Elliot Finnigan

In een reflex haalde Cas uit, op een paar centimeter van zijn doel hield de vuist halt. Alsof Cas het wist. De jongen zag wel wat bleek, en zijn ademhaling was nog steeds versneld.

Elliot grinnikte, het was zijn verdiende loon.
Hij wachtte geduldig af tot de ander iets zou zeggen.
“What the fuck, dude,” bracht Cas uiteindelijk uit. “Waar de fuck was dat voor nodig? Echt niet cool om iemand zo te wekken.”

Elliot grijnsde terug in zwijnenvorm, voor hij zich terugtrok op zijn eigen bed en terug zijn vermomming aannam voor dagelijks gebruik en terug naar beneden ging hangen.

Vervolgens keek hij Cas streng aan.
"Om je eens goed te laten schrikken. Is het klaar met de asshole uithangen nu? Of is er meer nodig om door die dikke schedel van je te dringen?" Hij trok suggestief een wenkbrauw op en trok zich toen terug omhoog naar zijn eigen bed.

Hij geeuwde demonstratief, een klein beetje smug.
"Nou, ik hoop dat de boodschap aangekomen is. Ik ga slapen."
Met een kleine glimlach draaide hij zich om en trok de dekens lekker hoog over zich heen.

Hij lag goed en lekker warm, het zou niet lang duren voor hij in slaap zou vallen.
Nu lekker slapen, terwijl Cas nog wel even door de adrenaline wakker zou liggen, kokend in zijn eigen woede.

Dat was wel een goede wraak. Misschien zou Cas dan even nadenken over zijn daden en zich minder als een hufter gedragen.
Elliot hoopte het, hij was nooit iemand geweest die vijanden wilde maken.

Zeker niet op zijn eerste dag.