Hoofdstuk 8.1

De tentamens kwamen nu toch wel wat dichterbij, iets wat Aimee haar huisgenoten met geen mogelijkheid liet vergeten. Zelfs tijdens het eten zat ze meestal met haar neus in de boeken en als Lysanne haar vroeg of ze niet even gezellig kon doen, kreeg ze een sneer. Alleen Floor kreeg haar af en toe zo ver, maar Lysanne vond dat niet per se aangenamer: ze werden dan onderworpen aan een overhoring hoe ver zíj waren met studeren, en wat voor vakken ze nu volgden, en of ze wel naar genoeg colleges waren gegaan. En Floor kwam overal mee weg, omdat ze enkel deadlines had en geen tentamens.
      Het was dan ook een verademing toen Floor en Lysanne op woensdagavond met z’n tweeën aten. Aimee was naar één of ander extra college en zou ook op de campus eten. En omdat het een paar dagen geleden was dat ze alleen tijd had doorgebracht met haar beste vriendin, was dat ook wel weer even fijn.
      ‘Hoe was het op je werk vandaag?’ vroeg Lysanne toen ze de pan met risotto met een plof op de afgeragde onderzetter neerzette. Ze had er zelfs pijnboompitten bij geroosterd.
      ‘Wel goed, eigenlijk,’ antwoordde Floor, die in de keuken rommelde om twee glazen met water te vullen en toen bij Lysanne aan tafel ging zitten. ‘Oh, dat ziet er lekker uit, zeg!’ Ze snoof de geur op. ‘Je hebt je uitgesloofd. Heb je zelfs de dure kaas gekocht?’
      ‘Pecorino Romano,’ zei Lysanne met een Italiaans accent, terwijl ze haar duim tegen haar wijsvinger en middelvinger drukte alsof ze een Italiaan was. ‘Uiteraard niet zo prachtig geserveerd als wat zij zou doen, maar het gaat om de smaak, toch?’
      Als je Lysanne’s uiterlijk zag, zou je het niet zeggen, maar ze had Italiaanse roots. Haar grootouders waren naar Nederland verhuisd toen haar moeder nog een kind was. Daardoor sprak haar moeder zowel vloeiend Italiaans als Nederlands - én had Lysanne eigenlijk altijd Italiaans eten voorgeschoteld gekregen. Ten slotte was het altijd haar moeder die in de keuken stond en voor haar en haar halfbroers had gekookt.
      Floor schepte gretig hun borden vol en Lysanne vulde hun glazen met de witte wijn die overgebleven was tijdens het koken. ‘Wat een luxe,’ zei Floor goedkeurend. ‘Nog een kaarsje aanzetten en het is een date!’
      Lysanne grinnikte. ‘Ja, het was hoog tijd dat wij weer eens een waardige datenight hadden.’ Gezien Floor en Lysanne beide nog nooit een serieuze relatie hadden gehad waarin je echt op date ging, deden ze dat al jaren regelmatig samen. Vaak werd het georganiseerd door één van hen en wist de ander nog niet wat ze gingen doen. Dit was niet zo’n officieel afspraakje, maar omdat Lysanne toch wel een tijdje in de keuken had gestaan, voelde het wel een beetje zo.
      ‘Het is niet zo romantisch dat ik vanavond moet afhaken,’ zei Floor spijtig. ‘Ik heb nog met de groep afgesproken.’ Ze hoefde niet uit te leggen wie ‘de groep’ was - het was haar studiegroep.
      Lysanne stopte snel een hap risotto in haar mond zodat ze haar eerste reactie niet uitsprak. Het was namelijk onterecht dat ze een stekende kou in haar borst voelde. Zij en Floor hadden alleen een eetafspraak, dus haar vriendin was vrij om te doen wat ze wilde. Dus forceerde ze een glimlach op haar gezicht. ‘Ook gezellig.’
      ‘Je mag wel mee?’
      Ze snoof. ‘Ik denk niet dat iemand daar blij van wordt,’ zei ze. Floor keek haar even aan, twijfelde, maar zei niets.
      Het korte moment van stilte dat volgde, voelde zwaarder dan Lysanne had verwacht. Ze begon zelf ook met haar vork in haar eten te prikken en wist niet hoe ze de geladen stilte die gevallen was moest verbreken. Gelukkig wist Floor dat wel. ‘Ik heb vandaag met Eva gesproken, over de duurzaamheidsmarkt,’ begon ze.
      ‘Wat goed! En?’
      ‘Ze zei dat het waarschijnlijk niet helemaal goed doorgekomen was, maar dat ze het wel even met Benno bespreekt.’
