Level 13
Zweet parelde op Reyans voorhoofd en kroop langs zijn slapen. Hij schoot behendig tussen de bomen door en keek achterom naar de Bludhoofs die hem op de hielen zaten. Hij hoefde maar even tijd te rekken, tot Sohra hem zag en..-
Een pijl schoot de Bludhoof in zijn slaap en boorde dwars door zijn kleine brein. Het beest piepte schel en luid en schoof in zijn noodlanding over de grond.
Reyan zette zijn voet tegen een boom en zette zich af tegen de stam in de tegenovergestelde richting, zijn vuist uitgestoken tot deze tegen de snoet van zijn achtervolger knalde. Botten kraakten. Als het beest al een nek had, dan was die nu volledig in zijn lichaam verdwenen. Reyan nam de tijd niet de buit die op de bosgrond verscheen op te rapen en sprintte ervandoor.
Hij zag Sohra tussen de takken van een brede boom, een horde Bludhoofs beukten hun harde schedels met geweld tegen de stam en schraapten met hun slagtanden langs de bast in een poging haar naar beneden te krijgen. Toch zat Sohra als een standbeeld, onbewogen door de aanvallen die onder haar gaande waren. Het duurde ook niet lang tot Fay het in de gaten kreeg en de bijl in één snelle beweging op zijn doel afvloog.
Reyan moest zijn ogen afwenden toen de bijl een van de beesten in zijn ruggengraat raakte en krijsend richting Fay werd getrokken toen ze een ruk aan de ketting gaf. Zijn logge lichaam klapte op de grond, stukken ruggengraat en klodders spierweefsel vlogen in het rond. Fay schaatste over de aarde, haar lichaam een tornado van bewegingen, waardoor het scherpe gevaarte in een dodelijke cirkel om haar heen sneed. Vlak bij de boom, gaf ze een ruk aan haar ketting en wisselde gecontroleerd naar een nieuwe sierlijke aanval - de bijl sneed als een achtvormige dans om haar heen.
Reyan hoorde een snuivend geluid aan zijn rechterkant en draaide zich met een ruk om. Een paar rode ogen keken hem aan, keken dwars door hem heen waardoor de haartjes op zijn lichaam overeind gingen staan. Reyan stapte achteruit, maar zodra het monster zijn beweging opmerkte, zette hij zijn aanval in. Reyan sprong opzij en beukte zijn vuist tegen de zij van het Bludhoof terwijl hij langs Reyan heen stormde en zijn slagtand hem op een haar na mistte. De Bludhoof gilde en draaide zich woedend om, zijn hoef schraapte over de grond waardoor stof omhoog kwam voordat hij weer op hem afrende. Reyan wierp een krachtveld, waar het zwijnachtigemonster tegenaan botste en gooide meteen zijn vuist in de strijd voor de genadeklap. Hij hoorde de kaak breken - het misselijkmakende geluid van brekende botten dreunde door zijn oren en de Blufhoof viel neer. Een wolk schitteringen vulde de lucht om hem heen toen het lichaam verdween in het niets. Een slagtand bleef liggen.
‘Zijn dit nou Bludhoofs?’ schreeuwde Kyrin terwijl ze zich afzette, op de rug van een monster sprong en haar zwaard in zijn schedel stak. Ze liet zich van zijn rug glijden, waar Hycon langs scheerde en ze greep zijn vacht vast en hees zichzelf met een vloeiende beweging op zijn rookachtige rug.
‘Ze zijn van een ander ras, maar inderdaad hetzelfde,’ riep Fay terug.
‘Waarom vallen ze ons dan aan, verdomme!’ Kyrin sprong van Hycons rug en stak een van haar zwaarden in een volgende schouder, zwierde zichzelf weer omhoog en landde op de grond. ‘Dit zijn lage niveaus.’ Nu de anderen het ook riepen, was er geen twijfel mogelijk. Dit waren inderdaad de lage niveau Bludhoofs die zij vroeger ook hebben bevochten toen ze nog aan het trainen waren. Kuddes hiervan struinden loom over velden of bossen en afhankelijk van hun leefgebied veranderde hun uiterlijk, maar één ding veranderde nooit: ze waren timide. Of dat hoorde ze in ieder geval te zijn, maar deze vielen hen aan alsof ze van de Noordelijke Woestenij kwamen. Het was onnatuurlijk!
