O61// Silvia Carter

“Dat klinkt heerlijk,” antwoordde R op de aanbieding van haar moeder. “Silvia was net bezig me wat aan te bieden.”
Mevrouw Carter humde en ging aan de slag met het ontbijt.

“Melk of suiker, lieverd?” de mok werd voor zijn neus gezet.
“Nee bedankt, liever zwart,” antwoordde hij. Dat maakte dat Silvia uit haar trance geraakte. Hij had zijn handen om zijn mok koffie gevouwen tot hij een bord aangereikt kreeg. Ook Silvia kreeg een bord spek voor haar neus.

“Ik moet zo nog wel bij mij langs,” deelde R mee “Even wat ophalen nog. Je kan als je wil meerijden, maar dan moeten we dus wel wat eerder weg.”
Silvia knikte, stiekem was ze heel benieuwd om te zien waar R woonde, hoe hij leefde.

"Is goed, dan rijd ik met jou mee. " Glimlachte ze.
"Oh wat gezellig!" Glimlachte mevrouw Carter."dan breng ik Janie wel, zo hebben jullie wat tijd samen."

Silvia bloosde toen haar moeder het zo zei, en nam nog een slok fruitsap. Ergens was wat tijd alleen met R precies wat ze wilde. Ze hadden nog steeds niet over hun kus gesproken.
"Dat is wel een goed idee." Glimlachte Silvia, alvorens haar moeder op de wang te kussen voor het bord spek dat ze voor haar neus kreeg.
Ook Einar werd bediend met een groot bord omelet en boterhammen.

Silvia moest er bijna om lachen, haar moeder die zo met R begaan was en hem steeds maar eten bleef toestoppen. Zelf pakte ze een vork en begon ze het spek te verorberen. Het smaakte enorm lekker.

Ze aten rustig en hielpen met de vaat, tot het bijna tijd was om te vertrekken. Silvia haalde haar rugzak en haar jas en nam nog even plaats in de keuken. Wachtend tot iedereen klaar was voor vertrek.

Niet veel later namen ze afscheid van Janie en Silvia's moeder en stapten in R's auto.
"Dus ik ga eindelijk zien waar je woont." Grapte Silvia, toen ze aan het rijden waren. Ze wilde eerst zien hoe hij daarop reageerde voor ze over hun kus zou beginnen.

"Kijk je uit naar de repetitie van vandaag? Wie weet heeft mam tegen volgende week je kostuum af en kunnen we in kostuum oefenen, je zult zien dat dat het nog echter maakt!" Waarom ze over theater begon wist ze niet. Ze wilde gewoon met hem praten en geen stilte laten vallen. Ze wilde dat hij het gesprek ook interessant vond.

Dat hij met haar wilde praten.