Elliott Finnigan

Pas nadat Elliott was flauwgevallen hadden ze hem laten gaan. Hij was nog steeds wiebelig toen Cas hem vond op een stoel in de keuken.

“Laat me raden, je hebt huiswerk gekregen?”vroeg zijn kamergenoot. Zijn mond nog halfvol appel.
Charmant.

"Klopt ja, maar de training was gewoon erg zwaar ook." Elliott wreef in zijn ogen. Hij was uitgeput. Al zou hij nog niet aan Cas willen toegeven dat hij flauwgevallen was.

Hij prulde lusteloos aan een mandarijntje, zonder een partje in zijn mond te stoppen. Elliott voelde zich leeg en sloom. Alsof de bron volledig droog was nu.

"Ik heb het gevoel dat ik het niet goed genoeg doe voor ze." Bekende hij toen. "Tijdens de training moest ik twee minuten een ander gezicht aannemen, wat normaal geen probleem zou mogen zijn. Volgende keer moet ik vijf minuten halen, maar het kost me zoveel energie."

Opnieuw knikkebolde hij, de mandarijn viel uit zijn handen en tuimelde over de tafel naar de grond.
"Oh..." Elliott keek verbaasd naar het hele gebeuren. "Sorry, laat me even..."
Hij stond op, maar duizelde. Toch reikte hij voor het fruit op de grond.

en viel recht in een bodemloos zwart gat.