Hoofdstuk 23 - De Lift In!

Een hele tijd later waren van de dertig messen die ik gooide vijftien daadwerkelijk in de dummy gekomen en ik besloot dat het wel genoeg was, maar dat kon ook komen omdat iedereen ging lunchen. Ik volgde de anderen de lift in, en zag pas dat Parveen en Adey er ook in stonden toen de deuren al bijna dicht waren. Ik wilde nog weg, maar dat zou een rotopmerking van Aderyn opleveren dus ik bleef maar staan.
"Alex, meis, hoe is het ermee?" Ik zou een heel dik boek kunnen schrijven met alle rotopmerkingen van Adey.
"Niet zo heel goed, kan je het je voorstellen?" reageerde ik op haar vraag. Ze had ervoor gezorgd dat May me in elkaar sloeg door te zeggen dat ik zoende met Flynn. Ten eerste was dat niet eens waar; hij zoende mij en hoe vaak ik het ook herhaalde tegen Aderyn, ze wilde me nog steeds niet geloven. Ten tweede was het gewoon een heel gemeen ding om te doen en volgens mij wist ze dat zelf maar al te goed.
Net voordat de deuren gingen sluiten stak iemand buiten de lift er een hand tussen. De liftdeuren schoven kalmpjes open en nu zagen we wiens hand het was. De hand was van Florian, en hij wilde bijna weglopen omdat hij ons zag, maar Adey was hem voor met een opmerking.
"Florian, stel je niet aan!"
De jongen zuchtte even toen hij doorhad dat weglopen hem alleen nog maar meer rotopmerkingen op zou leveren. We zaten in hetzelfde schuitje.
Hij liep naar het hoekje van de glazen lift en daar ging hij naast Parveen staan, waar hij een klein gesprek mee probeerde te beginnen, maar Parveen schrok op uit zijn gedachten en zei één enkel onverstaanbaar monotoon woord terug tegen Florian.
Aderyn ging verder met ons gesprek, alsof er nooit iemand anders binnengekomen was.
"Ik? Ik weet van niets, ik zou het misschien even genoemd kunnen hebben. Hoe Flynn je kuste, en je helemaal niets deed om hem te stoppen. Maar dat zou onaardig zijn, toch?" Ja, dat zou inderdaad onaardig zijn. Ik ging haar maar niet vertellen dat Flynn en ik iets hadden. Dat waren Flynn en ik sowieso niet van plan. We wilden het allemaal geheim houden, in ieder geval zo lang dat mogelijk was.
"Flynn?" vroeg Florian erg verbaasd. Fijn, hij wist niet over mij en Flynn, maar Adey kwam het weer verpesten.
"Zeker," antwoordde Aderyn resoluut, "voor de parade. Het ging het heftig aan toe." Dat ging te ver. Adey wist zelf ook wel dat het er niet heftig aan toe ging.
"Het ging er helemaal niet heftig aan toe! Hij zoende mij, zonder toestemming, en het was niet eens zo lang!" reageerde ik verontwaardigd.
De deuren van de lift sloten en de lift kwam in beweging. Ik drukte op het knopje van verdieping vijf, wat ik bijna vergeten was.
"Maar ik dacht dat jij iets met May had…" Gelooft me, dat dacht ik ook. Tot ze me in elkaar sloeg.
"Ja. Nou, nee. Het ligt gecompliceerd." Dit gesprek ging de verkeerde kant op, en ik voelde me er echt niet blij bij.
"Je deed helemaal niets om hem te stoppen, draai er niet omheen!" Alsof ik dat kon, het was net zo snel klaar als het begon.
"Het was te kort om dat te doen, en als iemand je plotseling zoent moeten je hersenen dat nog verwerken!"
Florian schoot spottend in de lach.
"Ja, ik weet hoe dat is," zei hij. Geen idee waar hij het over had, maar ik vond het wel best; hij stond in ieder geval aan mijn kant. Lekker bezig Florian. En de aandacht van Aderyn was gericht op Florian, en niet op mij. Win-win.
"Werkelijk? Niets van gemerkt," reageerde Aderyn. Oké, dat klonk heel nep. Ik vroeg me toen echt af waar het over ging, maar ik had het gevoel dat ze er allebei niks over los gingen laten.