      ‘Wat goed, Floor.’ Lysanne glimlachte - een glimlach die breder werd toen haar vriendin toch wel enige trots uitstraalde. ‘Knap dat je het toch nog een keer hebt aangegeven. Dat je gewoon naar je baas bent gegaan.’ Als ze hoorde hoe Benno zich tegen Floor uitte - en Floor kennende kreeg ze nog een afgezwakte versie te horen - dan had ze zin om die man op te bellen om hem eens goed de waarheid te vertellen. Maar dat zou alleen maar averechts werken, dus het was goed dat Floor nu een keer voor zichzelf opkwam.
      ‘Ja, Lukan raadde dat aan.’
      ‘Lukan?’ Bij het horen van die naam begon haar hart net iets sneller te bonzen. Ze had hem niet meer gezien sinds het festival - en de ochtend erna. Maar ze hadden wel met elkaar geappt.
      ‘Ja, in de trein. Zaterdag.’
      ‘Oh! Dat had je niet verteld!’ En Lukan ook niet.
      ‘Onderweg naar mijn ouders. Hij moest dezelfde kant op.’ Ze nipte even aan haar glas en keek toen Lysanne recht aan. Lysanne vond het lastig om haar blik te lezen toen ze zei: ‘Hoe zit het nu eigenlijk tussen jullie?’
      Lysanne aarzelde. Ze wist niet zo goed waarom het onderwerp nog steeds gevoelig lag - tenslotte had Floor haar toestemming gegeven. Maar het voelde alsnog als een soort verboden onderwerp dat Lysanne probeerde te vermijden. ‘Er zit niet zoveel tussen ons,’ zei ze. Een beetje ongemakkelijk keek ze naar haar glas, dat ze met haar vingers rondjes liet draaien.
      ‘Oh, kom op, Lys. Je kunt heus eerlijk zijn.’ Floor glimlachte en legde heel kort haar vingers op die van Lysanne. ‘Hoe was het vrijdag? We hebben elkaar sindsdien nauwelijks gesproken, en ik hoop niet dat dat komt doordat je je schuldig voelt. Ik zat zaterdag met Lukan in de trein en we hebben gewoon gezellig gekletst, maar meer dan dat was er niet tussen ons. Dus vertel, hoe zit het nu tussen júllie?’
      Lysanne beet op haar lip en glimlachte toch wel breed toen ze zei: ‘Het was echt heel leuk! Het was heel gezellig met de meiden en met Lukan en - nou, je zag mijn onbeslapen bed.’
      ‘Jullie hebben woensdagavond goedgemaakt?’
      Ze knikte.
      ‘En nu?’
      ‘We appen af en toe,’ zei Lysanne aarzelend. ‘Maar meer dan dat niet, hoor. Hij is niet op zoek naar iets serieus, dus dat wordt het niet. En ik trouwens ook niet,’ voegde ze er vlug aan toe, al wist ze niet zo goed waarom.
      ‘Hebben jullie nog niet weer iets afgesproken?’
      ‘Nee. Al hebben we een soort halve afspraak staan met de groep van het festival dat we een feestje gaan vieren na de tentamenweken.’ Lysanne wist dat er ergens een groepsapp was, maar daar was ze niet aan toegevoegd.       Maar misschien kwam dat nog.
      ‘Klinkt goed!’ Floor nam nog een hapje van haar risotto.
      ‘Ik was zaterdag wel alwéér brak, trouwens,’ zei Lysanne. ‘Maar ik ben niet vergeten om je moeder te feliciteren met haar trouwdag.’
      Floor grinnikte. ‘Dat zal ze gewaardeerd hebben.’
      ‘Absoluut. Jouw moeder is altijd zo ongelooflijk enthousiast. Ze vertelde dat jullie een leuke middag hadden gehad.’
      ‘Ach, het was prima. Olivier had de trein gemist, dus dat was wel jammer.’ Floor zuchtte. ‘Ik weet niet zo goed wat er met die jongen aan de hand is. Hij is zo humeurig de laatste tijd.’
      ‘Humeurig? Hoezo?’ vroeg Lysanne. Ze negeerde het kleine sprongetje dat haar hart maakte, en ook de gedachten dat hij misschien chagrijnig was door die avond van Mattie’s feest. Door haar..?
      Maar toen Floor vertelde over haar telefoongesprek met hem en het momentje bij het cadeau, herkende Lysanne de signalen. Tijdens haar laatste nacht bij hem thuis had hij zich ook al zo geheimzinnig gedragen en was hij ook de controle over zijn stemming kwijtgeraakt.
      Lysanne kon dat echter niet aan Floor vertellen en daarom viel er wederom een stilte. Het was weer Floor die deze verbrak toen ze nog een hap van haar risotto nam. ‘Jemig, Lysanne, dit is echt verrukkelijk. Ik denk dat je jezelf hebt overtroffen.’
      Lysanne grinnikte. ‘Nou ben je aan het overdrijven. Ik weet dat dit een date is, maar je hebt me al veroverd, hoor. Je hoeft niet zo te slijmen.’