Hoofdstuk 1: A New Day!

Ik heb in Violet eigenlijk een beetje mezelf proberen weer te geven, van mij hoef je niet deze inleiding te lezen, maar als je benieuwd bent welke dingen ik er vooral in heb gestopt, staat hier zoveel mogelijk beschreven
De depressie hoort niet naar mij, maar ik heb wel een beetje anxiety soms en ook wel eens last van insomnia (de Engelse namen klinken beter)
Ook de angsten horen bij mij: clowns en liften vind ik niks. Clowns kunnen nog wel en als het even kan ga ik liever niet met de lift. Waarschijnlijk komt mijn angst voor liften voort uit het feit dat als er iets gebeurd je nergens heen kunt gaan. Poppen heb ik nooit iets gevonden. Al sinds groep 1/2 vond ik ze dood eng, vooral barbies. Knuffels vind ik dan weer geweldig. Grote menigten vind ik verschrikkelijk, doordat ik echt niet van vreemdelingen hou. Hoe groot ze ook zijn, of ze nou buitenlands zijn of Nederlands, ik vind het vreselijk om bij veel mensen te zijn die ik niet ken. Maar duisternis is het ergste. Ik slaap altijd met een nachtlampje en een knuffel. Een keer met logeren was er geen en toen durfde ik gewoon niet te slapen, bang dat er iets zou gebeuren. Maar ja, genoeg over mij. Laten we in het verhaal springen!