1.11

Sascha Ralina Johnson

Mijn tenen krullen door het genot en begraaf ik mijn nagels in zijn rug. Net als dat ik geniet met mijn ogen dicht en is er niks over mijn ademhaling.
Hij beweegt zijn heupen nog een paar keer en laat zich dan vallen. Volledig buiten adem, drukt hij een lichte kus in mijn nek. Een teken dat het over is en draait hij zich op zijn rug met mij in zijn armen.
'Je hoeft niet meer te trainen vandaag,' mompel ik met flauwe lach.
Al strelend over mijn arm, lacht hij zelf. 'Zou je denken? Dit is de tweede keer dat ik je wakker gemaakt heb.'
Ergens durf ik hem niet aan te kijken. Mijn gevoelens voor hem zijn merkbaar aan het veranderen. Hoe meer ik er over nadenk, hoe meer ik me realiseer dat ik hem los moet laten voordat het te laat is. 'Geeft niet.' Mijn vingers gaan licht over zijn borstkas. Waar nu haar begint te groeien. Het geeft hem meer een mannelijk voorkomen. 'Hoe laat gaat je wekker?'
Ashton draait zijn hoofd naar het nachtkastje voor zijn telefoon. 'Over een uur gaat mijn wekker af,' zucht hij. Weliswaar tevreden.
'Hm, in slaap vallen heeft geen zin,' grinnik ik. 'Dan maar douchen en ontbijten? Wil je roomservice bellen of niet?' Nog steeds probeer ik wel zijn ogen te vermijden. Meer omdat ik niet wil weten of zijn gevoelens veranderd zijn. Van mijn kant wel maar het liefst wil ik onze vriendschap niet kwijt. Evenmin dat ik niet weet wat mijn ogen zeggen tegen hem. 'Ik zit er aan te denken om terug naar huis te gaan,' zeg ik zacht.
Hij had de telefoon gepakt, maar legt die weer neer. 'Wanneer? Over een paar weken zit dit erop en zijn we weer even thuis. In augustus begint de echte Meet You There tour.' Alsof hij het moeilijk kan geloven.
'Hoe lang kennen wij elkaar?' ontwijk ik zijn vraag.
Nu gaat hij zitten met zijn benen over de rand van het bed. 'Bijna acht jaar maar wat heeft dat er mee te maken?'
Een vraag die ik verwachtte. 'Omdat ik je bij bijna alles volg als een vriendin en een fan. Al die tijd draait mijn leven meer om jou dan om mij, maar het wordt tijd dat ik aan mijzelf ga denken. Ooit wil ik een vent die met me wilt trouwen, een gezin stichten en gewoon samen kunnen genieten van het leven. Dat gaat niet als ik jou overal naar toe volg.'
'Je wilt een wat rustiger leven?' Klinkt de vraag logischerwijs.
Ik knik naar hem. 'Ja, voornamelijk omdat ik meer naar mijn toekomst kijk. Het is bijkomstig dat ik dan misschien ook met rust gelaten word door je fans. Hun hebben nog steeds dat rare beeld dat ik een groupie ben, die met ieder van het team en crew het bed deelt. Dat ik het voor het geld doe of de aandacht.'
Ashton schudt zijn hoofd. 'Jij en ik weten allebei beter. Je doet het helemaal niet voor de beroemdheid of het geld,' verzekert hij mij.
'Dat neemt nog niet weg dat ik daar wel voor uitgemaakt wordt, Ash.' Echt blij ben ik niet dat ik het zo aanpak, maar het zorgt er wel voor dat ik mijn gevoelens even vergeet. 'En dit tussen ons...' Ik stop zelf halverwege. 'Om het een naam te geven, kan niet. We zijn meer dan alleen goede vrienden maar ik wil dat niet meer. Het staat mij, en jou, in de weg als je iemand ontmoet. Zelfs toen je met Briana was, hebben we alsnog het bed gedeeld en eerlijk is dat niet,' ga ik verder. 'Als ik echt een relatie heb, wil ik dat ik de enige ben. Dat ik, en mijn partner, monogaam zijn naar elkaar. Iets wat moeilijk gaat met iemand als jou.'
