H4

Niall zag hoe de rij lang werd bij de gate, hoe irritaties en spanningen toenamen en tot slot hoe de lijn korter werd. Toen hij zag dat hij gelijk zou kunnen doorlopen stond hij op. Hij hing de rugzak aan een schouder en met zijn ticket en paspoort liep hij erheen. Hij zag dat het meisje achter de balie hem herkende maar hij moest toegeven dat ze het amper liet merken. Hij knipoogde even dankbaar naar haar en ze wenste hem een fijne reis. Hij wandelt het vliegtuig in en hoort het meisje nog enthousiast praten tegen iemand anders. Hij glimlacht lichtjes, dat zo’n klein gebaar als een knipoog iemand zo blij kon maken. Dat was iets waar hij niet aan gewend was. Hij voelde zich soms zo ondankbaar als hij niet na een show met fans op de foto kon door de drukke planning. Hij realiseerde zich nooit dat een lach, een zwaai of het voorbij lopen alleen vaak al genoeg was. Natuurlijk wilde ze het liefst een foto en een handtekening, maar als dat niet ging waren ze begripvol.
Niall keek vluchtig het vliegtuig door en liep naar de businessclass, hij had besloten dat de vliegreis het laatste beetje luxe zou zijn. Hij zag het niet zo zitten om zijn lange vlucht continue met fans bezig te zijn. Hij liet zijn ticket aan de stewardess zien en ze legde uit waar hij zat. Hij zat achterin aan een raam en hij legt zijn rugzak in het daarvoor bestemde vakje en grabbelde zijn telefoon en oortjes eruit.

Het duurde niet lang voordat er gepraat werd dat de vlucht enkele momenten kon gaan beginnen. Er kwam een veiligheidsinstructie waarbij Niall zoals altijd oplette. Hij kon ze ongeveer dromen maar toch vond hij het belangrijk om ze te beluisteren en te zien waar alle nooduitgangen waren. Hij zou niet degene zijn die dood zou gaan omdat hij niet goed opgelet had en daardoor kwam te overlijden. Het vliegtuig begon langzaam te rijden en Niall keek uit zijn raam. Ergens voelde hij kriebels in zijn buik, iets wat hij meestal nog had als hij ging vliegen. Ditmaal was de kriebel anders, waarschijnlijk omdat het onbekende op hem stond te wachten en Niall had geen idee wat en hoe. Ze stijgen op en hij drinkt even wat water zodat zijn oren open blijven. Zodra ze rustig in de lucht hangen en het lampje van de riem aan uitgaat pakt hij zijn oortjes en steekt deze in. Hij zoekt op zijn playlist een rustig liedje uit en sluit zijn ogen. Bij sommige liedjes doezelt hij wat weg. Hij slaapt niet echt, iets wat hem nooit goed lukte op een vliegtuig tenzij hij echt dood op was. Het was prima, de vlucht zou een aantal uren duren maar als hij af en toe kon doezelen leek het minder lang te duren.

Na een uur besluit hij eens te kijken wat het schermpje voor hem aan te bieden heeft. Hij doet zijn oortjes dan ook daarin en scrolt door de opties. Hij kiest de film selectie en al gauw vind hij een film die hij leuk vond. De meeste films die hij had gezien was niet van een video avond thuis of in de bioscoop. Nee, Niall keek de meeste films op het vliegtuig. Het was iets waar hij vaak in zat en met een film leek de tijd te vliegen. Met name als je een film had waar je je goed kon inleven. Hij had al een paar keer films niet gekeken en pas in het vliegtuig uitgezocht. Zo kon hij soms marathons van een paar uur houden en ging de tijd snel om.

Niall trekt het oortje uit als hij het geluid hoort van een mededeling en stopt de film even. Er wordt verteld wat het menu is en hij glimlacht even toch wel hongerig. Hij keek op zijn telefoon en zag dat het al best wel over eettijd was in Ierland. Met vliegen waren het altijd rare tijden, althans dat vond Niall. Hij was zeer gehecht aan eten. De stewardess kwam langs en Niall koos voor de Pasta en ontving het pakket. Hij klapte zijn tafel open en nam er een cola bij. Hij roerde even zijn dampende bakje en zag dat er een fruitsalade, een paar zandkoekjes en een kleine salade. Hongerig maakt hij het zakje bestek open en neemt een flinke hap. Hoewel veel mensen het vliegtuig eten niet lekker vonden, vond Niall het prima. Eten was eten en natuurlijk was het vers gemaakt en thuis lekkerder maar dat ging niet op een bepaalde hoogte in de lucht. Hij was allang blij dat hij eten had. Tevreden eet hij alles op en gaat verder met zijn film.


Uren later, wat snacks en wat drinken op gaat het lampje aan van de gordel wat hij dan ook direct doet. Er wordt verteld dat ze de landing in gaan zitten en zullen gaan dalen. Op zijn scherm kan hij zien dat ze er inderdaad bijna zijn. Er is te zien dat het zonnig en met zesentwintig graden fris is. Niall kan het niet laten om te gniffelen. Hoewel hij de hele wereld had gezien bleef hij een Ier die twintig graden of warmer al warm genoeg vond. Hij was dan ook nieuwsgierig hoe hij zo’n lange tijd in de hitte ging vinden. Normaal sliep hij in kamers met airconditioners en ook de vervoersmiddelen hadden dit in bezit. Hij was blij dat het ‘maar’ zesentwintig graden was in plaats van vijfendertig. Die temperaturen ging hij vast ook nog krijgen maar voor zijn eerste dag was dit fijner. Dan kon hij er alvast aan wennen en acclimatiseren.. Niall kijkt uit zijn raam en ziet de zee en het land steeds dichterbij komen. Ze gaan steeds sneller omlaag en gecontroleerd wordt het vliegtuig op de landingsbaan gezet. Ze rijden naar de juiste plek en glimlachend kijkt Niall zijn raam uit. Het zag er nu al fantastisch uit en dan had hij nog eigenlijk niets echt gezien.
Na een poosje rijden komt het toestel tot stilstand. Er wordt een riedeltje omgeroepen om te voorkomen dat mensen spullen vergeten. Niall stopt zijn afval netjes in het zakje en pakt zijn telefoon en oortjes. Mensen werden verzocht nog even te blijven zitten maar de business class mocht al gaan. Niall pakt dan ook rustig zijn rugzak die hij om doet en hij wandelt naar de deur. Daar bedankt hij de stewardessen even dankbaar en stapt tevreden uit. Via de slurf loopt hij de gate in en hij voelt de lach op zijn gezicht groter worden. Hij volgt het pad naar de douane. Als hij daar zijn checks heeft gehad gaat hij naar de bagageband. Tot zijn verbazing ligt al vrij snel zijn tas er en die pakt hij dan ook en hangt hem om zijn rug en zijn rugzak op zijn buik. Vol energie en enthousiasme wandelt hij richting de uitgang en rekt zich even uit en kijkt tevreden rond.

Niall besluit even zijn thuisfront te berichten dat hij thuis is en zoekt dan het adres op van de eerste camping. Hij houdt na een poosje succesvol een taxi aan en stapt in. Hij geeft het adres en nieuwsgierig kijkt hij rond als de taxi begint aan de korte rit.