"Nee, dat zal wel niet," bromde Florian.
"Maar, en hier citeer ik mezelf... Alex, je had hem op zijn minst kunnen slaan, omdat het onbeleefd was." Mij kennende zou ik mis slaan en op magische wijze mezelf raken. Hoe? Geen idee, maar ik was zo slecht in alles wat met vechten te maken had dat het waarschijnlijk wel mogelijk was.
Florian richtte zijn aandacht op mij.
"Leg het May gewoon uit, dat snapt ze wel." Zou ze dan ook snappen dat ik een relatie had met Flynn? Waarschijnlijk niet.
Florian glimlachte naar me, en dat maakte me blij, omdat ik eindelijk doorhad dat ik niet zo hopeloos in de groep van vierentwintig tributen lag als ik had gedacht. Dat was nieuw, iemand die me niet gelijk na het eerste gesprek zoende en ook nog aan mijn kant stond.
"En dan snapt ze het wel? Dat hij met een ander mag lopen rotzooien? Ik mag het hopen." Ik zou het niet zozeer rotzooien noemen, want bij rotzooien dacht ik eerder aan… jeweetwel. Dat deden Flynn niet en ik was het ook niet van plan.
"Florian helpt me tenminste, Adey," zei ik.
"Ik probeer je relatie met de waarheid te versterken! Ze moest het eens te weten komen." Nee hoor. Het ging allemaal heel goed toen ze het niet wist.
Parveen, die erg verstandig stil gebleven was, stond nog steeds in het hoekje, en ik vroeg me af of hij nog wel ademde, want hij stond wel erg stil. Vast wel. Hoopte ik.
"Iemand zou jou eens een keer moeten slaan," zei Florian zacht en heel even dacht ik dat hij het tegen mij had, maar toen had ik door dat hij waarschijnlijk doelde op Adey, en was ik het er gelijk mee eens.
"Dankje, Florian," zei ik, omdat hij me steunde tegenover Adey. Iemand zou haar inderdaad moeten slaan.
"Mij?!" klonk het quasi geschokt vanaf Aderyns kant. "Nee toch, zeker?" Mijn god, wat haatte ik die meid.
Florian zuchtte overdreven en aangezien we aan waren gekomen op de derde verdieping liep Parveen naar de liftdeuren, om van Aderyn af te zijn. Ik hoefde nog maar twee verdiepingen en dan kon ik ook eindelijk weg.
"Par. Stop," begon Adey. Op een of andere magische manier werkte het bij Parveen, wat ik een raar idee vond. Aderyn die mensen beïnvloedde. Dat kon nooit iets goeds betekenen.
Adey dwong Parveen terug in zijn hoekje te gaan staan en hij volgde haar bevelen gedwee.
"Dat pik je toch niet zomaar?!" Florian leek erg geschokt doordat Adey Parveen zo kon manipuleren. Ik gaf toe, die meid was eng, en problemen zou ik ook niet willen. Ik zou waarschijnlijk hetzelfde gedaan hebben als Parveen.
"Hoezo niet? Par heeft het heel gezellig hier," klonk Aderyns stem. Zeker, dacht ik sarcastisch. Hij zei ook zó veel.
"Met jou? Dat kan toch bijna niet, Adey?" Ik had het al gezegd voordat ik door had wat ik bedoelde.
Adey zette een stap naar me toe en sloeg me toen vol in mijn gezicht. Waarom? Geen idee. Ze sloeg me wel vaker in mijn gezicht, dus ik raakte eraan gewend. De enige reactie die ik gaf was dat ik mijn hand naar mijn wang bracht, als reflex. Ik zei niet eens iets en Florian en Adey leken er beiden verrast door, hoewel Adey het iets beter verborg dan Florian. Florian keek me lichtelijk teleurgesteld aan.
"Waar was dat voor nodig?" vroeg hij aan Aderyn.
Aderyn stak alleen haar wenkbrauw vragend in de lucht, terwijl haar blik nog steeds gefocust was op mij, wat me bang maakte. Ik hield er niet van als mensen naar me staarden.
"Hij noemde me, Adey. Mijn naam, is Aderyn. Hij had het recht niet me Adey te noemen," zei Adey- Aderyn verbeten.
