Elliott Finnigan

Even bleef Cassian stil, en Elliott was bang dat hij toch in slaap was.
“Ja dat ben ik,” fluisterde hij terug, tot Elliots verbazing. “Sorry als ik je zojuist wakker gemaakt heb.”
Hij stond dus hopelijk open voor een gesprek, anders had hij niet geantwoord
"Dat heb je niet." Stelde Elliott hem gerust, en toen."gaan ze je weer wegsturen?"

Hij ging rechtop zitten.
"Ik wilde je trouwens ook bedanken voor het in veiligheid brengen van mijn laptop." Zei hij met een kleine glimlach, alles om het geszprek gaande te houden, en hé hij had die laptop wel echt nodig.
Opnieuw ging hij over de rand van het bed hangen zodat hij Cas kon zien.
"En heel stiekem wilde ik ook even weten of je verder nagedacht had over mijn cadeau, je leek er nogal overdonderd door te zijn."

Hij keek zijn kamergenoot onderzoekend en een beetje bezorgd aan.
"Je neemt ze wel mee op je uitstap?"Vraagt hij geïnteresseerd. Aangezien de handschoenen klaar lagen naast zijn tas. Hij hoopte maar dat Cas een beetje meer zou willen delen over waar hij heen ging en wat hij daar moest doen. Het was interessant dat ze hem het instituut lieten verlaten.