15O || Einar Harding

Samen met Silvia liep R het huis in, om meteen te worden aangevlogen door Janie. De jongedame had niet door dat R's hart in zijn keel klopte en R was vastbesloten om het het meisje ook niet te laten merken.

Mevrouw Carter vroeg hem of hij mee wilde eten, maar een antwoord hoefde R nog niet te geven. Silvia zei zacht dat ze eerst wilden praten en voor R het wist zat hij naast Silcia op de bank. Hij had al te goed door hoe Silvia's hand in de zijne lag en had zeker door hoe de blik van mevrouw Carter hierdoor getrokken werd.

Hij had haar beloofd dat ze het mocht vertellen, maar nu ze hier zaten wenste alles in hem dat hij dat niet had gedaan. Mevrouw Carter was zo verwelkomend geweest tegen hem, zelfs toen ze de littekens op zijn armen had gezien. Hij was hier welkom, heck, werd zelfs gevraagd om te komen eten. Hij wilde niet dat dat zou eindigen. Hij wilde niet de teleurstelling in haar ogen zien om de partnerkeuze van haar dochter.

Maar hij had het beloofd, en hij zou zich aan die belofte houden. Daarom gaf hij een kneepje in Silvia's hand. Het is goed, vertel het maar.

"Vertel maar," zei hij zacht. Het was haar moeder. Silvia mocht het vertellen. "Voor Janie zo weer terug is." Want hoe lang kon een wasmachine een kind vermaken?