Hoofdstuk 2.3

De volgende dag ging snel voorbij. Lysanne was ‘s ochtends naar de sportschool gegaan en had ‘s middags vier uren college gevolgd. Ella had haar uitgenodigd om met haar en wat vriendinnen te eten en ‘s avonds wijntjes te drinken, maar Lysanne had tot haar spijt moeten afzeggen. Hoe graag ze ook aansluiting vond bij een vriendengroepje, ze keek te veel uit naar haar avond met Olivier. Ze hadden om acht uur afgesproken, wat betekende dat ze waarschijnlijk ook even een film of een serie samen zouden kijken; net als een ‘echt’ stel zou doen.
      Thuis at ze met Floor. Ze durfde niet toe te geven dat ze opgelucht was dat Aimee met Zoé in de stad at. Na de berichtjes van Olivier had ze gisteravond een grijns niet helemaal kunnen onderdrukken. Aimee had dat uiteraard opgemerkt, met haar ogen gerold en uitgeroepen: ‘Hallelujah, wordt haar wanhopige gedrag ook nog beloond,’ waarop Lysanne onder een vragenvuur van Floor uit moest komen. Het was haar gelukt om de vragen vaag te beantwoorden, maar met moeite. Ze had in ieder geval een hoop details verzonnen over de Tinderman met de groene ogen en de motor, Noah. Ze had maar meteen gezegd dat ze een date had ingepland, zodat ze geen vragen zou krijgen van Floor waar ze vanavond naartoe zou gaan.
      Nu zat ze op haar slaapkamer op haar bed en staarde ze naar de mogelijke outfits die ze aan kon trekken. Ze wilde niet overkomen alsof ze té veel haar best had gedaan, maar tegelijk wilde ze er wel goed uitzien. Een jurkje? En wat voor jurkje? Of toch een spijkerbroek? Of misschien haar groene flared broek?
      Meestal als ze een date had, dan hielp Floor haar met de outfits. Niet dat ze echt iets zei: Lysanne praatte gewoon tegen haar aan terwijl Floor zei dat ze alles mooi vond, maar uiteindelijk kwam Lysanne er zelf wel uit. Zolang ze maar een praatpaal had.
      Ze zuchtte en vond het toch wel jammer dat ze het niet met haar beste vriendin kon bespreken. Floor wist wel dat ze vroeger een crush op Olivier had gehad: Lysanne kon niet stoppen met over hem praten. Maar Floor had ook uitgesproken dat Olivier geen behoefte had aan iets serieus en dat ze niet wilde dat Lysanne daar ook de dupe van zou zijn. Ze zou de volgende in het rijtje zijn.
      Lysanne had haar advies ter harte genomen en was meer om zich heen gaan kijken, had jongens gedatet, en had geconcludeerd dat niemand aan Olivier kon tippen. Zelfs niet toen hij ging studeren en ze hem dus nauwelijks meer zag.
      Ze hadden voor het eerst gezoend met een oud-en-nieuw-feest, het eerste jaar dat Olivier niet meer thuis woonde. Floor was die avond ziek; anders was het niet gebeurd.
      Het duurde vervolgens maanden voor ze elkaar weer zagen. De tweede keer dat ze zoenden, was bijna een jaar later, toen Lysanne ook studeerde en op kamers woonde. Ze waren elkaar tegengekomen tijdens het stappen. Die avond was ze met hem mee naar huis gegaan.
      De volgende ochtend had Olivier direct gezegd waar Lysanne al bang voor was: dat hij geen relatie wilde, dat hij haar heel knap en leuk vond maar dat het verder niet zoveel te betekenen had. Het brak Lysanne’s hart, maar ze wist ook dat ze hem niet op andere gedachten kon brengen en dus deed ze net alsof ze er hetzelfde in stond. En dat was het begin geweest van veel van dat soort nachten.
      Ze hadden al vrij snel afgesproken dat het beter was als Floor het niet zou weten, want dan zou zij alleen teleurgesteld raken dat haar beste vriendin en haar broer geen echt stel waren en kwam er ineens toch druk op hun ‘afspraakjes’ te staan, alsof het tot iets serieus moest leiden.
      En dat was nu bijna vijf jaar geleden. Niet dat ze vijf jaar lang alleen met elkaar waren gegaan; ze waren vrijgezel, dus mochten ze doen en laten wat ze wilden. Lysanne was de eerste maanden toch trouw aan Olivier geweest, misschien omdat ze toch hoopte dat het iets zou worden en dan voelde het toch een beetje als vreemdgaan. Olivier had daar geen last van gehad en scharrelde erop los. Uiteindelijk had Lysanne het ook beter los kunnen laten en dat was zo ongeveer de situatie waarin ze zich nu bevond - al waren ze, voor zover zij wist, beide momenteel met niemand anders aan het scharrelen.
Het idiote was dat ze zich toch elke keer weer een beetje nerveus voelde als ze weer met hem had afgesproken. Ze hoopte dat hij niet doorhad hoe enorm hij de touwtjes in handen had; ze deed haar best om zo weinig mogelijk te laten merken hoe gretig ze was. Hij was ook bijna altijd degene die háár uitnodigde; zij durfde het niet vaak, bang voor een afwijzing.
      Ze besloot om een korte blouse van spijkerstof aan te doen en een groene flared jeans. Het was exact dezelfde outfit als een paar maanden geleden, toen hij in haar oor had gefluisterd dat hij zo’n kort topje zo sexy vond.
      Daarna schoot ze de badkamer in, werkte ze haar make-up bij (ze koos voor de natural look, wat behoorlijk tijdrovend was voor iets wat naturel zou moeten zijn) en deed wat mouse in haar schouderlange, rossigblonde haar. Ook haar pony werkte ze bij, al was dat zinloos als ze straks op de fiets zou stappen.
      Ze zei Floor gedag en liep via het trappenhuis naar de schuur beneden, waar hun fietsen zich bevonden. Olivier woonde op nog geen tien minuten fietsen van hun studentenflat en het was gelukkig droog; dat was in september toch altijd afwachten. Ondanks alle rode stoplichten die ze tegenkwam en de scooter die haar bijna onderuit reed, was ze nog steeds vrolijk toen ze bij de flat aankwam waar zijn studio zich in bevond. Ze zette haar fiets op slot, drukte op de deurbel van zijn huisnummer en wachtte met een vleugje van een grijns op haar gezicht tot hij de deur voor haar zou opendoen.