O28 || Cassian

Stilzitten was iets waar Cas van jongs af aan al niet goed in was geweest. Hij was een rusteloos kind geweest, een die liever de hele dag door de bossen rende dan dat hij in de les zat op te letten. Het had Cas een aantal jaar te veel gekost om erachter te komen waarom. School was nooit zijn hobby geweest.

En de manier waarop Elliot hem aankeek deed hem in alles denken aan die lange jaren op school. De manier waarop Cas altijd geprobeerd had stil te zitten en op te letten, maar het nooit voor elkaar gekregen had. Maar waar de leraren naar hem gekeken hadden vol irritatie, leek Elliot hem bijna te begrijpen.

"Dat verbaast me niets, gezien je gave met energie te maken heeft voel je je vast vaak rusteloos," zei Elliot.

Cas knikte en volgde Elliots voorbeeld om een hap eten te nemen. "Ik kan het nooit kwijt," antwoordde hij. "De energie blijft altijd stromen." Hij was zelf nog het meest verbaasd over hoe makkelijk het voelde om te praten over zijn gave. En natuurlijk vertelden de woorden niet het hele verhaal aan Elliot. Vertelde het niet hoe de energie altijd door zijn aderen leek te pulseren, hoe het aan hem trok als een eeuwige jeuk die maar niet weg wilde gaan, hoe bewegen de enige manier leek om heel even zijn roep niet te horen. Maar het praatte makkelijker dan Cas ooit voor mogelijk had gehouden.

"Je gaat hier zo hard om lachen," zei Elliot over de films. "Maar ik houd van kostuum en historische drama's en romcoms. Blackadder bijvoorbeeld, of die suffe kerstfilms."

Een snelle slok drinken van Elliot. "We kunnen wel eens samen een filmpje kijken, als je dat wilt. Gewoon chillen."

Zoals Elliot al voorspeld had, moest Cas lachen om zijn antwoord. Hij schudde zijn hoofd. "Ik lach je niet uit," zei hij, al leek het antwoord wat teniet gedaan te worden doordat hij nog steeds lachte. "Het is gewoon zo... zo jou." Ergens paste het bij Elliot, die films.

"Maar dat klinkt als een plan." Al was het maar om wat meer tijd door te brengen met de jongen die hem een soort van leek te begrijpen. Die hem niet vreesde?

Al betekende het feit dat die films bij Elliot pasten niet dat Cas ook dacht dat hij er maar iets aan zou vinden.