Hoofdstuk 2

‘Zeg, Nikolai.’ Nikolai, die op zijn laptop de powerpoint uit de les van vandaag bekeek, draaide zich niet om. Erger nog; hij reageerde niet eens. Timo stapte lichtelijk gekrenkt op hem af en draaide Nikolai’s bureaustoel met een ruk om. Hij bracht zijn gezicht heel dicht bij dat van Nikolai en zei: ‘Heb seks met me.’
      Een moment lang keek Nikolai hem verstomd aan, alsof hij dacht dat hij Timo verkeerd verstaan had. Natuurlijk verwachtte hij niet dat zo’n aantrekkelijke kerel als Timo hem mee in bed zou vragen. Timo was er zeker van dat Nikolai deze kans niet zou laten schieten.
      ‘Nee.’
      Timo knipperde een paar keer met zijn ogen. ‘W–’
      Nikolai duwde hem van zich af en richtte zich weer op zijn schoolwerk, alsof er helemaal niets was gebeurd. Timo staarde wezenloos voor zich uit. Hij ademde een keer diep in en boog zich toen over Nikolai om over zijn schouder mee te kijken. Het zou fijner zijn als de inhoud op zijn scherm interessanter was, maar wat moest, moest.
      ‘Gaat het?’ vroeg Nikolai. Hij schoof een beetje aan de kant, waardoor hij een enorme afstand creëerde tussen beiden. Wat is er mis met deze kerel? Timo klemde zijn kaken op elkaar.
      ‘Nee, wat was dat?’
      ‘Wat was wat?’
      ‘Jouw antwoord.’
      ‘Een nee?’ antwoordde Nikolai onzeker.
      ‘Ja, maar waar slaat dat op?’
      Nikolai haalde een schouder op. ‘Wel, misschien duik ik gewoon liever in bed met iemand die ik oprecht leuk vind.’ Zo saai. Hij zou al bijna langs Zeno kunnen gaan staan. ‘Ik weet niet waar jouw nieuwsgierigheid opeens vandaan komt, maar ik stel voor dat je hem op iemand anders uittest. Genoeg bars in de buurt.’
      ‘We kunnen samen naar een gay bar gaan.’
      ‘Moet ik een andere kamer aanvragen?’ Nikolai schudde zijn hoofd met gesloten ogen. Toen hij weer opkeek, was zijn blik harder dan voordien. ‘Je probeert me belachelijk te maken, is het niet? De homoseksuele nerd uitlachen, hilarisch. Geweldig. Bravo. Je zou jezelf een applaus moeten geven. Ik heb echt genoeg van mensen zoals jij.’
      ‘Wat? Nee, dat is niet waar.’ Hij had inderdaad niet de intentie om Nikolai belachelijk te maken. Hij wilde gewoon niet afgaan zoals Sammy en Felix voorspeld hadden. Die twee zouden nog eens lachen als hij Nikolai niet mee in bed zou krijgen.
      Nikolai vormde zijn ogen om in twee dunnen spleetjes. ‘Ik heb echt geen idee wat ik van jou moet denken. Maar ik heb hier geen nood aan. Ga iemand anders lastig vallen, wil je.’
      ‘Vind je mijn aanwezigheid dan echt zo erg?’
      ‘Ja.’
      Au. Nikolai kende geen genade. Als het niet op deze manier ging, moest Timo wel een andere manier verzinnen. Hij moest Nikolai simpelweg verliefd laten worden op hem. Zo moeilijk kon dat niet zijn. Hij was tenslotte een heel aangename persoon. ‘Wil je dan eens een keertje iets doen samen?’ probeerde Timo met een wankele glimlach.
      ‘Een date?’ Nikolai trok een wenkbrauw op. ‘Serieus?’
      ‘Geen date. Gewoon iets samen doen.’
      ‘Met z’n tweetjes?’
      Timo knikte.
      ‘Dan is het een date. En ik heb geen nood aan een date. Sorry. Ik zou kunnen zeggen dat het niet aan jou lag, maar dan zou ik liegen.’ Nikolai haalde een schouder op en schoof opnieuw dichter bij zijn laptop.
      ‘Je bent gemeen.’ Timo plofte neer op zijn bed.
      ‘Doe nu niet alsof ik de slechterik ben hier.’ Hij keek weer even op. ‘Zelfs als dit geen ziekelijke grap was, dan nog ben je mijn type niet. Sorry, makker. Eén tiende van de bevolking is gay, je vindt vast wel iemand.’
      ‘Wat is jouw type dan?’
      ‘Aardig.’
      ‘Hé, ik ben aardig!’ riep Timo verontwaardigd, terwijl hij van zijn bed kwam. Hij legde zijn hand op Nikolai’s schouder. ‘Geef me een kans en ik toon je hoe aardig ik ben.’
      ‘Mijn type is ook niet wanhopig en rookt niet.’ Nikolai sloeg Timo’s hand van zijn schouder. ‘Je bent heel wanhopig. Het doet bijna pijn. Heb je ergens om gewed of iets dergelijks? Ik wil best doen alsof, als dat je blij maakt. Ik heb geen reputatie die ik hoog moet houden en als je daarmee iets minder irritant wordt, dan graag.’
      ‘Dat is het n…’ Timo’s ogen werden groot. ‘Irritant?’
      ‘Vreselijk.’ Nikolai grinnikte een beetje. Timo kon niet voorkomen dat ook zijn mondhoeken een beetje omhoog gingen.
      ‘Niemand heeft me ooit eerder irritant genoemd,’ zei Timo. De grijns rond zijn lippen werd iets breder. ‘Je hebt wel lef. Ik ben populair, weet je.’
      ‘Je gebruikt populariteit alsof het een wapen is.’ Nikolai kwam nu ook overeind en stortte zich in zijn eigen bed. ‘Dat is best zwak. Niemand noemt je irritant, omdat ze het niet durven. Dat is een beetje zielig, vind ik.’
      ‘Wil je iets doen met me?’
      Nikolai zuchtte. ‘Drie voorwaarden. Jij betaalt. Ik wil geen enkele sigaret zien of ruiken. En je stopt met zeuren als we het achter de rug hebben. Oké?’
      Misschien was het een kleine stap, maar het was een stap. En iedere stap hielp om zijn missie te volbrengen. ‘Deal.’