I can be whatever you want me to be

"Daar!" Zodra Elliot de uitroep hoort weet hij hoe laat het is. Langs beide kanten komen mannen zo onopvallend mogelijk snelwandelend dichterbij.

alsof hij hen niet herkent na al die jaren

Elliot draait zich om op de hakken van zijn schoenen en duikt een steegje in, dieper in zijn regenjas duikend. Hij voelt hoe zijn gezicht zich aanpast aan opnieuw een andere identiteit.

Hoe hebben ze hem gevonden?

Zijn leven is een eindeloze vlucht , sinds ze hem op school zo hadden laten schrikken dat hij zijn echte gezicht liet zien.

sindsdien was hij opgejaagd wild

Hij kijkt nog achterom of ze hem volgden, maar door deze kleine onoplettendheid botst hij tegen iemand aan. Hij tuimelt op de grond.
"Hallo Eliot." Zegt de kaalgeschoren man kalm. "Je hebt het ons flink moeilijk gemaakt."

Elliot wilt overeind krabbelen maar word vastgegrepen. Er word iets rond zijn nek gedaan. Grommend vecht hij ertegen.
"Rustig maar, het zorgt er gewoon voor dat je even je krachten niet kan gebruiken." Zegt de man weer ijzig kalm.

Elliot word in een bestelbusje geladen, en hij vraagt zich af of niemand zijn ontvoering gezien heeft. Het busje manoeuvreert vlot door het drukke verkeer van Barcelona, en Elliot bereid zich voor op een hele lange rit.

Hij moet in slaap gevallen zijn, want opeens worden de deuren geopend en word hij uit het busje gesleurd, door de twee gigantische deuren van een oud gebouw.
"Hebben jullie hem?" Een dame met vuurrood haar en een uilenbrilletje komt op hen afgelopen, haar hakken tikken op de marmeren tegels.
"We hebben de shape shifter, ja."

Elliot word naar voor geduwd, en de dame glimlacht breed naar hem.
"Ah, daar ben je dan. Ik kijk er al zo lang naar uit om je te ontmoeten, Elliot. " Ze overhandigt de mannen iets en slaat dan een arm om Elliot heen.
"Kom, je bent net op tijd voor de thee."

Ze leid Elliot door gangen met gigantische plafonds , tot ze aan haar kantoor uit komen. Daar staat een porseleinen servies te wachten. Een schaaltje met koekjes ernaast.
"Oh, maar laat ik eerst dit maar verhelpen." De dame haalt het apparaat van Elliot's nek.

"Zo, en laat ik mezelf nu maar even voorstellen. Ik ben Danira Fierro, en ik ben de directrice van deze instelling voor mensen met... Unieke krachten. We houden hen veilig en helpen hen hun krachten te ontwikkelen."

Ze reikt Eliott een kopje aan, hij neemt het argwanend aan.
"Wat heb ik daarmee te maken? Ik had het altijd prima." Moppert Elliot.
"Maar je krachten putten je nog steeds uit, wij kunnen je daarbij helpen. Je zou langer in dezelfde vorm kunnen blijven, Elliot. Daarbij bieden we je een thuis, met mensen die je begrijpen, jongeren zoals jij."

Elliot kijkt op.
"Bestaan er nog andere shape shifters?"
Danira bijt op haar lip.
"Weinigen, maar we hebben een oudere man hier die een shapeshifter is."
Kijk, dat vind Elliot nu oprecht interessant, een andere shape shifter. Hoe zou zijn gave werken? Zou hij er meer onderzoek naar gedaan hebben?

"Ik zie dat dat je aandacht heeft."

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen