O95// Silvia Carter

De avond van het bal naderde ijzingwekkend snel. Silvia had een vrolijke gele jurk gekocht en haar moeder had een zonnebloem in haar gekrulde haren gespeld.

De repetities met Damian waren goed gegaan, maar ook niet meer dan dat. Ze was nooit ingegaan op zijn voorstel samen naar het bal te gaan, en R had haar nooit gevraagd.

Dus, nu ging ze met enkele vriendinnen, en dat vond ze best prima. Geen verwachtingen, geen druk , en al helemaal geen drama. Dat was haar doel van de avond. Genieten van het feest en de promotie voor het stuk.

Er werd getoeterd buiten op straat en Silvia gooide nog snel haar telefoon en lipgloss in haar tasje voor ze haar jasje aantrok en haar moeder en zusje nog gedag zei.
"Silvia, wacht! Foto's, voor je vader!" Riep haar moeder haar terug. Oh ja, haar vader zou vast willen zien hoe mooi ze eruit zag, hoe mooi ze zich voelde.

Dus stuurde ze snel een smsje naar haar vriendinnen dat ze eraan kwam na enkele foto's, en poseerde ze geduldig.
Toen was het dan eindelijk tijd om te gaan en met een brede glimlach liep Silvia naar de Hummer toe.

"Laten we gaan feesten!" Gilde iemand, wat met gejoel onthaald werd. Silvia grijnsde, dit zou een geweldige avond worden, en die zou ze door niemand laten verpesten.

De muziek kwam hen tegemoet zodra ze de hal van de feestzaal binnen kwamen. Het was er prachtig versierd en giechelend trokken de meiden na de vestiaire naar de photobooth. Ze namen enkele foto's en de kiekjes werden lachend verdeeld onder de groep als aandenken.

Toen stroomden ze verder richting de dansvloer, en Silvia liet de muziek haar leiden. Voor ze het wist gilde ze luid de lyrics mee, dansend met haar armen om één van haar vriendinnen.
Oh, wat was het heerlijk om zo los te gaan.

"Drinken halen?" Stelde iemand van de groep voor, er werd geknikt en een tafel gezocht. De bestelling werd doorgegeven en twee mensen haalden de drank terwijl de rest de tafel bezet hield en alvast de snacks te lijf ging.

Tot haar grote vreugde kreeg ze ook nog een bericht van haar vader, dat ze er mooi uit zag en dat ze vooral van haar avond moest genieten. Dit maakte dat ze nog harder op een roze wolk zat.

"Silvia, je ziet er beeldig uit." Damian had hen gevonden en leunde nu ontspannen tegen de tafel. "Ben je hier alleen?"
"Dankjewel, en nee ik ben hier met vrienden."Glimlachte ze. "Wat een geweldig feest is het !"
Damian glimlachte.
"Blij dat het je kan bekoren, prinses. Ze hebben inderdaad goed werk verricht." Ging hij akkoord.

Het drinken arriveerde en Silvia nam dankbaar haar flesje water aan.
"Hey, als je genoeg gedronken hebt, dan kunnen we misschien een dansje wagen?" Stelde Damian voor. "je weet me te vinden."
Hij gaf Silvia nog één van zijn brede glimlachen en liep op zijn gemakje weg. Haar vriendinnen giechelden, ervan overtuigd dat Silvia en Damian dit feest nog een koppel zouden worden.

Ze zouden eens moeten weten. Silvia voelde niks voor Damian, en was niet echt van plan met hem te dansen. Ze mengde zich weer in het gesprek en genoot verder van de avond.