O93// Silvia Carter

Ze stopte met zingen toen R de songtekst weg propte.
“Ik kijk er straks wel naar,” zei hij tegen haar. “We kunnen onze tijd beter besteden aan de scènes.”
Silvia knipperde met haar ogen. Oh, oke, als R liever repeteerde voor hun scènes was het voor haar ook goed. Hij schudde zijn hoofd. “Ongelooflijk wat hij denkt af te kunnen dwingen,” mompelde hij, meer tegen zichzelf dan echt tegen Silvia.

"Hey." Haar hand vond automatisch de zijne. "Het komt wel goed. We repeteren net zo vaak tot jij je comfortabel voelt."
Wat was de verleiding groot om hem te kussen om de belofte officieel te maken, maar ze kon het niet. Hij zag niets in haar, en dat moest ze accepteren. Zuchtend liet ze zijn hand los.

Ze wilde hem vragen of alles wel oké was, wilde hem troosten en gerust stellen. Toch moest ze ook een beetje streng zijn, ze wilde het lied wel goed brengen.
"We moeten het lied ooit beginnen zingen, R. We kunnen niet zonder repetitie het podium op. Als je eerst de de scènes wilt oefenen, dan doen we dat, maar ooit zullen we het toch moeten zingen."

Ze stond op om wat te drinken te halen en even af te koelen. R leek er niet echt veel zin in te hebben, maar zij wilde wel presteren. Ze werd uit haar gedachten gehaald door Damian die op haar schouder tikte.
"Dus, ik hoorde dat er een bal is, tegen dan is mijn gips er wel af. Wat denk je, zullen we samen gaan? De originele romeo en Julia?" Vroeg hij haar, met uitgestoken hand.

Even woedde er paniek binnen in Silvia , ze wilde niet met Damian gaan, want stiekem hoopte ze nog steeds dat R haar zou vragen. Ze kon Damian echter wel het gevoel geven dat hij gewonnen had, en ze wist ook al precies hoe.
"Ik vroeg me wel af, zou je me kunnen helpen met een repetitie? We moeten een lied zingen op het bal en R lijkt niet te willen oefenen. Hij vind de musical belangrijker."

Damian glimlachte breed.
"Tuurlijk prinses," hij haalde papier en pen tevoorschijn."hier is mijn nummer, stuur me wanneer je wilt oefenen en bezorg me de bladmuziek, oké? Dan zorgen we dat je straalt."
"Ja, bedankt." Glimlachte ze, het briefje veilig weg stoppend.

Damian schonk haar nog een glimlach en liep toen zelfgenoegzaam de kamer uit.
Silvia keerde terug naar R, en ze wist gewoon aan zijn blik dat hij haar met Damian gezien had.
"Wat moest hij?" Vroeg hij.
"Niets bijzonders, hij heeft me meegevraagd naar het bal. Oh, en hij zorgt ervoor dat er minder druk op jou komt. Hij heeft aangeboden mijn repetitie partner te zijn voor het lied van het bal."Glimlachte ze. "Dus je hoeft het niet te zingen als je niet wilt, behalve op het bal dan."