CHAPTIRE VINGT-QUATRE

Valentina Emily DuPont

Nadat Seth en ik de film met popcorn, zout en zoet, hebben gekeken, moest Seth van zijn moeder naar huis, maar met de belofte dat hij morgen terug zou komen met mijn huiswerk. Dat laatste gedeelte is een beetje deprimerend, maar ik ben enthousiaster dan ik zou moeten zijn met het feit dat Seth morgen weer langskomt. Blijkbaar voelt het dus zo om vrienden te hebben, iets wat ik zo’n beetje mijn hele leven gemist heb.
      ‘Emily,’ klinkt de zachte stem van Esme. Ze klopt even op mijn deur en komt vervolgens mijn kamer binnen. Ze heeft een moederlijke glimlach op haar gezicht en als ze me met haar goudenogen bekijkt voel ik hoe een warm gevoel zich in mijn maag nestelt. ‘Ik heb eten gekookt, kom je naar beneden?’
      ‘Natuurlijk,’ antwoord ik direct. Ik hou van Esmes eten. Mam noch pap kookt en het is meestal de nanny die de taak op zich neemt. Esme daarentegen kan geweldig koken, alhoewel ik en de Cullens nooit samen eten, realiseer ik me nu ineens.
      Ik pak de bakken waar de popcorn in zat, maar voordat ik ze op kan tillen, heeft Esme ze al overgenomen. Ik glimlach dankbaar, maar de vragen die in mijn hoofd op komen kan ik niet tegen gaan. Ik wist sowieso niet dat mijn moeder op zoek is gegaan naar de beste arts in het hele land om vervolgens naar hem te verhuizen, maar ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat ze me bij hem en zijn gezin zou droppen. Het voelt alsof ik inbreek in hun familie en het is nooit mijn intentie om mensen lastig te vallen.
      ‘Hé, Emily,’ zegt Edward als ik naar beneden kom. Hij zit samen met Alice te schaken, iets dat ze wel vaker samendoen, maar neemt toch even de tijd om op te kijken en te glimlachen. Als ze zo doen, zou je bijna denken dat ze me niet erg vinden. ‘Hoe voel je je vandaag?’
      ‘Het gaat wel,’ antwoord ik met een voorzichtige glimlach. ‘Seth is langs geweest.’
      Ik kan mezelf wel voor mijn hoofd slaan. Alsof de Cullens het niet door hadden gehad dat een tienerjongen in hun huis was en zelfs popcorn geregeld heeft. Ik wend mijn blik af en ik voel hoe mijn wangen rood worden. Goed werk, Val.
      Ik hoor Edward en anderen grinniken en snel loop ik naar de keuken. Ik neem plaats aan de tafel, waarna Esme een dampend boord met eten op de tafel zet en even haar vingers door mijn haar laat glijden. Haar koude vingers zorgen ervoor dat er een rilling over mijn rug kruipt, maar het is geen onaangename rilling.
      Vervolgens neemt Esme plaats tegenover me en wenst ze me eetsmakelijk, gevolgd door een koor van eetsmakelijk van de rest.
      Ik knik dankbaar en begin met eten. Het is een soort pasta die ik nog nooit eerder heb gezien en het smaakt verdomd goed. Ik neem aan dat de rest van de Cullens altijd voor of na mij eet, maar toch kan ik het waarderen dat Esme iedere avond tegenover me zit om me gezelschap te houden.
      ‘Is Seth je vriendje?’ vraagt Esme met een glimlach, die geen vooroordelen bevat.
      Ik verslik me haast in mijn eten en geschrokken schud ik met mijn hoofd. Ik weet niet hoe snel ik moet ontkennen. ‘Nee, nee, nee. Ik ken Seth nog maar net.’
      Esme glimlacht verontschuldigend. ‘Sorry, jullie leken zo close.’
      Ik bijt op mijn lip en staar naar mijn boord. Echt waar?