Elliot Finnigan

Tot zijn grote verbazing reageerde Cassian niet slecht of negatief .
“Hier heb ik in elk geval geen last van je gesnurk,” antwoordde Cassian, en Elliot grinnikte.
"Fair point."

Cas keek even opnieuw naar de foto van zijn familie, en er speelde iets over zijn gezicht wat Elliot niet meteen kon plaatsen.
“Mijn neefje was jarig,” zei hij, Elliot knikte.

"7 jaar zo te zien." Zei hij, een blik op de foto werpend. Hij zag dat Cas iets dwars zat.
"Baal je ervan dat je er niet bij kon zijn?"Vroeg hij zacht. Hoe lang was Cas al niet thuis geweest? Hij leek zelfs verwonderd te zijn over de babies op de foto .

Was hij bang om zijn familie pijn te doen?

Wie weet wat er zou gebeuren als hij de babies op de foto aan zou raken.

Op de vraag of Elliott zijn familie miste haalde hij zijn schouders op.
"Je kunt niet missen wat je niet meer hebt."Sprak hij, misschien een tikkeltje koud. Zijn moeder was omgekomen in een auto ongeluk en zijn vader had een nieuwe vrouw. Elliott had zelfs een halfzusje, al zou die hem vast niet meer kennen.

De trainer waarmee Elliot hier was schraapte voorzichtig zijn keel.
"Elliot, misschien moeten we je training starten. "
Elliot veranderde in een kopie van de man.
"Misschien moeten we je training starten."Imiteerde hij, maar tot zijn eigen verbazing stopte zijn vermomming na die zin en stond het zweet hem op de slapen.

Hij wankelde, knipperde even .
"Woah." Mompelde hij, en liet zijn hoofd achterover tegen de muur leunen. Onbewust was hij wat tegen Cas aan gezakt voor steun.
De trainer liep meteen naar hem toe.
"Misschien was het toch te vroeg om je terug te beginnen trainen, huh?" Sprak hij bezorgd, een hand uit stekend.

Elliot sloot zijn ogen en leunde tegen Cas aan.
"Geef me even." Ademde hij. Hij voelde wel hoe gespannen Cas was, vond hij het ongemakkelijk dat Elliot op hem leunde voor een moment?

Was hij bang dat hij zijn kracht weer per ongeluk zou los laten?

Of wist hij dat Elliot voor de mannen was, en was hij homofoob?

Kon Cas dat zelfs aanvoelen in de energie die hij opslorpte?

Toen hij zijn ogen weer opende, had de trainer zijn rolstoel dichterbij gebracht.
"Cas, misschien kun jij Elliott naar jullie kamer brengen, dan haal ik alvast wat te eten. Ik denk niet dat Elliot vandaag naar de eetzaal zal komen."

Met deze woorden hielp de trainer Elliot terug in de rolstoel, en liet hen alleen achter.
"Sorry." Mompelde Elliott. " Het was niet de bedoeling dat je voor mij zou opdraaien."