Hoofdstuk 16

Ik heb barstende hoofdpijn en ik grijp meteen naar mijn hoofd. Ik knipper met mijn ogen. Ik heb moeite om mijn ogen open te houden. “Luna?” Ik herken de stem meteen. Het is mijn moeder. Ik doe moeite om mijn ogen nu wel open te houden zodat ik naar mijn moeder kan kijken. “Mam?” Ik kijk in mijn moeder der overbezorgde gezicht. “Wat is er gebeurd?” Mijn moeder slaat een hand voor der mond en kijkt dan langs me heen. “Joshua zoek je even iemand om te zeggen dat je zus wakker is.” Mijn moeder wacht tot Joshua weg is en kijkt me dan weer aan. “Oh meisje. Je was uit de auto gestapt van Edward je dacht dat je wat zag. En toen je over wou steken kwam er een auto aan. Die jongen heeft je leven gered. Je had wel dood kunnen zijn.” Mijn moeder pakt me vast en houd me goed vast. “Mam welke dag is het?” Ik kijk der aan en ik kijk dan door de kamer heen. Zouden ze een ziekenhuisspray hebben en elke dag spuiten? Het ruikt hier altijd zo anders. Als ik langs mijn moeder kijk zie ik iemand zitten. Mijn blik blijft hangen. “Het is donderdag meisje. Je hebt 2 dagen lang geslapen. Je hoofd heeft de straat geraakt toen Edward je wegduwde.” Ze slaat weer haar hand voor der mond en pakt mijn hand vast. Joshua komt naar binnen gelopen met een dokter achter zich aan. “Hallo Luna Lovelings. Ik ben Dokter Cullen.” Hij loopt naar me toe zonder zijn zoon maar 1 blik te gunnen. Ik kijk hem aan. “Je hebt een flinke klap gemaakt. Je zal wel flink wat pijn hebben. Je hebt geluk gehad Luna.” Hij loopt naar me toe en schijnt met een lampje in mijn ogen. Ik knijp van pijn in mijn hoofd mijn ogen dicht. Dokter Cullen doet nog een paar onderzoekjes en dan krijg ik te horen dat ik een lichte hersenpudding heb. Nou daar ben ik blij mee. Maar ik mocht wel naar huis. “Joshua kom we gaan even eten. We zijn zo terug meis.” Ze geeft me een kus op mijn voorhoofd en loopt dan samen met Joshua naar de kantine in het ziekenhuis. Ik kijk Edward nog lang aan. Hij draait zijn hoofd en kijkt mij aan. “Bedankt.” Ik draai daarna mijn hoofd weg. Als ik mijn hoofd weer draai staat hij naast mijn bed. Hij gaat op de stoel zitten waar mijn moeder net op zat. “Het spijt me wat ik maandag in de auto heb gezegt.” Hij kijkt me aan. Ik kijk hem lang aan in zijn Caramel ogen. Het is om zijn ogen helemaal paars. “Zeg heb jij wel geslapen?” Ik kijk hem bang aan. Straks heeft hij de hele tijd niet geslapen. Ik begin me al schuildig te voelen maar hij schud zijn hoofd van niet.


Het is maandag en ik mocht van mijn moeder na lang zeuren naar school. Maar ik mocht niet rijden dus ik moest iemand regelen. Maar dat was niet moeilijk. Edward had me beloofd me elke dag te brengen en te halen naar en van school. Ik heb tegen mijn moeder gezegt dat ze mijn auto mag verkopen en dat ik wel voor een schroothoop auto zoek. Mijn moeder stond er op dat is hem moest houden en dat ik Edward niet voor altijd als taxi kon gebruiken. Maar ook Edward vond het niet erg dat hij mij naar school en naar huis moest brengen. Edward en ik schrijven niet meer maar hij komt elke avond even op mijn kamer en hij gaat weer zodra ik in slaapval. Soms komt hij niet. Maar hij zegt dat hij niet komt als het raam dicht is, dus die gaat nu natuulijk niet meer dicht. “Zo hoe vind je het om weer op school te zijn?” Ik kijk Edward even aan die zijn arm om me heen heeft geslagen omdat ik soms nog wat wankel loop. Hij heeft bijna heel zijn rooster aan het mijne toegepast. Hij wou me geen moment uit het ook verliezen. Alsof ik mezelf in honderder sloten te gelijk laat gooien. Mijn hoofd doet nog vaak pijn maar ik heb elke dag 4 paracetmollen bij. Maar ik wil er niet teveel in nemen. “Nou om eerlijk te zijn was zelfs het ziekenhuis nog beter. Je vader is trouwens een aardige man.” Hij lacht naar me en we lopen de school binnen. Zijn familie kijkt me niet echt boos aan maar ze volgens onze pas wel. Ik kijk Rosalie aan en ze kijkt me boos aan. Ik draai meteen mijn hoofd weer terug. “Ik ga vanavond een vette film met mijn moeder kijken.”
“Oh waar gaat hij over?”
“Over vampieren. Mijn moeder is daar dol op. En vooral omdat ik soms opeens schrik en dan laat ze mij ook altijd nog een keer schrikken als ik van de wc afkom.” Edward haalt zijn hoofd op en we lopen naar Engels.


In de pauze zit alleen Edwards zusje Alice bij ons. Ik heb al vaak gevraagd of zijn familie misschien wat tegen mij heeft maar dat was het zeker niet zei hij. Ik twijfel er toch aan. Ik loop naar de tafel waar mijn vrienden al zitten. Edward en Alice komen er niet veel later ook bij zitten. Edward heeft voor mij een hele kom met fruit voor me meegenomen. Ik begin er meteen van te eten. Anne en Eric doen wel normaal tegen hun. Ze moeten er wel aan wennen dat is te zien aan ze. Maar Tom en Heidi hebben een lijn getrokken lijkt het wel. Ze hebben al een boel nieuwe vrienden gemaakt en die zitten ook allemaal aan de tafel. Edward speelt wat met mijn haar en ik geniet ervan maar ik geniet nog meer van mijn eten. Aangezien ik al 2 uur lang honger had en soms zelfs de hele klas het kon horen. Het leek wel een monster. En Edward moest nog het hardste te lachen van iedereen. De leraren hadden het er erg moeilijk mee dat ik de klas liet lachen en hun moesten de klas weer stil sussen. Bij Engels keken we de Titanic en toen vonden ze het zo irritant dat Edward en ik de klas uit zijn gezet. Want Edward bleef net zo lang te zeuren tot hij ook mee mocht. We hebben een heel les uur op de gang gezeten tot de bel ging. Ik heb soms nog wel wat moeite met opstaan want dan duizeld het soms nog wat allemaal maar het gaat wel beter dan de donderdag toen ik bij kwam van mijn paardagen winterslaapje.