Jemig, dat was een stomme reden zeg. Ik had het gewoon van May overgenomen, en ik dacht dat het wel meeviel. Ik sloeg toch ook niet iedereen die me een meisje noemde door Aurelia’s fout? Dat kon ook komen door het feit dat ik niet goed kon slaan, maar laten we het maar op het feit houden dat ik een goed persoon was.
"Ik ben er inmiddels al aan gewend," zei ik mijn schouders ophalend tegen Florian, maar daar leek hij niet minder teleurgesteld door te worden.
"Zie je? Probleem opgelost." Weet je, dit hele liftgedoe was beter geweest als Adey er niet bij was. Ze zorgde alleen voor drama.
Florian lachte naar Aderyn, maar keerde zich daarna weer naar mij. "Gewoon uitleggen en misschien van die gekke lift fratsen uithalen en het is weer goed!" Ik vond het lief dat hij advies gaf. Maar ik wist dat het een slecht idee was om nu nog de lift in te springen met May om vervolgens te gaan zoenen.
"Z-zij begon die "lift fratsen"," stotterde ik, hopend dat ik niet rood zou worden.
Adey zei iets maar ik verstond haar niet helemaal, omdat Parveen opeens iets zei. Ik was bijna vergeten dat hij er was.
"Welkom op het dak." Parveen wachtte geen reacties af en liep gelijk de lift uit, om daarna plaats te nemen op een metalen stoeltje op het dak.
"Het was niet mijn bedoeling, maar oke. Ik heb toch geen zin in mijn mentor," mompelde Florian terwijl hij de lift uit liep. Hij nam plaats naast Parveen en vroeg daarna pas of het goed was dat hij daar ging zitten, waar Parveen een erg onduidelijke reactie op had.
"Ik hoop maar dat het een beetje droog gaat zijn in de Arena. Het is zo irritant als alles nat is," begon Adey toen ze de lift uitstapte, ik volgde haar naar buiten, voordat de liftdeuren dichtgingen. Pas toen ze daadwerkelijk dicht waren had ik door dat ik naar mijn eigen verdieping of zelfs naar die van Flynn had kunnen gaan als ik was blijven staan. Waarom vertoonde ik zulk kuddegedrag? Waar Adey bij was.
"Wat is het 1? Kan je niet tegen een beetje water?" Florian bleek het erg leuk te vinden om Adey te plagen.
"Oh! Ik kan er prima tegen hoor. Ik houd er alleen niet van als alles om me heen zeiknat en koud is."
Parveen mompelde onverstaanbaar en ik besloot het te negeren.
"Zou je niet denken, als het vanbinnen ook zo koud bij je is." Weer een opmerking die ik gezegd had voordat ik nadacht over de mogelijke gevolgen. Typisch ik weer.
"Hoor je het ook eens van een ander, Aderyn," zei Florian die bijna niet bijkwam van het lachen om mijn opmerking. Ik was best wel trots op mezelf, omdat ik iemand liet lachen. Hoppa! Aderyn was echter niet zo blij met mijn opmerking; haar irritatie was duidelijk te zien op haar gezicht.
"Het is ook wat zeg, de lagere tributen bijten eindelijk eens een keer terug. De wonderen zijn de wereld nog niet uit," zei Aderyn als reactie, met één wenkbrauw in de lucht.
"Ik hou juist van regen," zei Florian afwezig, nadat hij eindelijk klaar was met lachen om Aderyns irritatie en mijn opmerking. "Het staat voor alles dat nieuw is."
Precies op dat moment voelde ik een regendruppel op mijn hand vallen. Als ik in tekens geloofde had ik geloofd dat het een teken was, maar dat deed ik niet.
"Ik vind het gewoon erg nat." Ik wilde iets toevoegen aan het gesprek maar een erg sterke mening over regen had ik niet.
"Nat? Serieus alleen dat?" Florian keek me half verbaasd en half teleurgesteld aan.
"Het is niet incorrect. Regen is nat," verdedigde ik mezelf.
"Regen is wel meer dan alleen maar nat." zei Aderyn meteen.
Florian lachte zachtjes.
