Hoofdstuk 5.1

Ondanks dat Floor het pingpongballetje in haar hand had, kon ze zich niet op haar doelwit concentreren. De knappe jongen met zijn blauwe ogen die volledig bezit had genomen van haar gedachten de afgelopen week was al veel afleiding, maar dat haar beste vriendin hem de hele tijd iets in zijn oor fluisterde waar hij om moest lachen, was de slagroom op de taart. Maar dan een heel vieze taart, die je het liefst de deur uit wilde gooien, met zure slagroom die over datum was.
      Ze had het heus gemeend dat ze hem uit haar hoofd wilde zetten; na een ontmoeting van slechts tien minuten kon je echt niet ontdekken of je met iemand de rest van je leven wilde doorbrengen. Maar haar hoofd was wel met hem aan de haal gegaan en ze had de heel tijd gehoopt hem weer te zien, dus dit was een behoorlijke domper.
      Ze wist niet zo goed op welk punt van de avond Lysanne’s interesse in de jongen was gewekt en wanneer ze was gestopt met haar koppelpogingen, maar het was duidelijk dat het kantelpunt plaats had gevonden.
      Floor wierp het balletje en tot haar grote verbazing gooide ze hem raak. Haar blik schoot eerst naar Lukan, die naar haar lachte - en daarna zijn glas bier hervulde en die van Lysanne aantikte.
      Pas toen had Floor door dat Mattie naast haar zijn hand had opgestoken voor een high five, maar hij had hem alweer half laten zakken toen ze die van haar ertegenaan tikte.
      ‘Wat is er met jou aan de hand vanavond?’ vroeg hij.
      ‘Niks, hoor,’ zei ze, terwijl ze het balletje opnieuw naar de bekers gooide en deze volledig miste.
      ‘Hé, ik schep altijd op tegen mijn vrienden dat ik iemand ken die bijna áltijd wint met dit spel. Maar zo slecht heb ik je nog nooit zien spelen, en ik zie je ook niet vaak zo - onvrolijk.’ Toen ze niks zei, ging hij verder: ‘Oké, zwijgende zonnestraal, dan ga ik gokken. Is het omdat je broer hier is? Is er iets met de familie gebeurd? Iets op je studie, op je werk? Heeft het iets met je vrienden te maken - hebben Lysanne en jij ruzie?’
      Ze waagde het in zijn groenbruine, veel te vriendelijke ogen te kijken. Dat was een fout.
      ‘Huh, hebben jullie ruzie? Maar jullie waren nog gezellig samen toen jullie hier kwamen!’
      ‘We hebben geen ruzie,’ zei Floor vlug. Zo werden misverstanden dus de wereld in geholpen.
      ‘Oh, kom op, Floor, wat is er aan de hand?’
      Ze voelde het schaamrood over haar wangen trekken. Ze had Mattie een korte samenvatting gegeven van de avond in de pizzeria en nu het bleek dat het zijn neef was wie ze bijna gekust had, met wie Lysanne nu nota bene aan het flirten was, was dat verhaal ineens te genânt voor woorden. ‘Niks. Het is kinderachtig. Ik - jouw neef was de salamiman.’
      Het bleef een paar tellen stil - en toen moest Mattie zo hard lachen dat ook Lysanne en Lukan verbaasd hun kant opkeken. ‘Sst!’ zei Floor snel, maar Mattie grijnsde nog steeds.
      ‘Sorry, maar dit is hilarisch. “Zulke mooie ogen”, en “een mooie stem”, en…’
      ‘Hou je kop! Straks hoort hij je nog.’ Het was onwaarschijnlijk door het lawaai van pratende mensen en feestmuziek, maar Floor wilde het risico niet nemen.
      Mattie’s grijns verstomde iets. ‘Maar het is toch juist léuk dat je hem nu weer ziet? Behalve - ah.’ Hij schudde zijn hoofd. ‘Lysanne.’
      Floor haalde haar schouders op. ‘Ik weet niet zo goed hoe ik me moet gedragen, en Lysanne duidelijk wel. Dus ja, het is prima.’ Ze perste er een glimlach uit. ‘Zo leuk is Lukan niet.’
      ‘Hij komt net uit een relatie die verbroken is omdat hij hierheen verhuisd is,’ zei Mattie. ‘Ik denk niet dat ie op zoek is naar iets serieus. Dus wat dat betreft…’ Hij sloeg een arm om haar heen. ‘En Lysanne heeft al behoorlijk veel drank op en staat niet open voor meer dan een flirt.’ Zijn ogen schoten kort de kroeg door en bleven even op een bepaald punt hangen, maar Floor kon niet zien waar hij naartoe keek. ‘Dus probeer lekker van de avond te genieten en je niet te druk te maken.’