Elliot Finnigan

Elliott werd zeiknat van het zweet wakker. Druppels liepen over zijn rug. Alles was plakkerig.
De reden? Een zeer bezwete en oververhitte Cas die achter hem lag.

De arme jongen leek een nachtmerrie te hebben, was aan het worstelen tegen het deken waar hij in gewikkeld lag. Zijn benen wild trappelend in de dekens.
"Cas, Cas. Hey, word wakker." Sprak Elliot zacht, en reikte zijn hand uit.

Bijna had hij instinctief Cas aangeraakt op zijn blote huid, had hij een bezweette lok haar van de man zijn voorhoofd weggeveegd.
Hij corrigeerde zijn hand echter net op tijd en raakte Cas aan met het deken ertussen. Op zijn bovenarm.

Zelfs die aanraking was genoeg om Cas te laten schrikken, en wel zo erg dat wij wakker werd, overeind schoot en nogal hard met zijn hoofd tegen de onderkant van Elliott zijn bed knalde.

Vloekend viel hij terug neer in de kussens, zwaar ademend en nogal gedesoriënteerd voor zover Elliot kon zien.
"Cas, rustig. We zijn op onze kamer in het instituut, je bent oké, ik ben bij je." Probeerde Elliot hem te sussen.

Hij hielp de jongeman ontsnappen uit zijn cocon van dekens, en niet heel verrassend sprong Cas haast het bed uit.
"Ben je oké?" Vroeg Elliot hem zacht, voorzichtig. Nachtmerries konden heftig zijn, en als dan iemand je ook nog eens aanraakte?

Heck, Cas had alle reden om even compleet van de kaart te zijn.
De jonge man nam even de tijd om zijn ademhaling onder controle te krijgen, en Elliott wilde hem even een moment geven om tot zichzelf te komen.

"Hey, ik ga even douchen oké? Neem je tijd om even uit de nachtmerrie te komen. Als je me nodig hebt, ben ik dichtbij." Met deze woorden stond hij op en greep hij zijn handdoek.

Met een laatste bemoedigende glimlach naar Cas stapte hij hun gedeelde badkamer in.
De douche voelde heerlijk, en een zucht van opluchting verliet Elliott 's mond. Het voelde altijd zo fijn om weer lekker fris gewassen te zijn. Hij hoopte maar dat Cas een beetje oké was, en dat hij effectief hulp zou durven vragen als hij die nodig had.