge gebouwen streken al over het plein. Hij sloot zijn ogen even om het allemaal te laten bezinken. Er was zoveel gezegd dat hij niet precies wist hoe hij alles moest vertellen. Terwijl ze de winkelstraat door liepen, draaide hij zich naar hen toe. ‘Ik heb de Gildemeesters kunnen overtuigen om hulp te sturen naar het dorp,’ begon hij, ‘en daarnaast gaan ze onderzoek doen.’
Fay pakte zijn arm beet. ‘Waren álle Gildemeesters er? Ook Gildemeester Rhyom? Met dat grote litteken over zijn gezicht?’
Reyan knikte en wreef in zijn nek. ‘Ja, fijne kerel was dat..’
‘Hij is zo mysterieus,’ zei Fay zangerig, ‘en ondanks zijn litteken heel knap.’ Ze vouwde haar handen om haar gezicht en keek even dromerig naar de grond. Reyan fronste. Hij had Fay nog nooit zo verliefd zien kijken. In zijn ogen leek die kerel meer bot dan knap, maar dat zal wel een meisjesding zijn, bedacht hij zich.
Fay herstelde zich weer en keek hem met grote, nieuwsgierige ogen aan. ‘Maar, wat zeiden ze nog meer?’
‘Ze zijn nu informatie aan het ophalen over de recente activiteiten bij de bron. De Meester Oogster bewaart deze informatie schijnbaar. Gildemeester Vyana stuurt bericht naar de koning om voedsel naar het dorp te krijgen en ze gaan een Party sturen om informatie bij de lokale bevolking op te doen.’ Hij wreef in zijn nek. Het zweet plakte nog aan zijn huid. ‘Gildemeester Rhyom was wel erg argwanend over onze aanwezigheid in Midland, maar ik denk dat hij onze smoes geloofde.’
‘Daar heb je jezelf dan goed uitgekletst,’ zei Kyrin. Ze rekte zich uit. ‘Dus gaan we dan weer terug naar Mythrend?’
Reyan schudde zijn hoofd. Een glimlach gleed over zijn gezicht. ‘Ik heb een ander plan.’
Nu richten vier paar ogen zich op hem. ‘Ik heb misschien een muntje opgeworpen dat wij ons als Party aanmelden om die opdracht uit te voeren voor de Gilderaad,’ vertelde hij en hij kon zijn enthousiasme bijna niet bedwingen. ‘Dat betekend-’
‘Dan hebben we een officiële opdracht,’ riep Fay uit. ‘Dat meen je niet?’ Ze vloog hem om de hals. ‘Van de raad henzelf. Dat is groot nieuws!’
‘Klasse, Rey.’ Ardin drukte een hand tegen zijn rug. ‘Hoe groot is de kans dat we worden gekozen?’
‘Dat weet ik niet zeker,’ gaf hij toe, ‘ik verzekerde hem dat we het vertrouwen van de dorpelingen hebben gewonnen en dat we daarom een grotere kans op slagen hebben dan een andere Party.’
‘Dat betekent dat we ongetwijfeld in de rangen gaan stijgen,’ kierde Fay, ‘ons harde werk wordt eindelijk beloond.’
Ardin stootte zijn vriendin aan. ‘Ontken nou maar niet dat dit nieuws je teergevoelige hartje niet verwarmd.’ Sohra grinnikte en gaf de spierbundel een duwtje. Een gewicht op Reyans rug zorgde dat hij haast door zijn knieën zakte toen Kyrin bij hem op zijn rug was gesprongen en een vuist door zijn haren woelde. ‘Ik wist wel dat je niet totaal nutteloos was.’ Reyan kermde en probeerde haar van zich af te duwen, maar ze had haar benen zo strak om zijn middel geslagen als een slang om zijn prooi. Met een grom trok Fay het meisje van zijn rug en ging demonstratief voor Reyan staan.
Kyrin knipoogde naar haar vanaf de grond. ‘Wil je ineens stoeien, schoonheid?’
Fay keek met smekende ogen om naar Sohra. ‘Roep dit verwilderde beest alsjeblieft terug.’
Een mondhoek krulde omhoog en Sohra keek Kyrin recht aan. Ze floot een keer en Kyrin keek Sohra scherp aan. De blondine rolde met haar ogen, maakte een koprol en eindigde staand op twee benen. Reyan wist niet zo goed wat er zojuist gebeurd was, maar hij proefde blijdschap in de groep. Hij keek Sohra even aan. Voor de verandering zag hij geen strijdlust op haar gezicht. Haar ogen stonden zachter en ze knikte naar hem. Reyan glimlachte.
Reageer (2)
Haha Kyrin is leukk
1 maand geledenWat?! Heeft Sohra eindelijk rede gezien, well well well... Who knew she had a soft side.
2 maanden geleden