Hij staat nu op en trekt een ochtendjas aan. 'Iemand als mij?' De blik in zijn ogen zeggen genoeg en dat ik moet oppassen.
'Daarmee wil ik zeggen, iemand die in de muziek zit. Je reist veel, ziet veel mooie meiden die voor jou je fans zijn...' Ik zucht diep. 'Ik wil meer zijn dan alleen een bedpartner. Ik wil het allemaal hebben. Dat ik iemands beste vriendin ben, een minnares en tegelijk een soort zielsverwant. En dat wat wij hebben, ik weet niet eens wat het nou eigenlijk is dat wij hebben.' Het dekbed zakt wat af en trek ik het omhoog om mijzelf te bedekken. Meer als een soort muur, die ik omhoog wil hebben. Een barrière tussen ons.
Uit het veld geslagen, gaat Ashton weer zitten. 'Ik vraag me anders genoeg af of dat niet in de weg staat bij het vinden van iemand, die met mij wilt zijn en ooit op een dag een gezin wilt met me,' bekend hij dan. 'Al had ik dit niet verwacht.'
'We wisten allebei dat er ooit een dag zou komen,' vervolg ik voorzichtig. 'Mijn leven hoort om mij te gaan en niet om iemand anders.'
Hij slaakt een diepe zucht en kijkt omlaag naar de grond. 'Wat betekend dit dan voor ons? De vriendschap die we hebben opgebouwd over die acht jaar?'
Ja, hoe zal dat verder gaan? Een vraag die mij ook bezig houdt. 'Ik zou willen dat ik daar een antwoord op heb maar nee, geen idee,' schud ik mijn hoofd. 'Een ding weet ik wel, ik wil weer zelf grip hebben over mijn leven. Een leven van mijzelf en buiten 5 Seconds of Summer.' Het wordt stil en pak ik een ochtendjas. Pas als ik onder de douche sta, gaat de deur open van de badkamer.
'Enig idee wanneer je terug naar huis gaat? En waar ga je dan heen? Los Angeles, Malibu of Sydney?' wilt hij weten.
Als ik kijk waar hij is, blijkt hij zijn tanden te poetsen. 'Dat weet ik niet. Ik heb Andy wat beloofd dus ik zal nog wel een paar dagen blijven. Het kan zijn dat ik rond het weekend terug ga.' Wel neem ik me voor om met Andy te praten, zodat hij weet dat ik terug naar huis wil en dat hij het weer zelf doet.

Nu ik weet dat ik mijn leven wil veranderen, om weer zelfstandig te worden, heb ik zelfs wat andere kleding aan. De lichte, zomerse outfit heeft zelfs al complimenten gekregen. Waaronder van de mannen zelf. Buiten een fotosessie om met de vier mannen, heb ik de rest van de dag voor mijzelf.
'Sascha!'
Ik kijk waar het vandaan komt, als Candice naar mij toe komt.
'Ik had je haast niet herkend. Wel leuke kleding,' complimenteert ze mij.
'Dank je,' reageer ik bescheiden. 'Eigenlijk wilde ik een middagje gaan shoppen.'
Candice haalt haar schouders op. 'Wil je gezelschap?' De blik in haar ogen zegt iets anders.
Doordringend kijk ik haar aan.
'Oké, ik ken de stad niet zo goed. Is het goed dat ik met jou mee ga? Jij weet vast waar de leuke kledingwinkels zitten,' zegt ze dan zacht. Ietwat onzekerheid is te horen in haar stem.
Langzaam geef ik toe. 'Vooruit, maar ik heb niet echt zin om te praten.' Juist dan gaat mijn telefoon af. Uitgerekend nu. 'Met Sascha.' Het is dat ik opneem met wat tegenzin.
'Hi schat, met mij, Meredith,' klinkt een bekende stem. 'Ik moest je wel bellen want ik ben sinds gisteravond verloofd.'
Hoewel ik blij ben voor haar, voel ik toch een steek in mijn hart. Dat wil ik ook. 'Ik ben blij voor je, Mer. Wanneer is de bruiloft?' Uit beleefdheid vraag ik het toch. Nou ja, het is meer uit automatisme.
