Elliott Finnigan

Cas was weg toen Elliott de douche weer uit kwam. Een briefje vertelde hem dat de ander gaan sporten was.
Waarschijnlijk moest hij de energie kwijt die zich opgebouwd had, de adrenaline en de nervositeit.

Cas had even ruimte nodig. Dat zou hij respecteren. Gisterenavond was de ander al nerveus geweest.

Elliott kleedde zich aan en haast vlak daarna kwamen ze met ontbijt.
"Ah, is Cassian al op pad?"
Elliott knikte.
"Die jongen kan ook niet stilzitten he?"
De plateau met eten werd op tafel gezet, en Elliot volgde.

Hij keek op tegen vandaag, want waarschijnlijk wilden ze hem weer proberen te laten trainen. En hij was nog zo moe.
Tijdens het ontbijt luisterde hij naar zijn favoriete podcast, ter vervanging van menselijk gezelschap.

Na het ontbijt kroop hij op bed met een boek, tot ze hem kwamen halen. Cas was nog steeds niet terug. .
"Oké Elliot. Vandaag wil ik dat je twee minuten iemand anders word." Sprak de trainer.

Dat deed Elliott wel even schrikken.
"Wat, nu al twee minuten?" Vroeg hij.
"Ja, we willen je echt motiveren om zo snel mogelijk er weer bovenop te komen." Knikte de trainer.

En dus probeerde Elliott dat, keer op keer.
Tot er zwarte vlekken voor zijn gezichtsveld begonnen dansen en zijn benen zwaar waren en hij lichterlijk heen en weer begon te zwaaien van uitputting.

Nog probeerde hij een andere gedaante aan te nemen.