O13// Silvia Carter

Woensdag kwam en zo ook hun eerste afspraak om aan het project te werken. Silvia zat er al toen Einar aan kwam lopen. Hij had een koker bij zich, en Silvia verheugde zich alvast om zijn nieuwe tekeningen te zien. Ze was verbaasd toen ze een glimlach van hem kreeg, had hij dan eindelijk door dat zij hem niet als iets kwaad zag?

Het eerste half uur werkten ze hard aan het project en het verliep soepel. Natuurlijk waren er discussies, omdat ze het niet over elk detail eens waren, maar daar genoot Silvia stiekem van. Hij daagde haar uit met zijn artistieke visie en ze brachten beiden duidelijk goede argumenten naar voor.

“Wanneer begint je auditie?” verbrak R de stilte en concentratie waarin ze het laatste kwartier gewerkt hadden. Silvia wilde net haar mond openen om te zeggen dat ze geen auditie zou doen omdat ze duidelijk hadden afgesproken wanneer ze aan het project zouden werken, toen hij haar opnieuw verraste “En weet je toevallig waar de inschrijvingen voor decorbouwer zijn?”

"Er is niet echt een inschrijving geloof ik." Zei ze hem, aangenaam verrast en warm vanbinnen dat hij mee zou doen aan de productie en ongetwijfeld een schitterend decor zou maken voor hen."je zegt gewoon aan mr. Shizowitz van houtbewerking dat je mee wilt werken, hij zal dan waarschijnlijk iets van je werk willen zien om je te beoordelen. Zo weet hij of hij je aan de grote werken zoals het balkon, of de kleinere zoals de struiken moet zetten."

Ze was zo blij dat hij dit wilde doen, al deed hij het misschien alleen voor haar. Ze twijfelde om hem te vertellen dat de audities binnen twintig minuten afliepen. Ze hadden nog een uur te gaan voor hun project. Misschien kon ze vragen om een verlate auditie, maar of dat goedgekeurd zou worden betwijfelde ze.

punctualiteit is alles in het theater

"Dus je weet dat het vandaag audities zijn."Bracht ze uiteindelijk uit met een zucht."dan weet je ook waarom ik niet kan gaan."
Ze focuste zich weer op hun project, probeerde niet te laten merken dat haar handen zweterig werden doordat ze zijn doordringende blik op haar voelde. Waarom voelde ze zich verplicht meer uitleg te geven?

"Ik kan niet gaan, omdat ik deze tijd met jou heb ingepland." Zei ze, zonder op te kijken."geen verwijt, en ik vind het niet erg om samen te werken. Daarom kan ik ook niet gaan, ik kan jou niet laten opdraaien voor al het werk om auditie te gaan doen voor de mensen die jou zo afkraken. Wat voor een projectpartner en vriendin zou ik zijn als ik dat deed?"

Ze greep haar fluostift om iets te markeren in de tekst zonder echt te kijken. Ze tastte gewoon naar waar haar pennendoos hoorde te liggen. In plaats van haar pennenzak kwam ze echter Einar's hand tegen. Hun handen raakten elkaar, en ze voelde haar wangen gloeien. Ze gluurde naar hem door haar wimpers om zijn reactie te zien op dit kleine incidentje.