Elliot Finnigan

De arme jongeman trilde helemaal, en Elliott bedacht zich hoe eenzaam het niet moest zijn voor Cas.
"Het, ehm, het is een tijd geleden sinds ik, ehm, sinds ik rondom anderen ben geweest," mompelde Cas. Hij streek met zijn hand door zijn haren, duidelijk nerveus. Vervolgens klemde hij het bestek in zijn handen.

"Hoe denk je dat ik het hier al negen jaar uithoud?" was wat hij als reactie kreeg op zijn opmerking over eten. Een verraste lach ontsnapte Elliot, dus Cas kon toch grappig zijn?

"Dus, ehm." Cas nam een slok water, verslikte zich en hoestte. Hij was echt niet gewend aan basic human kindness, wel dan?
Hij leek helemaal van de kaart door dit gewone gesprek.

De jongeman staarde even naar hem op de vraag van films.
"Nou, ehm, ik kijk eigenlijk weinig films. Dat duurt me meestal te lang. Ik ben meestal meer bezig met sporten. Jij?"

Daar kon Elliot wel inkomen, zelfs nu leek zijn kamergenoot rusteloos, zat hij te frunniken en te tikken. Haast te wiebelen op zijn stoel.
Toch was zijn interesse oprecht, en dat zag zelfs Elliott, hij glimlachte.

"Dat verbaast me niets, gezien je gave met energie te maken heeft voel je je vast vaak rusteloos." Zei Elliott, terwijl hij zijn volgende hap klaarmaakte. Even was hij stil, zou Cas zijn films niet meisjes achtig vinden?

Maar dit was het normaalste gesprek dat ze tot nu toe hadden gehad, en het ging goed, voor nu.

Zou hij het kunnen vertellen?
"Je gaat hier zo hard om lachen,"mompelde hij." maar ik hou van kostuum en historische drama's en romcoms. Blackadder bijvoorbeeld, of die suffe kerstfilms."

Hij voelde hoe zijn wangen begonnen te gloeien na zijn bekentenis.
Snel nam hij enkele slokken cola om zijn nervositeit te bedwingen.
Een volgende hap spaghetti volgde.
"We kunnen wel eens samen een filmpje kijken, als je dat wilt. Gewoon chillen."