Hoofdstuk 2.2

Lysanne sprong bijna op toen ze een deur in het slot hoorde. Als Floor thuis was, dan was het familiediner voorbij. Dat zou betekenen dat Olivier ook weer van zijn sociale verplichtingen ontdaan was en dat hij hopelijk snel op haar zou reageren, en dan zou ze eindelijk uit haar lijden verlost zijn.
      Het andere voordeel van Floor’s thuiskomst was dat Aimee haar aandacht niet langer op Lysanne richtte, maar Floor nu begroette.
      ‘Hoe was je diner?’ vroeg Lysanne, die de snelle hartkloppingen in haar keel probeerde te onderdrukken. ‘Was de jarige tevreden met de restaurantkeuze?’ Ze wist dat het riskant was om Olivier ter sprake te brengen nu Aimee’s alarmbellen heel scherp afgesteld stonden, maar ze kon het niet laten. Deels omdat ze geïnteresseerd was in Floor, en deels omdat ze het fijn vond om te horen hoe het met Olivier ging.
      Floor hing eerst rustig haar jas op en schopte haar schoenen uit, waarna ze ze in het geïmproviseerde schoenenrek (twee losse planken die scheef waren opgehangen aan de muur) zette, voor ze antwoordde. ‘Ik heb geen idee. Ik heb Olivier eigenlijk nauwelijks gesproken.’
      Ze liep de gezamenlijke woonkamer in, keek even van Aimee aan tafel naar Lysanne en besloot toen op de bank neer te ploffen. ‘Ben je nog aan het studeren, Sherl?’
      ‘De tentamens komen eraan,’ antwoordde Aimee.
      Lysanne maakte een spottend geluidje. ‘Pas over vier weken, of zo.’
      ‘Tja. We zullen zien wie van ons succesvoller in het leven is: degene die goede cijfers haalt, of degene die haar avonden verspilt door wanhopig te snakken naar een man die je weigert een berichtje te sturen,’ sneerde Aimee.
      ‘Kom op, Aim,’ zei Floor voor Lysanne iets kon zeggen. ‘Zo kan ie wel weer.’ Daarna gaf ze haar vriendin een duwtje. ‘Wat voor man? Wat voor berichtje?’
      ‘Niks boeiends en niemand,’ zei Lysanne vlug. ‘Gewoon - een Tinder-date.’
      ‘Mattwee?’ vroeg Floor. Lysanne had hem aan haar vriendin laten zien omdat ze hem wel wat aan Mattie deed denken, en daarom hadden ze hem zo genoemd.
      ‘Nee, die met de groene ogen en z’n motor.’
      ‘En je vindt hem leuk?’
      Ze haalde haar schouders op. ‘Geen relatiemateriaal, maar wel enorm lekker.’ Ze grijnsde en wierp daarbij ook een blik op Aimee, die wederom met haar ogen rolde en haar koptelefoon weer op haar hoofd zette.
      Floor leek genoegen te nemen met dat antwoord en glimlachte, tot ze ineens grote ogen opzette en overeind schoot. ‘Ik heb vandaag ook een enórm knappe jongen ontmoet!’ zei ze. Ze draaide een kwartslag en ging in kleermakerszit zitten. Lysanne was verbaasd om haar zo enthousiast over iemand te zien; meestal was ze vrij timide als het om jongens ging.
      ‘Waar?’
      ‘In de pizzería.’ Floor vertelde over Lukan, over de salami en over hun gesprek, en hoe ze daarna ruw onderbroken waren door een veel te beschermende Olivier. ‘Maar hij heeft mijn nummer niet gevraagd, dus ik zal hem wel nooit meer zien.’ Ze klonk beteuterd.
      ‘Je hebt bijna gezóend met een jongen?’ Lysanne schoot in de lach. ‘Dat is niks voor jou, joh!’
      ‘Ik wéét het!’ Ze schudde haar hoofd. ‘Maar hij was écht heel knap, en heel charmant! Ik weet niet, het was een soort moment-dingetje, echt heel bizar. Maar misschien heb ik het me wel verbeeld, hoor.’
      ‘Nee joh, anders had Olivier je niet in bescherming genomen.’ Lysanne grijnsde en wilde reageren, toen ze in haar ooghoeken ineens haar mobiel zag oplichten. Als je het over de duivel had… Olivier’s naam popte direct op, en haar hart sloeg een slag over toen ze hem snel weg griste voordat Floor er een blik op kon werpen.
      ‘Is het je Tinder-man? Wat wil-ie?’ Floor wiebelde met haar wenkbrauwen.
      Lysanne haalde haar schouders op. ‘Ik kijk later wel,’ zei ze, heel casual, al snakte ze ernaar om haar telefoon te bekijken om te zien wat hij had gestuurd. Maar ze hield zich in.
      Het lukte haar vijf minuten. Toen verzon ze de smoes dat ze naar het toilet moest en nam ze haar mobiel vlug mee, zodat ze kon zien wat er in het bericht stond. Terwijl ze de deur op slot deed en het toiletdeksel sloot en ontgrendelde ze haar telefoon.
      Thanks! Heb helaas al andere plannen. Ander keertje weer.
      Nou, hij zei in ieder geval nog ‘helaas’...
      Ze leunde achterover op de wc-pot en liet haar telefoon zakken. Ze was een idioot dat ze zich er zo op verheugd had, dat ze verwacht had dat hij zijn woorden had gemeend. Het waren gewoon mooie woorden geweest, van iemand die net seks had gehad en daardoor nog in een roes zat. Woorden die zij verward had met gevoelens - maar dat was duidelijk onterecht.
      Ze zuchtte. Erg veel zin om het toilet uit te gaan, had ze niet. Ze wist dat Floor dan aan haar gezicht kon aflezen dat haar stemming omgeslagen was, en dan moest ze uitleggen waarom, en dan zou Floor zeggen dat de jongen niet goed genoeg voor haar was, en dat ze vooral haar eigenwaarde niet moest laten afhangen van een vent, want ze was geweldig en kon wel beter krijgen dan één of andere gast. Lysanne vermoedde dat Floor zelfs lief zou reageren als ze zou opbiechten dat het om Olivier ging, als ze zou vertellen hoe lang dit al speelde. Beschermend, ja, maar lief. Waarschijnlijk zou ze zeggen dat Lysanne beter kon krijgen dan haar eigen broer, al zou ze het op zo’n manier brengen dat zelfs Olivier niet slecht uit de verf kwam.
      Het was heel fijn om een vriendin te hebben die zo ontzettend lief was. Het was alleen soms ook confronterend en frustrerend.
      Haar telefoon trilde weer. Haar hart begon sneller te bonzen. Het was weer Olivier.
      Morgen?
      Dat was het. Het was niet de reactie die ze had gehoopt - maar toch krulden haar lippen zich tot een glimlach. Ze besloot nog niet te reageren, want dan wist hij dat ze de hele tijd op haar telefoon had gezeten. Ze zou een casual ‘Ja is goed’ sturen straks, over minstens een half uur, zodat het duidelijk was dat ze met andere dingen bezig was geweest en écht niet de hele tijd op hem zat te wachten. Hij mocht niet weten hoe graag ze hem wilde zien, hoe teleurgesteld ze was dat ze hem vandaag niet in het echt kon feliciteren en hoe blij hij haar maakte nu ze weer een nieuwe afspraak met hem had staan. Hij mocht niet weten hoe haar stemming compleet afhankelijk was van hém. Want dat was zielig en triest. Echt triest.