Hoofdstuk 34 - Bloedbad I

May schoot zo snel als raket weg van haar platform. Ik had bijna verwacht een “zoef” te horen.
Nu ik beter keek, waren er snellere mensen dan May, maar ze was zeker niet langzaam. Ik zou haar nooit bij kunnen houden, maar ik moest het proberen. Ik zette me zo snel mogelijk af en concentreerde me op niet omvallen. May was minstens tien meter voor me, maar, in mijn verdediging, ze was sneller begonnen met rennen. Daarbij was ze ook in het algemeen sneller.
Voor me zag ik dat Aderyn al bij de hoorn aangekomen was, maar even later was May dat ook.
Ze pakte een vislijn en twee flessen. Eentje was gevuld en de andere leeg. May kon vast wel iets gevaarlijks doen met de vislijn. Daarbij hadden we hadden ten minste wat drinken, en ik kon vast wel wat planten of iets dergelijks bij elkaar scharrelen om een of andere salade te maken. Eten zou geen probleem moeten zijn. Tenzij er geen planten waren, want alles wat ik wist van de Arena was dat er veel gangen en lava waren. Niet een heel veelbelovend vooruitzicht.
Ik was in ieder geval blij met de buit, en als May dat ook was, dan kon ze dat goed verbergen. Zij was kalm. Ik, daarentegen, was als een kip zonder kop rond aan het rennen in de hoop spullen. Of ik aan het gillen was, wist ik achteraf niet zeker meer - de paniek speelde met mijn gehoor - maar mij kennende, waarschijnlijk wel.
In mijn paniekerige rondjes door de Hoorn pakte ik wel zoveel mogelijk spullen op. De spullen van May had ik goed kunnen bekijken. Die van mij minder. Een roze ding? Prima! Iets kleins? Ook prima! Is dit een deken! Hoppa, lekker warm! Messen? Die kon ik soms gooien! Niet altijd, maar soms! Die gingen dus ook mee. En, als de verstandige shopper die ik was, pakte ik ook een grote rugzak mee, om mijn buit in te verbergen. Het roze ding - wat ik nog steeds niet kon plaatsen - paste niet meer. Die droeg ik dus maar los.
Toen ik de Hoorn uit wilde rennen, bleek het dat dat niet kon. De uitweg werd geblokkeerd door het meisje met het paarse shirt; Flynns bondgenoot. Ze richtte haar twee korte zwaarde - wow, wat een coole dingen - op me, en ik bereidde me voor op een zekere dood. De meeste mensen met een vier overleefden het bloedbad niet, dus het was niet alsof ik mijn kansen erg hoog had ingeschat. Dan was het tenminste over.
Voordat het meisje me pijn kon doen, wankelde ze achteruit. Ze liet haar zwaarden vallen en greep naar de twee handen om haar keel, die haar luchtwegen blokkeerden. Die twee handen waren van May. Ze zat op de rug van het meisje, en ik vond het verschrikkelijk. May had het meisje zo makkelijk af kunnen maken. Ze had een van de gevallen zwaarden op kunnen pakken, en het zo snel kunnen laten eindigen. Ze had de nek van het meisje om kunnen draaien. Maar nee, May wurgde het meisje zodat ze het laatste beetje leven uit het meisje kon zien sijpelen. Ik werd misselijk, en wist gelijk dat ik daar lang over zou dromen.
Langzamerhand begon het hoofd van het meisje net zo paars te kleuren als haar shirt en haar pogingen om los te komen van de sterke grip van May werden steeds zwakker en hopelozer, tot het meisje op de grond neerzakte, na nog één spastische poging om los te komen. May sprong van het dode meisje af alsof er niks aan de hand was, en stal de twee korte zwaarden waarmee Flynns dode teamgenoot me mee wilde vermoorden. Blij met haar buit stak ze een van de twee dolkachtige zwaarden in de rug van het meisje, om zeker te weten dat ze dood was. Ik keek snel weg, omdat ik het bloed op het zwaard niet wilde zien. Het geluid van het wapen dat de meid binnendrong, vond ik wel afschuwelijk. Dat zou ik nooit meer vergeten. Ik moest mijn best doen niet over te geven.
May was beheerst, maar ik lag op de grond met mijn mond open van verbazing. Ik had net gezien dat iemand doodging. En, wat kwam er dan? Rouwen? Huppelend weggaan?
May stak haar hand naar me uit, om me overeind te trekken. Als ze me maar niet weer op de grond smeet om me weer buiten bewustzijn te krijgen. In mijn brein keek ik haar wantrouwend aan. In het echt niet, daar waren mijn angsten voor May en de dood te groot voor.