50-Liam

"Al moet ik mijn leven lang op je wachten, Liam. Het maakt me niets uit. Je verdient het om alle tijd te hebben om alles uit te vinden op je eigen tempo” stelt Gale hem gerust.
Als een echte gentleman drukt Gale een kus op de rug van Liam’s hand. Hun vingers blijven met elkaar verstrengeld.


“Nee, maar ze komen er wel weer overheen.” reageert Gale op de opmerking over zijn vrienden. “Hun mening over ons is niet van belang voor mij. Maar ze hoeven het ook nog niet te weten voorlopig”

Het is lief dat hij zo benadrukt dat ze aan Liam's tempo zullen gaan, tenminste, Liam hoopt dat hij dat bedoelt met die laatste opmerking ook.
"Oké." Zegt hij zacht. "Je vrienden kunnen soms een beetje eng zijn, dus ik ben blij dat we het ze niet meteen hoeven te vertellen."

Toch wilt Liam één ding duidelijk hebben.
"Maar als het belangrijk is voor je om dat wel te doen , vind ik dat we dat gewoon moeten."
Vrienden zijn en blijven belangrijk en dat begrijpt Liam heus wel.

Van onder zijn wimpers kijkt hij dan weer naar Gale, die nog steeds zijn hand vast heeft. Hij kan niet geloven dat zo'n Ongeloofelijk knappe jongen verliefd is op hem.

"Misschien moeten we maar teruggaan naar onze kamer." Stelt hij voor, om dan knalrood te worden als hij beseft hoe dubbelzinnig dat kan klinken.
"Zodat mensen weten waar we zijn!" Gooit hij er snel achteraan, zo rood als een tomaat. Oh god, wat moet Gale wel weer niet van hem denken?