‘Waar komen ze in vredesnaam vandaan?’ riep Sohra vanuit de boom en schoot een pijl naar de Bludhoof die Ardin van achter bestormde. Ardin schreeuwde van schrik toen het monster vlak achter hem ineen stortte en zwaaide dankbaar naar Sohra. Hij draaide zich meteen weer om en liet zijn zwaard zo hard neerkomen, dat zijn doel bijna in tweeën werd gespleten. Reyan voelde zijn maag omkeren toen hij de geluiden van Ardin’s gevecht opving. ‘Er zal wel een bron in de buurt zijn.’
‘Reyan, veld!’
Reyan dook ineen en creëerde een krachtveld om zich heen, vlak voordat Fay boven op zijn hoofd sprong, zich afzette en in een draaiende dans de grond neerkwam, waardoor Bludhoofs om haar heen van hun poten werden gemaaid.
Ze vochten door tot de hele kudde uitgemoord was en de bosgrond bezaaid lag met buit. Gouden glitteringen vulde de bosgrond en de lucht erboven. Het was een macaber contrast met het walgelijke beeld van een paar minuten ervoor. Ze stonden roerloos waar ze hun laatste prooi hadden neergemaaid, omringd door de schitteringen die de monsters achterlieten nadat hun lichaam in het niets was opgegaan. De groep bleef argwanend om zich heen kijken - zoekend, luisterend om zeker te weten dat ze niet ineens in de rug aangevallen zouden worden als ze hun waakzaamheid lieten varen. Uiteindelijk durfde Reyan zijn pantservuist te deactiveren.
Sohra was de eerste die haar mond opende. ‘Kan iemand mij uitleggen waarom we net zijn aangevallen door een troep timide monsters?’ Ze borg de pijl in haar hand op in de koker op haar rug, maar hield de boog nog in haar handen. Kyrin zat op haar hurken en doorzocht de buit die over de bosgrond verspreid lag. Ze had Hycon nog niet terug de schaduwen ingestuurd.
‘Iemand gewond?’ was het eerste wat Reyan vroeg toen hij op adem was gekomen. Allen schudden hun hoofd.
‘Hebben jullie hun ogen gezien?’ Ardin rilde zichtbaar, ‘Onnatuurlijk gewoon.’ Dat was Reyan ook opgevallen. Hij had zoiets nog nooit bij monsters gezien, laat staan bij de timide soorten. Dit was volledig uit de aard. ‘Hadden jullie op enig moment het gevoel alsof ze zouden stoppen met aanvallen?’
Ze schudden allen hun hoofd. ‘Zouden ze zich bedreigd hebben gevoeld door iets?’ vroeg Fay zich hardop af. ‘En vervolgens op de vlucht zijn geslagen?’
‘Door wat?’ beet Sohra haar toe. ‘Wij zijn de bedreiging. En zelfs dan verlaten ze nooit hun territorium. Ze keren altijd terug.’ Reyan knikte instemmend. ‘Ik kreeg ook niet de indruk dat ze bang waren,’ erkende hij terwijl hij een manadrankje lostrok van zijn riem en de hele inhoud achterin zijn keel goot, ‘dit leek pure agressie. Ik gaf ze zelfs de kans om weg te vluchten, maar het leek alsof ze vastbesloten waren ons te doden.’
Sohra fronste en borg eindelijk haar boog op. ‘Dat hebben we gemerkt,’ zuchtte ze.
‘Nee, ik bedoel dat ze letterlijk niets anders konden,’ herhaalde Reyan zich, ‘hun hele gedrag leek erop afgestemd om ons aan te vallen, alsof ze waren bezeten door iets dat hun natuurlijke instincten vervormde.’
‘Bedoel je dat iets ze heeft beïnvloed?’ vroeg Fay en Reyan haalde zijn schouders op. ‘Zoiets.’