"Ja nat is het zeker. Maar in District 9 zijn we altijd blij met regen. Het betekent dat het tarwe weer kan gaan groeien. Daarom staat regen voor mij voor een nieuw begin, er groeit nieuw koren." Wat een sentimenteel verhaal, dacht ik sarcastisch, dat had ik echt even nodig.
Adey deelde mijn gedachten blijkbaar (ik zwoor ze gelijk weer af, ik wilde nooit gedachten delen met háár), omdat ze een kort, erg sarcastisch klinkend applausje gaf.
"Wat diepgaand," zei ze en eigenlijk vond ik het zielig voor Florian; onze reacties zorgden ervoor dat hij uit zijn vrolijke dagdroom ontwaakte. Of wellicht was het de regen, die steeds harder begon te vallen.
"Nou, Florian. Kijk eens aan, hier heb je je regen."
"Het is niet zoals thuis..." mompelde Florian beteuterd, en ik moest toegeven dat het echt stonk.
"Ik moet wel zeggen, ze weten wel hoe ze regen moeten verpesten, dat ben ik met je eens."
"Geef je me nu gelijk, Aderyn? De wonderen zijn de wereld nog niet uit! Vertel het het nieuws, Alex!" Wow! Dit verdiende een feestmaal, met lasagne, aardbeien en meer.
"Geniet er nu nog even van, nu het nog gebeurt, 9," beet ze direct weer terug.
Aderyn gooide haar haar daarna los, zonder enige reden, maar meisjes leken dat vaker te doen als het regende. Vast een meisjes ding wat ik weer eens niet begreep.
"Alex, wat vind jij een betere kop? Geschokt: 1 is vriendelijk tegen lagere tributen of 1 is het eens met haar andere tributen?" vroeg Florian, die ernst veinsde. Ik grinnikte even en ik wilde antwoorden, maar Aderyn was me voor.
"Meiden," begon Aderyn en ik zuchtte. "Onze techneut hier wil graag het woord. We luisteren, oh grote heer. Vertel ons je ontdekking." Arme Parveen.
In de verte, bij de deuren van de liften, brabbelde Parveen iets over liften en regen, maar ik kon niet helemaal volgen waar “onze techneut” het over had, maar blijkbaar verstond Florian iets meer. Niet dat hij het helemaal begreep.
"Dat betekent?" vroeg Florian aan Parveen.
"Dat het te druk is om nu weg te gaan en dat we hier vastzitten met de regen."
"Oh nee! Help! We zitten vast op het dak!" schreeuwde Florian, waarna hij met zijn armen in de lucht rond begon te rennen om vervolgens bij waar ik en Aderyn stonden stil te staan.
"Snel we moeten wat verzinnen, voor Aderyn smelt!"
"Heerlijk!" zei ik sarcastisch, Florian negerend. Florian sloeg zijn arm broederlijk mijn schouder en glimlachte erg breed naar me.
"Ach, niet zo aanstellen joh! Of wil je zeggen dat jij van suiker bent?" Was ik maar van suiker. Dan kon ik betere taarten bakken, suiker was best zeldzaam in District 5.
"De regen boeit me niet," begon ik geirriteerd. "Het is dat ik vast zit met haar!" Het laatste woord spuugde ik uit.
"Ik ben wel gevleid dat je aan me denkt, Florian." Aderyn negeerde me volkomen. Wat voor gek spelletje die twee speelden, wist ik niet. Maar ik ervaarde wel gelijk meer schuldgevoel tegenover de mensen die met May en mij in de lift stonden, want ik voelde me soms echt een derde wiel.
"Natuurlijk denk ik aan je. Alex en ik hebben toch een doelwit nodig in de Arena?" vroeg Florian, maar ik vond het redelijk optimistisch. Hij ging er namelijk van uit dat ik niet binnen drie seconden dood was. Ik zou niezen, van mijn platform vallen en opgeblazen worden.
"Je moet je niet zoveel van haar aantrekken!" fluisterde Florian in mijn oor. Sorry hoor, mij zíj deed gemeen.
"Ik probeerde dat, en wat leverde het op? In elkaar geslagen worden door May." Ik dacht aan het gips dat nog om mijn pols zat, en eigenlijk mocht het er af. Ik was het compleet vergeten. Nou ja, dat deed ik die avond nog wel.
