H2

Niall slaakte een zucht. Vandaag zou zijn reis gaan beginnen. Zijn backpack was ingepakt, zijn tentje was uitgetest en hij ging vandaag op pad. Zijn ouders vonden het lastig. Hij ging alleen, hij had besloten geen internet op zijn telefoon te zetten zodat hij echt even back to basics kon gaan en rust kon hebben. Ze spraken af dat hij elke week even zou bellen, bij aankomst liet hij het weten zodat ze wisten dat hij goed aangekomen was. Hij vond het spannend. Hij wist niet zo goed of het zou gaan lukken. Hij was wereldberoemd maar wilde even alleen zijn en rust, maar was dat ook wat hij ging krijgen. Zouden fans het doorhebben waar hij was, wie hij was? Zou hij op zijn gemak de omgeving kunnen gaan ontdekken zonder dat er overal fans waren? Hij wist het niet en er was maar één manier om dit te gaan ontdekken. Niall controleerde even zijn lijst. Hij had bij mensen en kennissen rondgevraagd wat hij nodig zou gaan hebben en wat hij niet mocht vergeten. Hij had op advies gekozen om de zwaarste spullen aan te trekken. Hij had een spijkerbroek aan, een shirt, vest en wandelschoenen. Een zonnebril nam hij mee en een hoed. Verder hij had voornamelijk shirts en dunne lichte broeken bij. Het zou even wennen worden zo uit de tas leven. Een andere manier van hoe hij tot nu toe uit zijn koffer had geleefd. In zijn koffer hoefde hij alleen spullen te hebben om te relaxen. Voor fotoshoots, optredens en interviews waren altijd al kleren geregeld. Dat maakte dat hij dan een koffer vol joggings, lekker zittende vesten en zwembroeken had. Hij hoefde niet na te denken over ondergoed, schoenen of petten. Daarnaast ging er altijd een wasunit mee zodat de was gedaan kon worden tussendoor. Al die luxe had hij nu niet en dat had hem toch wel wat stress opgeleverd. Niet zozeer omdat Niall er knap uit wilde zien, maar omdat hij wel graag goede kleding wilde voor alle omstandigheden. Dat maakte dat hij nu voornamelijk basiskleding bij had wat hij met elkaar op welke manier dan ook kon gaan combineren.

Niall haalt zijn powerbank uit de oplader, hij was nu echt vol en stak hem in de rugzak. Hij liep met zijn backpack naar beneden en zette het in een hoekje bij zijn tent. Hij zag zijn moeder even moeilijk kijken en glimlacht even. ‘Mam het komt goed, we bellen minimaal elke week maar je kent me’ zegt hij glimlachend. Niall was zeer gehecht aan zijn familie en vrienden en onderhield graag zijn contacten. Op tours had hij dan normaal gezien als het toeliet, elke dag even contact hoe kort dan ook. ‘Ik hou van je mam maar ik moet even op ontdekking’ glimlacht hij naar haar en ze pakken elkaar stevig vast. ‘Ik ga je missen’ zei zijn moeder, met haar tranen in houdend. Ze had nu eindelijk haar zoon weer een poos thuis en nu vertrok hij weer. Diep in haar moederhart wist ze ook wel dat het goed was. Hij had zo’n gek leven geleefd die bijna niemand zou begrijpen hoe graag ze het ook zouden willen. Het was tijd voor hem op ontdekking naar zichzelf te gaan. Kijken hoe hij dealt met het alleen zijn en als er problemen zijn alles zelf op lossen in plaats van dat het voor hem gedaan werd. Ze wist dat het goed kwam, die vertrouwen had ze in haar zoon maar toch. Afscheid bleef nooit leuk en dat vond hij ook wist ze. Niall slikte even moeizaam en liet haar los. ‘Weet dat ik van je houdt en aan je denk en als er wat aan de hand is kun je altijd bellen ‘stel hij haar gerust.

Hij draait zich om naar zijn vader die vanaf een afstandje stond te kijken en behoorlijk stil was. Zijn vader sprak het niet uit maar Niall wist dat hij het ook lastig vond. ‘Ik hou van je pap het was onwijs fijn om zo weer thuis te zijn’ sprak hij zijn dankbaarheid uit. Ze trekken elkaar even in een stevige knuffel en als hij hem loslaat stapt Niall naar zijn tas. ‘Ik ga ervan door tot de volgende keer’ sprak hij uit en hees zijn rugzak op zijn rug en pakte alles. Hij wilde het afscheid tot een eind brengen, wetende dat hoe langer hij bleef , hoe moeilijker het werd. Niall had een hekel aan afscheid nemen. Hoewel hij wist dat het maar voor even was, was hij toch altijd bang dat het misschien de laatste keer was. Dat er iets zou gebeuren met hem of met zijn ouders en ze elkaar niet meer zagen. Niall ziet dat de taxi voorrijdt en drukt bij zijn ouders een kus op de wang en wandelt dan het huis uit. Hij begroet de taxi chauffeur en legt zijn spullen in de kofferbak. Hij gaat zitten en hij zwaait nog een laatste keer naar huis en dan begint zijn avontuur echt. De taxi rijdt de straat uit en Niall zucht even diep. Het was een zucht vol gemixte emoties. Hij zou iedereen thuis onwijs gaan missen maar hij keek ook erg uit naar zijn reis. Het was een geheel onbekende manier van reizen voor hem. De eilandjes waar hij heen wilde gaan kende hij niet. Dat onbekende zorgde dat hij enthousiast raakte en vol zin en goede moed gaat hij lekker zitten want de reis naar het vliegveld zou een uur duren.

Tijdens zijn reis in de taxi genoot hij van Ierland. Hij was dol op het landschap. Het weer wat alle kanten op ging, de vriendelijke mensen en het heuvel en bergachtige landschap met soms uitgestrekte velden. Ierland was een relaxed land, mensen waren erg simpel en hielden van het simpele leven en niet van alle poespas die hij soms tegen kwam. Niall was ook dol op het landschap, zo groen en vol natuur en dat had gemaakt dat hij graag wilde gaan backpacken op eilanden vol natuur. Slapen in een tent tussen de bomen, wakker worden van de vogels en avond na avond de zonsondergang bekijken.