Kyrin wierp een blik over haar schouder, naar de ravage die de beesten hadden achtergelaten. ‘Ik denk niet dat wij hun primaire doelwit waren.’ De bosgrond was helemaal omgewoeld door de kudde - bomen waren beschadigd of bungelden in hun wortels, terwijl struiken en gras waren platgestampt in de aarde. ‘Ze kwamen ergens vandaan.’ Kyrin stond op en liep het omgeploegde pad op. Ze keek dieper het bos in voordat ze zich weer omdraaide. ‘Het pad loopt ver door. Als we het volgen, komen we misschien meer te weten.’
'Blijven we dan nog op koers?'
Reyan keek naar de omgewoelde grond. De gedrevenheid waarmee de monsters hen aanvielen was anders dan elk territoriaal gedrag dat hij was tegengekomen. De manier waarop de Bludhoofs uit hun ogen keken.. Het was zo bloedstollend, onnatuurlijk. Hij herinnerde zich dat het omwoelen van de bosgrond een karakteristiek gedragselement was van de Bludhoofs, omdat ze zochten naar paddenstoelen en wortelen om op te eten, maar ze waren veel te mak voor een stormloop. 'Het pad wijkt misschien iets af van onze weg, maar niet zoveel dat het ons cruciale tijd zou kosten. Zijn jullie het ermee eens dat we gaan kijken waar ze vandaan kwamen?' Hij keek de groep een voor een aan. Kyrin haalde haar schouders op. 'Ik vind alles prima.'
'Ik ben er helemaal voor om detective te spelen,' zei Ardin. Reyan keek Sohra aan. De roodhaar staarde naar de omgewoelde grond en wendde zich toen tot Fay. 'Is er een kans dat wij het gebied niet goed genoeg kennen en dat dit een natuurlijk gedrag kan zijn?'
Fay keek haar geschokt aan. 'Dit?' vroeg ze en keek Reyan even aan voordat ze verder praatte, 'Nee. Ik ben er zeker van dat dit buiten de natuurlijke gedragsnormen valt.'
Sohra knikte. Ze trok de boog over haar hoofd. 'Paarden zoeken en gaan dan.' Ze doorzochten de buit op bruikbaarheden en lieten het slachtveld achter. Reyan keek nog een keer achterom toen ze het bos uitliepen.
Ze reden verder door en de sfeer in de groep trok langzaam weer bij. Eerst ging het nog even over het bizarre fenomeen, maar een paar minuten later draaide Ardin zich met een grijns om naar Sohra. ‘Zag je hoe ik een van die beesten bijna in tweeën spleet?' Hij spande de spieren in zijn arm en Sohra rolde haar ogen, een stiekeme glimlach gleed over haar gezicht. ‘Vergeet ook niet dat je bijna was gespietst, was het niet voor mijn pijl.’
Hij liet zijn arm zakken en lachte. ‘Alleen mijn meisje ziet het gevaar in elke hoek.’
Fay draaide zich om naar Reyan en maakte een gebaar alsof ze overgaf.
‘Hé!’
Fay zat meteen rechtop in het zadel toen Sohra haar boos aankeek. Hun ogen ontmoetten elkaar en Fay barstte in lachen uit, waarna Sohra grinnikend met haar hoofd schudde. Reyan wist niet waarom, maar hij lachte mee. Alsof er nog wat spanning in zijn lichaam vast zat en eindelijk doorbrak. Ze lachten alleen niet lang meer, toen Ardin zorgwekkend over zijn schouder keek. ‘Jongens.’
Reyan stopte met lachen toen hij in de verte rookpluimen als griezelige vingers op zag stijgen naar de dreigende lucht. In de verte klonk gerommel. Hij keek Fay aan en zonder verder iets te zeggen dreven ze de paarden aan en reden richting de rookpluimen. De rook vermengde zich met de donkere wolken die over het landschap rolde en niet veel later landde dikke druppels op zijn gezicht. Als er vuur was, dan was Reyan de regen dankbaar.
Reageer (2)
Ben benieuwd naar de oorzaak van de brand!
6 maanden geleden😈
6 maanden geledenJe hebt het gevecht echt goed omschreven, ik heb normaal vaak wel moeite met het lezen van gevechtsscenes maar deze ging echt vlotjes!
6 maanden geledenThanks! Dat is echt een compliment! <3
6 maanden geleden