Hoofdstuk 6.1

Hoofdpijn.
      Het was het eerste wat Lysanne voelde toen ze wakker werd. Maar al snel volgden een droge mond, stijve spieren, en, toen ze haar ogen opende, duizeligheid.
      Ze schoof ietsje overeind en liet haar hand over haar nek gaan. Ze was in een gekke houding in slaap gevallen en daar was haar lichaam haar nu niet dankbaar voor.
      Flarden van de avond ervoor schoten als pijltjes terug in haar herinneringen - de komst van Olivier op het feest, shotjes en bier, Lukan die met haar mee naar huis ging.
      Ze wist niet of het schuldgevoel of alcohol was wat ervoor zorgde dat ze zich misselijk voelde, het bed uitsprong en naar de badkamer sprintte.
      Toen ze de helft van haar maaginhoud eruit had gegooid, spoelde ze haar mond en keek ze daarna in de spiegel. Nou, charmant zag ze er niet uit. Haar haren stonden alle kanten op, er zaten grote vlekken rond haar ogen van uitgelopen mascara en haar gezicht was bleek. Het was een uiterlijk dat goed paste bij hoe ze zich fysiek voelde.
      Ze plenste water in haar gezicht, poetste haar makeup eraf en stapte onder de douche in de hoop dat ze zich frisser zou voelen. Dat bleek niet het geval.
      Met haar handdoek om haar lichaam gewikkeld en haar vieze kleding van de vorige avond nog onder haar arm liep ze naar haar eigen slaapkamer. Ze ging zitten op haar eigen onbeslapen bed, zakte langzaam achterover en viel al snel opnieuw in een rusteloze slaap.
      Ze wist niet hoe lang ze geslapen had, maar toen ze wakker werd, zag ze op haar wekker dat het al half twaalf was. Sloom knipperde ze met haar ogen. De hoofdpijn was niet minder geworden, helaas, maar ze moest wel iets aan haar droge mond doen en misschien zou iets eten haar ook helpen - al was de gedachte daaraan alleen al genoeg om haar weer braakneigingen te geven.
      Het was lang geleden dat ze zich zo slecht had gevoeld. Toen ze eindelijk genoeg energie had verzameld om zich naar de woonkamer te begeven, kwam de geur van gebakken ei haar tegemoet.
      ‘Goedemorgen, schone slaapster,’ zei Floor. Ze zat op de bank met haar laptop op haar schoot. ‘Ik heb ei met kaas voor je gebakken, maar hij is wel al koud geworden.’
      ‘Je bent te goed voor mij,’ mompelde Lysanne, die een glas water vulde en daarna dankbaar het bord van het aanrecht pakte. Het brood was inmiddels zompig, maar het kon haar niets schelen. Gebakken ei was het ideale brakke ontbijt, samen met overgebleven restjes pizza.
      Ze nam aan de eettafel plaats en nam omstebeurt een klein hapje en een slokje water, zodat ze haar maag onder controle kon houden. Toen ze de helft van haar broodje op had, schoof ze haar bord opzij en legde ze haar armen op de tafel, om er met haar hoofd op te kunnen leunen. Die verdomde hoofdpijn.
      ‘Zo, je zat er echt goed in gisteravond, hè?’ grinnikte Floor.
      ‘Nou, dat kun je wel zeggen.’ Ze sloot haar ogen. ‘Ik heb ook wel een paar gaten in mijn geheugen. Waarom sliep ik vannacht in jouw kamer?’
      ‘Je kwam me vragen of ik boos op je was.’
      ‘Oh.’ Ze opende haar ogen, haar wangen werden rood. Het schuldgevoel was nog niet uit haar systeem verdwenen, zelfs al werd deze overstemd door allerlei soorten lichamelijke klachten. ‘En - was je dat?’ Ze kon zich het gesprek van gisteravond niet meer herinneren.
      Het was niet netjes wat ze gedaan had. Ze had zich laten meeslepen in het moment, door Olivier’s aanwezigheid, de alcohol en dat verdomde sexy lichaam van de jongen die ze mee naar huis had genomen. Maar Floor toonde niet zomaar interesse in een man en dat Lysanne hem voor haar neus had weggekaapt, was geen leuke actie.
      ‘Ik heb je gisteravond verteld van niet.’
      Uit de glimlach die er even rond haar lippen speelde, liet Lysanne blijken dat ze opgelucht was, ook al was haar gevoel vele malen sterker. ‘Ik kan me herinneren dat Lukan met me mee naar huis ging,’ zei ze. ‘Maar - hij is niet hier.’
      ‘Ja, ik eh - ik gooide roet in het eten,’ zei Floor.
      Lysanne kwam overeind. ‘Huh?’
      Toen Floor haar uitlegde wat er was gebeurd, moest Lysanne toch wel een beetje lachen. ‘Dat was vast een heel ongemakkelijke situatie. Sorry dat ik je daarin gebracht heb - had ik al verteld dat ik stomdronken was?’
      ‘Dat zeiden je ogen wel,’ grinnikte Floor. ‘Hé, ik dacht dat jij vandaag nog college had, trouwens.’
      ‘Hmm? Oh, fuck.’ Lysanne schoot overeind, maar bleef daarna even staan om haar misselijkheid te laten zakken. ‘Fuck, je hebt gelijk! Oh, als ik jou toch niet had…’ Op iedere andere dag zou ze haar college gewoon overslaan - zo leuk was dat niet, en al helemaal niet op een brakke dag - maar het was een werkcollege die ze maar twee keer mocht missen en helaas had ze door een eerder feestje en een griepje haar beide keren al gemist. ‘Thanks, Floor.’ Ze blies haar vriendin een kushandje toe en liep toen op een drafje naar haar kamer - maar maakte toen toch nog een omweg naar de badkamer. Ze moest er eerst maar wat paracetamol ingooien. Anders zou ze de fietstocht naar de universiteit toe niet eens halen.