111// Silvia Carter

Silvia moest lachen toen ze zo op de grond terecht kwamen, en toen ging alles heel snel. R werd van haar weg gerukt, Boze stemmen.
“Drie passen achteruit en waag het niet om te bewegen, Harding,” kreeg R naar zich gegooid, woorden die meteen gevolgd werden door een duw tegen zijn borst toen hij blijkbaar niet snel genoeg bewoog.

Shizowitz was de man die zich pontificaal tussen R en Silvia in parkeerde, duidelijk Silvia afschermend van R. Alles in Silvia schreeuwde hoe fout dit was.
“Je was gewaarschuwd, Harding. Je loopt zo mee terwijl we de politie bellen.” De woorden klonken hard. Het moment dat Shizowitz zich op Silvia richtte, werd de toon een stuk zachter.

“Silvia, lieverd, ben je in orde?”
"Natuurlijk ben ik in orde." Begon Silvia geërgerd.
“Maar dit- ik- dit is niet-” probeerde R, en Silvia wilde hem bijstaan, maar toen maakte vanespen oogcontact. Vanespen, die blijkbaar met Shizowitz had staan praten, stond een beetje verward van R naar Silvia en weer terug te kijken. Alsof hij bevestiging wilde.

Silvia knikte om zijn ingestelde vraag te beantwoorden en keek hem aan, smekend haar te helpen. Hij leek net iets te veel moeite te doen om een grijns te verbergen. Een grijns die elke keer dat hij van R naar Silvia en terug keek iets breder werd.

R keek ook naar Silvia, en zij naar hem, al maakte Shizowitz het verdomd moeilijk om oogcontact te krijgen.
“Sil?” Een tweede duw om hem verder achteruit te krijgen, en R viel bijna achterover. Hij leek zo verward en verloren. Nog steeds dronken en net als zij verward wat hier allemaal gaande was.

Silvia werd boos nu en stapte zelf naar voren.
"Laat hem met rust." Droeg ze Shizowitz op.
"Achteruit lieverd, laat ons dit maar oplossen." Zei Shizowitz, Silvia wilde hem eens goed haar gedacht zeggen, maar toen was Damian opeens daar en probeerde haar weg te leiden.
"Jij! Laat me met rust!" Ze ontweek zijn hand en wilde terug naar R.

"Sil, hij verdient je niet. Hij is dronken, misschien gedrogeerd. Hij is gevaarlijk."Probeerde Damian.
"Inderdaad, blij dat iemand het risico in ziet."Zei Shizowitz met voldoening.
"Oh, jij... Jij..." Silvia rukte zich los, en voelde een zachte hand op haar schouder. Vanespen...

"Shizowitz, jij oude sok, zie je dan niet dat mijn romeo en Julia verliefd zijn? Laat ze toch bij elkaar." Sprak hij stralend, en Silvia haalde opgelucht adem en schonk hem een dankbare blik, voor ze een geschokte Shizowitz aan de kant schoof en R's hand vast nam.

"Breng hem naar huis, meisje. Verzorg hem. Ik regel het verder hier wel." Zei vanespen vriendelijk. Silvia knikte. Toen wendde hij zich tot R.
"Je hebt je geluk gevonden, Harding. Laat haar niet gaan. Nou, hup, je roes uitslapen."

"Dank u." Silvia trok R mee de donkere gangen door, naar de parkeerplaats. Ze vond R's auto op de gewoonlijke parkeerplaats.
"De sleutels graag?" Ze trok een wenkbrauw op, alsof ze hem uitdaagde om in deze toestand te discussiëren over wie er zou rijden.

Niet dat ze hem zou laten rijden in deze toestand, niet dat ze hem alleen zou laten na vanavond.
Nee, ze moest hem verzorgen. En stiekem moest ze zichzelf er ook van overtuigen dat deze avond geen droom was geweest.