Hoofdstuk 4.3

‘Wat is er allemaal aan de hand?’ vroeg Floor toen ze Olivier achter zich lieten bij de bar en naar één van de speeltafels liepen. ‘Wat speelt er tussen jou en Ol?’
      ‘Wat?’ Lysanne’s hartslag bonkte in haar keel, maar met een armbeweging wuifde ze de woorden van Floor weg. ‘Niks! Nee joh. Ik vind het gewoon irritant dat hij hier is om jou om een gunst te vragen en dan gaat bepalen wat jij wel en niet mag doen. En dan drinkt hij ook nog eens dat shotje op - míjn shotje.’
      ‘Oh. Hmm.’ Floor’s frons maakte duidelijk dat ze niet genoegen nam met dat antwoord, maar Lysanne wilde nu absoluut niet dat Floor erachter kwam wat er tussen haar en Olivier had gespeeld - wat nu waarschijnlijk ook voorbij was, dus dan was het al helemáál niet meer nodig.
      Dus greep ze haar kans toen Mattie langsliep en pakte ze hem bij de arm. ‘Mattie! We gaan beerpongen, ben jij onze tegenstander?’
      ‘Ja! Natuurlijk!’ zei de roodharige krullenbol direct enthousiast, en Lysanne grijnsde. Ze wist dat ze op hem kon rekenen. ‘Dan ga ik met mijn neef.’
      ‘Je neef?’ reageerde Floor verbaasd.
      ‘Z’n neef.’ Het was Lukan die zich bij hen voegde. Zijn mondhoeken stonden omhoog en zijn blauwe ogen lachten mee. Kwam het door de alcohol die rijkelijk door haar lichaam vloeide dat Lysanne hem nu nóg aantrekkelijker vond? ‘Matthias heeft me uit medelijden uitgenodigd voor dit feest, omdat ik nog vrijwel niemand kent in de stad.’
      ‘Ach, wat lief van Mattie. Maar je kent ons nu ook!’ zei Lysanne met een knipoog. ‘Dus nu kun je mooi met je nieuwe vrienden beerpongen.’ Ze pakte de stapel rode partycups van de lange kroegtafel en begon ze in driehoeksformatie te zetten. ‘Ik neem aan dat je het spel kent?’
      ‘Ja, dit doen ze in de rest van het land ook, hoor,’ zei Lukan lachend. ‘Wij moeten in jullie bekers gooien en jullie in de onze.’ Hij pakte de pingpongballetjes op. ‘En als je tegenstander raak gooit, drink je - een half biertje?’
      ‘Dat is wel veel,’ mompelde Floor, maar haar stemgeluid ging verloren in de muziek.
      Lysanne had het wel gehoord, maar schonk er geen aandacht aan. Ze naar Olivier gekeken, die met een blik op onweer terug keek. Zou het zijn omdat hij Lukan niet met zijn zusje vertrouwde? Of - misschien - omdat hij het niet leuk vond dat Lysanne bij hem stond?
      Die laatste gedachte zorgde ervoor dat haar mondhoeken omhoog trokken toen ze haar aandacht weer op haar gezelschap richtte. ‘Goed! Maar wees gewaarschuwd, Floor en ik zijn ontzéttend goed.’
      Het bleek de halve waarheid te zijn. Ondanks de shotjes die ze al op had, wist Lysanne veel te raken, maar Floor bakte er niets van. Mattie raakte echter de meeste bekers en daardoor stonden de jongens dik voor.
      ‘Kom op, Floor,’ moedigde Lysanne haar vriendin aan, maar tevergeefs. Het balletje vloog óver de tafel.
      Floor slaakte een zucht. ‘Ik kan echt niks met die jongen in de buurt,’ zei ze gefrustreerd. ‘Ik zet hem wel uit mijn hoofd. Het wordt toch niks als ik geen woord tegen hem kan zeggen.’
      ‘Dat is waar. En er zijn nog genoeg andere jongens,’ beaamde Lysanne. ‘Die waarschijnlijk veel beter bij jou passen.’ En dat meende ze. Floor moest Mattie maar een keer aantrekkelijk gaan vinden. Dat was nou haar ideale match.
      Kort zocht Lysanne met haar ogen weer naar Floor’s broer. Hij had zijn biertje leeggedronken, dus begreep ze niet zo goed waarom de jongen niet wegging - en ergens hoopte ze dat het was omdat zij hier nog was.
      Maar toen haar ogen hem vonden, werd die hoop direct vernietigd. Hij stond niet langer bij de bar, maar een paar meter verderop, met een goedgevuld glas bier - en in gesprek met een bloedmooie meid.
      Het was Ilse, die ook in de vriendengroep van Mattie en Floor zat. Met haar lange, blonde haar, haar open gezicht en haar goedgevormde, slanke lichaam was ze voor de meeste mannen een lust voor het oog. Lysanne vond haar echter nogal oppervlakkig, ze konden samen nooit een gesprek op gang houden.
      Met Olivier lukte het Ilse overduidelijk wél. En de hongerige blik in haar ogen zei ook waar ze op uit was - en Olivier leek daar weinig problemen mee te hebben.
      Lysanne had pas door dat ze naar het tweetal staarde toen ze plotseling gejuich aan de andere kant van de tafel hoorde - Mattie had het pingpongballetje in hun laatste beker gegooid en daarmee hun potje beerpong gewonnen. Om haar emoties niet te tonen, gooide Lysanne vlug haar halve glas bier in haar keel en pas toen ze die had doorgeslikt, forceerde ze een lach.
      ‘Gefeliciteerd,’ zei Lysanne, en ze hoorde Floor ook een felicitatie prevelen die wederom overstemd werd door de muziek.
      ‘Jullie waren goed,’ zei Lukan plagerig, ‘maar wij waren nóg beter.’
      ‘Vooral Mattie was goed!’ protesteerde Lysanne direct. ‘Ik heb meer raak gegooid dan jij!’
      ‘Willen jullie een revanche?’ vroeg Mattie.
      Lysanne’s ogen schoten kort naar Olivier, maar die ging helemaal op in zijn gesprek met fucking Ilse. ‘Ja! Maar we doen andere teams.’ Ze pakte Lukan’s arm. ‘Ik ga nu met hem.’ En voordat de rest kon protesteren, trok ze de veel te knappe neef van Mattie mee naar hun kant van de tafel. Eens zien wat Olivier daar van vond.