'Volgend jaar pas. De echte datum hebben we nog niet. Wat ik wel weet, is dat ik jou wil vragen om mijn bruidsmeisje te worden? Alsjeblieft, Sas, je bent een van de weinige die mij echt kent,' gaat Meredith door.
Misschien kan ik wel wat voor haar doen. 'Ja, maar niet de 'maid of honor', oké,' glimlach ik wat.
Meredith reageert uitgelaten. 'Dank je, dank je. Je bent de derde die we bellen. We hebben het eerst onze ouders verteld.'
'Ga een manier zoeken om de rest van je familie te vertellen. Een leuke kaart om aan te kondigen of zo.' Ik kan dan ophangen.
Candice kijkt mij vragend aan. 'Gaat er iemand trouwen?'
Ik knik langzaam. 'Ja, een goede vriendin van me.' Ik loop de hoek om richting de winkels als ik opeens stop.
'Jij volgt Sascha, toch?' klinkt een vraag.
Het antwoord is voor mij niet zichtbaar.
'Nee, ik volg Ashton en jammer genoeg hoort zij bij zijn groepje,' zucht iemand.
Mijn nieuwsgierigheid wint het en kijk ik voorzichtig om de hoek. Waar, net om de hoek, een klein groepje meiden staan.
'Hoe goed ken jij, Sascha?'
'Ik ken haar goed genoeg om te weten dat ze een aandacht en geld geile slet is. Ik heb van Amelie gehoord dat Sascha Ashton voor zichzelf claimt en dat ze hem alles laat betalen.'
Wat?! Dat is niet waar! Ik heb zelf geld. Een hand op mijn schouder, zorgt ervoor dat ik omkijk en recht in Candice haar gezicht.
'Dat ben je niet,' stelt ze me iets gerust en trekt mij dan weg van het groepje. 'Ze kennen je niet persoonlijk dus waarom ze je zo veroordelen, weet ik niet,' gaat ze verder. 'Eigenlijk ben je iemand die heel vriendelijk is, aardig en beschermend naar je vrienden toe. Ik zie zelf hoe je met Ash om gaat, hij is duidelijk een goede vriend voor je. De vriendschap die je met hem hebt, is iets waar ik jaloers op ben want jullie hebben bijzonder weinig geheimen voor elkaar.'
Het is voor het eerst dat iemand dat tegen mij zegt. Zeker omdat Candice en ik elkaar niet zo lang kennen. 'Dank je.'
Nu lacht ze iets. 'En bescheiden maar tegelijk assertief.'
Mijn lippen krullen omhoog naar een flauwe glimlach. 'Ik wil hier naar binnen.' Ik kijk naar het logo op de ramen. Louis Vuitton. Een stukje verder op zit Chanel, Givenchy, Balmain, Sephora en Victoria's Secret. In deze straat blijf ik wel. Hier komen alleen mensen met geld.
Candice glimlacht bemoedigend en gaat ze mee de winkel in. 'Ik moet anders toch al een goede tas hebben want mijn andere reistas valt bijna uit elkaar.'
Ik mag al blij zijn dat ze er verder niet op in gaat. Of dat ze vragen gaat stellen of dat ik niet toch toegang heb tot Ashtons bankrekening. 'Je wilt het zelfs niet eens vragen?' Dat ze zelfs niet eens nieuwsgierig is, wekt mijn argwaan. Denkt ze hetzelfde als de anderen?
Ze schudt nu haar hoofd. 'Waarom zou ik? Je lijkt me niet iemand die van anderen profiteert. Je hebt gewoon je eigen geld zonder op te scheppen hoe je daar aan komt.' Ze laat het dan met rust en gaat zelf op zoek voor een tas.
Ik vind dan een leuke tas. Meer een clutch eigenlijk en kijk ik naar mijn eigen schoudertas. Hoe lang heb ik deze? De rits lijkt bijna kapot te gaan. Ja, en mijn andere tassen zijn ook aan vervanging toe. Waarom niet gelijk een nieuwe set reistassen aanschaffen.