045

'Ga aan de kant. Jullie mogen misschien breder en groter zijn, maar ik vloer jullie zo.' Roept May waarschuwend naar Jared en Paul, waardoor ze niets anders kunnen dan haar uitlachen. Sam komt nu vlak voor haar staan en kijkt haar gevoelloos aan.
'Ophouden.' Grom ik waarschuwend naar de jongens, waardoor iedereen meteen stopt met lachen. Ik wandel rustig naar May toe, maar die is duidelijk nog niet klaar met Sam. Het maakt haar echt helemaal niets uit dat hij haar kan breken met één vinger. Waar blijft April wanneer je haar nodig hebt?
'Je had haar kunnen vermoorden!' Roept ze, terwijl ze met haar hand op Sam zijn borst slaagt. Oh nee! Sam schenkt May een dodelijke blik, die even opschrikt. Echter herpakt ze zichzelf meteen en kijkt hem woedend aan.
'Hey, blijf van hem af!' Schreeuwt Brady ineens, terwijl hij trillend naar May loopt. Hij geeft May een harde duw, waardoor ze op de grond beland. Meteen ga ik tussen hen instaan, terwijl Brady zijn woede duidelijk niet onder controle kan houden.
'Blijf van haar af.' Grom ik naar hem, maar zijn woede blijft hem te baas.
'Zij moet van Sam afblijven.' Bromt hij terug, terwijl hij May woedend blijft aankijken. Hij begint alleen maar harder te trillen en ik voel hoe de woede ook door mijn lichaam begint te razen.
'Als jij niet maakt dat je uit mijn gezichtsveld verdwijnt, loopt het niet goed af voor jou.' Fluister ik al grommend naar hem, waardoor hij me meteen geschrokken aankijkt.
'Jared, Paul?' Vraagt Sam, die simpelweg knikken. Ze pakken hem op aan zijn armen en sleuren hem mee het bos in. Sam doet teken naar de rest, dat we moeten volgen en iedereen loopt richting de bossen.
'Embry, Maliya?' Roept Sam kwaad vanuit het bos, waarna hij terug te voorschijn komt.
'Nu!' Brult hij, terwijl hij ons woedend aankijkt. Ik geef hem een waarschuwende blik, waarna hij weer in het bos verdwijnt.
'Ga maar, ik volg zo.' Zucht ik naar Embry. Hij knikt enkel en volgt zijn alfa, ook al zou hij dat liever niet doen. Hij kan er gewoon niet tegen in gaan, maar ik kan dat gelukkig wel.
Snel draai ik me om naar May en help haar zonder problemen recht.
'Gaat het?' Vraag ik op mijn beurt bezorgt en ze lacht liefjes.
'Ja, met mij is alles in orde. Het zand brak mijn val.' Lacht ze, terwijl ze het zand van zichzelf afveegt.
'Sorry, Brady is nieuw.' Floep ik eruit, wat een verbaasde blik van May oplevert. Verdomme Maliya, denk nu toch eens na!
'Nieuw?' Vraagt ze achterdochtig en ik lach even lief naar haar.
'Hij is ineens goed bevriend geraakt met Seth en Seth heeft hem voor de eerste keer meegebracht om te klif duiken.' Probeer ik er een ander verhaal aan te knopen, maar May blijft me achterdochtig aankijken.
'We doen dat voor de adrenaline en ik denk dat Brady nog vol zat van zijn eerste sprong.' Maak ik alles duidelijker en ik zie dat ze even met haarzelf in de knoop ligt.
'Hij is over beschermend en kan er echt niets aandoen. Ik ben er zeker van dat hij het zo niet bedoelde.' Probeer ik alles nog eens duidelijk uit te leggen.
'Vast niet.' Lacht May, maar het is meer om zichzelf over te halen dat hij het echt niet zo bedoelde. Seth komt het bos uitgelopen met mijn kleding in mijn handen en duwt hen in mijn armen.
'Hier.' Fluistert hij, terwijl ik een lichte angst in zijn stem hoor.
'Dank je, Seth.' Bedank ik hem, waarna ik mijn broek aandoe. Seth kijk even triestig naar May en dan naar mij, waarna hij weg wandelt. Dit had echt nooit mogen gebeuren! Gelukkig is het goed afgelopen vandaag, maar het had erger kunnen zijn. Brady had namelijk zijn controle kunnen verliezen en ons verraden bij iedereen. Hij had May zwaar kunnen verwonden of vermoorden en dat had ik nooit overleefd.
Ik probeer mijn T-shirt aan te doen, maar enkele pijnlijke steken in mijn ribben houden me tegen.
'Wacht, ik help je.' Lacht May vriendelijk, waarna ze helpt mijn shirt aan te doen. Ik schenk haar een dankbare glimlach als ik helemaal ben aangekleed.
'Dank je.' Voeg ik er toch nog achteraan.
'Wil je me iets beloven?' Vraagt May dan onzeker, waarna Sam zijn luide stem nog eens uit de bossen klinkt. Hij brult gewoon mijn naam op een boze manier, maar het laat iedereen meteen zwijgen. Ik moet echt nu gaan, want hij is duidelijk woeden. Het is eigenlijk ook beter dat ik even uit haar buurt blijf, zodat ik me kan voorbereiden om haar de hele waarheid te vertellen over wat ze zijn. Zolang ze de waarheid niet weet, zal ze nooit veilig zijn in mijn buurt.
'Ik moet gaan, May. Het spijt me zo hard van net!' Verontschuldig ik me voor Brady zijn gedrag. Ze kijkt me triestig aan, duidelijk van bewust wat er aan de hand is en ik neem haar hoofd vast in mijn handen. Mijn duimen liggen voor haar oren en mijn andere vingers in haar nek. Ze sluit haar ogen en duwt haar hoofd in mijn warme handen. Voorzichtig druk ik een kus op haar wang, waarna ik mijn voorhoofd even tegen de hare laat rusten en me voorbereid op het meest pijnlijke van inprenten. Haar achterlaten met verdriet en angst. Ik kan het best even niets van me laten horen, hoe pijnlijk het ook voor me is. Zolang ze niets weet en Brady zijn woede niet onder controle heeft, ben ik de gevaarlijkste plek voor haar.
Ik druk nog snel een kus op haar voorhoofd, waarna ik mijn handen van haar laat afglijden en zij haar ogen opent. Rustig begeef ik me richting het bos, terwijl ik eens diep adem haal. Ik maak me klaar op de uitbrander van Sam, zonder dat ik iets kan terug doen zolang de rest aanwezig is.