Chapter three.

ik word wakker door muziek. het klinkt gaaf. ik ga rechtop zitten en wrijf in mijn ogen. yannick speelt drum, een jongen met halflang blond haar speelt gitaar, iemand met kort bruin haar speelt bas gitaar en de jongen die zingt en gitaar speelt, komt me vaag bekend voor. ik kijk naar de klok, het is al half 12. Timo komt naar me toe met een tosti. "Ik dacht, je zal wel honger hebben."zegt hij. "Ja, dankje." Ik luister verder naar de muziek en eet mijn tosti. Na een half uurtje zijn ze klaar met repeteren. in mijn oversized trui, op mijn blote voeten loop ik naar de bar en pak water. yannick komt met de rest van de band naar me toe lopen. "Jongens dit is..." "lisette" maak ik zijn zin af wanneer ik me bedenk dat ik mijn naam nog niet gezegt heb. "Ze blijft hier een tijdje.." een tijdje? ik was eigenlijk van plan hem vanavond al te peren, maar okee. "lisette, dit zijn Lars, Jason en.." dan herinner ik het me weer "Neil" maak ik zijn zin af. "Het meisje zonder naam, lisette dus." hij grijnst "Gasten, jullie moeten haar horen zingen!" zegt Neil "Kun je zingen?" vraagt yannick. "nou.. nee.. eigenlijk.." "Ze is echt goed, je moet haar horen!" onderbreekt Neil me. "Nou ik zou zeggen ga je gang" zegt yannick. ze lopen terug naar de instrumenten en gaan klaar staan. "Nee, echt niet" "kom op! er is toch geen publiek" zegt yannick. ach waarom ook niet. ik haal mijn schouder op en loop naar de microfoon. ze beginnen Let this go van Paramore te spelen. wanneer ik begin te zingen, vallen hun monden open van verbazing. behalve die van Neil dan, die grijnst omdat hij weet dat hij gelijk had. na het nummer komt yannick naar me toelopen en gaat op een knie voor me zitten. "lisette, wil jij please zangeres van like-heaven worden?