"Dan irriteren we toch terug?" Ik betwijfelde of dat echt zou werken, maar het was leuk, dus waarom ook niet.
Florian richtte zijn aandacht op de techneut uit District 3 - soms ook bekend als Parveen - en schreeuwde iets in zijn richting: "Parveen! Grote vriend! Vertel Aderyn eens even wat voor prachtig fenomeen de regen is. Hoe dat werkt?"
Aderyn keek Florian boos aan en ik grinnikte. Dit vond ik veel te leuk.
"Par. Denk er niet eens aan om daadwerkelijk te beginnen." Helaas was Aderyn daar te laat mee en Parveen begon al met zijn verhaal.
"Er verdampt water uit de zee bijvoorbeeld naar boven. Dan zijn er wolken-" Hij werd abrupt onderbroken door een verschrikkelijk boze blik van Aderyn. Naast me kon Florian zijn lach nauwelijks inhouden; hij vond het fantastisch dat Adey ons haatte.
"Interessant, interessant. Wat gebeurt er met die wolken?"
Florian gaf me een broederlijke grijns, en ik grijnsde terug.
"Florian is zo te horen wel erg geïnteresseerd. Ga hem maar vervelen of houd je mond gewoon."
"Tut, tut, tut toch, Aderyn. Niet zo gemeen tegen Parveen, hij doet zijn best. Ga vooral door met vertellen!" sprak Florian.
"Die wolken,"ging Parveen met zijn monotone stem verder, "die vangen gewoon het verdampte water op het zetten het om in regendruppels door de-"
"Par. Houd. Je. Mond!" Elk woord klonk agressiever en ik en Florian konden onze lach bijna niet inhouden en ik besloot me ook in het gesprek te mengen - een hele nieuwe ervaring, want ik mengde me nou eenmaal nooit in een gesprek.
"Nou, dat is ook niet aardig, Adey. Zo hou je geen vrienden over." Ik kreeg een trotse blik van Florian, omdat ik ook eindelijk iets toevoegde.
"Ha! Welke vrienden?" vulde Florian me aan.
Florian stak zijn hand in de lucht omdat hij een high five van me wilde, maar voordat ik mijn hand ook op kon steken, sloeg Adey me recht in mijn gezicht. Eerst wist ik even niet waarom, maar daarna bedacht ik me dat ik haar weer Adey noemde, en ik zuchtte. Mijn kans op de high five van Florian was verdwenen.
"Parveen doet die lift het al?" Florian wilde blijkbaar weg. Misschien vond hij het ook jammer om geen high five te krijgen.
Parveen liep naar de liftdeuren toe, en drukte op het knopje. We dachten dat de lift het niet deed, aangezien het wel heel lang duurde, maar even later kwam de lift toch.
"Kijk eens aan. Wel, dat is een mooie timing," klonk het van Florians kant, en ik ging hem voor de lift in, met Parveen die ons op een drafje volgde.
"Doen we wie er als eerst op zijn eigen verdieping is? Oh wacht! Dat ben ik!" grijnsde Florian. Volgens mij wist hij zelf ook wel dat het een flauwe opmerking was, maar het was toch wel grappig.
"Dag hoor," klonk het van de andere kant. Aderyn stond nog op het dak en zo te zien was ze niet van plan om met ons in de lift te stappen.
"Dag Adey!" riep Florian net voordat de liftdeuren sloten, een slimme actie, aangezien Aderyn hem anders in zijn gezicht geslagen had, wat ze nu niet meer kon.
"Zie Alex, zo doe je dat! En nu wil ik alsnog die high five van jou!" Ja! Ik vierde een klein feestje in mijn hoofd en gaf hem de high five.
"Wel heren. Het was zowaar gezellig op het dak," zei Florian sarcastisch, toen we aangekomen waren bij zijn verdieping. "Wel, in ieder geval met jullie dan. Ik zie jullie morgen in de trainingshal!" Daarmee nam hij afscheid van ons en hij stapte de lift uit.
Even later waren we op verdieping vijf en nam ik afscheid van Parveen, die me een kort knikje als antwoord gaf toen ik mijn verdieping binnenliep.