Elliot Finnigan

Ze stonden uiteindelijk bijna neus aan neus toen Cas een korte, harde lach liet ontsnappen.

“Vriendelijk? What the fuck noem je vriendelijk? Zoals je je gedraagt met al je aanhang om je heen? Zoals je hier zo schijnheilig zit te doen alsof je me in bescherming moet nemen en tegelijk zit te bedenken hoe je me het beste van slaap kan houden? Well, newsflash asshole-”

Een duw tegen Elliot's borstkas, waarom voelde het alsof de zuurstof uit zijn longen verdween?
Nog een duw, en Elliot vroeg zich af of Cas zijn kracht iets met lucht of bewustzijn te maken had, want hij leek zich slap te voelen.

“Ik heb jou en dat schijnheilige gedoe niet nodig. De rest ziet het misschien niet, maar ik heb je wel door.”

Nog een duw, maar zodra Cas zijn vingers contact maakten met zijn huid, ging bij Elliot het licht uit.

I can be whatever you want me to be

Elliot werd wakker in een soort ziekenboeg. De witte lakens die strak ingestopt waren en de geur van ontsmetting deed hem net iets te erg aan een ziekenhuis denken

"Elliott?" De directrice, die blijkbaar naast zijn bed op een stoel zat, trok zijn aandacht. Hij draaide zijn hoofd naar haar toe.
"Fijn dat je wakker bent, en dat we je in je natuurlijke vorm zien, zonder vermommingen."

wow, wacht, wat?

Op het kastje naast zijn bed lag een spiegeltje, en meteen greep hij ernaar. Het was inderdaad zijn echte gezicht. Ouder dan de laatste keer dat hij het gezien had, weliswaar. Maar die smalle neus, lichtbruine haren. Geen twijfel mogelijk.

"Weet je nog wat er gebeurd is?" Vroeg de directrice zacht. Elliot schraapte zijn keel.
"Cas. We hebben gevochten."
Ze noteerde iets op haar klembord.
"Dat klopt. Wat weet je nog daarvan?"

Elliot fronste.
"Hij... Gaf me een duw, en ik voelde me slap. Toen maakte zijn huid contact met de mijne en ging het licht uit."
De directrice knikte en noteerde ijverig verder alvorens opnieuw te spreken.

"Je hebt de kracht van Cas aan de lijve ondervonden. Het is een bijzondere en unieke gave, en we weten niet helemaal hoe we er mee om moeten gaan." Bekende de roodharige vrouw een beetje ongemakkelijk.

"Wat is zijn kracht dan?" Wilde Elliott weten. De directrice leek te twijfelen.

"Misschien is het duidelijker voor je als je enkele van zijn trainingen bijwoont." Stelde ze voor. "Ik zal je laten ophalen met een rolstoel als Cassian uit isolatie mag. Je zult even moeten bekomen van de aanvaring, geloof ik."

Dus Cas zat in isolatie, interessant.
"Sure, ik wil wel eens zien wat hij allemaal kan."