OO6 || Cassian

Had Cas zijn kamergenoot vriendelijker moeten ontvangen? Waarschijnlijk. Veranderde dat iets aan zijn houding? Nee. Zelfs al wist hij hoe verwarrend zo’n eerste dag kon zijn, hij had niet gevraagd om een kamergenoot, om een groepswoning. En toch zat ook hij hier vast.

“Uh, mij is het gelijk?” Het klonk al onzeker. “Het bovenbed? Het onderste is meestal felbegeerd.” Cas kon de ongelovige lach niet tegenhouden bij deze woorden. Probeerde deze Elliot nou hem om te kopen?

Hij schudde zijn hoofd ongelovig. “Het zal wel,” was zijn antwoord. Blijkbaar was hij ergens nog wel een soort van verwelkomend, aangezien de directrice hen met zijn tweeën liet. Of had ze de ijdele hoop dat Cas enkel pissig op haar was en dat hij wel zou bijdraaien wanneer zij eenmaal uit zicht was?

Ook zonder haar zei Cas niets tegen Elliot. Het was een tijd stil tussen ze, maar uiteindelijk was het toch Elliot die de stilte brak. “Ben je hier al lang?” Cas kreeg niet eens de kans om te antwoorden, voor Elliot toch niet zo stil en verlegen bleek als hij geleken had. “Ik ken nog niet veel van alle regels hier, wat voor soort krachten zitten hier allemaal? Valt het eten mee? Hoe zit het met persoonlijke spullen? Wat zijn de leukste plekken om rond te hangen, worden er echt vriendengroepen gemaakt?”

Cas zuchtte voor hij een manier vond om het vragenvuur te onderbreken. “Waarom onderzoek je dat niet zelf in de groepsruimtes bij alle anderen? Daar kan je zelf je zogeheten vriendengroep maken.” Waarom ga je niet naar een andere plek toe? Wellicht klonk het wat te bot naar Elliot toe. Wellicht maakte dat Cas niet uit.

En het ergste? Hij zat hier al zo lang en kon amper antwoorden. Hij wist hoe lang hij hier zat, hij wist hoe het eten was. Hij had alles kunnen vertellen over de trainingen van de krachten. Maar wie hier nog meer op deze groep was? Hoe het hier werkte? Ook Cas tastte daarbij in het duister. Hij kende de verkooppraatjes van de onderzoekers van de eerdere keren dat ze hem hadden willen overplaatsen, maar waar hij zich tegen verzet had. Hij wist niet hoe het echt werkte bij deze groepen.

“Aangezien we blijkbaar voorlopig deze kamer delen, laat ik dan even duidelijk zijn: ik ben niet je best friend roomie en ik zou het erg waarderen als je je vragen bewaart voor iemand die wel best friends wil spelen en alles met je gaat onderzoeken. En als dat alles was wat je wilde weten, ga ik de sportzaal zoeken.” Hij had de avond ervoor een intensieve trainingssessie gehad en de energie was nog niet uit zijn lichaam. Het maakte hem rusteloos, maakte dat hij ook nu op zijn tenen stond te wippen en haast niet stil kon staan. Het had ervoor gezorgd dat hij de nacht slecht geslapen had, dat hij de energie door zijn lichaam voelde stromen en ook dat maakte hem snel geïrriteerd.