037

Ik geniet van de rust en de stilte, maar een krakende tak achter me geeft aan dat er iemand achter me is. Net wanneer ik me wil omdraaien, om te kijken wie het is, word ik naar achter getrokken. Onderste boven hang ik aan de tak, terwijl ik Embry, Jake en Seth staan te lachen.
'Jongens, jullie zijn er!' Gil ik blij, terwijl ik een salto van de tak af doe.
'Ik moet je echt iets vertellen!' Lacht Embry, terwijl we ons rustig richting Sam begeven.
'Wil je me een plezier doen?' Vraag ik aan Embry, waardoor hij knikt en me vragend aankijkt.
'Kan je het in wolven gedaante vertellen? Brady moet namelijk gewent raken aan niet enkel en alleen mijn stem te horen.' Lach ik, terwijl we buiten gehoorafstand van Brady blijven staan. De jongens knikken, waarna ze weg lopen. Ze gaan hun spullen weg zetten en wolven, dus ik heb maar even om Brady eerst te laten wolven.
Meteen begin ik naar binnen te sprinten, waardoor Sam en Brady me geschokt aankijken.
'Nu meekomen!' Gil ik, terwijl ik naar buiten sprint. Ik kleed me uit, waarna ik me om vorm. Brady volgt mijn voorbeeld. Met een pijnlijke kreun kom ik op de grond, terwijl ik begin te lopen. Brady volgt me en niet veel later hoor ik Brady in mijn hoofd.
'Wat is er aan de hand?' Vraagt hij nog best in paniek en ik lach even.
'Embry moet ons iets vertellen.' Lach ik, waarna ik ga stilstaan. Brady komt naast me staan en kijkt rond.
'Hey Maya, ik ga je het gewoon laten zien!' Lacht Embry, waardoor ik me focus op zijn beeld. Het speelt zich af tijdens de Gymles. Ik zie hoe ze opwarmingsrondje lopen en dan schrik ik op. Ik weet dat de jongens rustiger moeten lopen, zodat ze niet opvallen bij het normale volk. Echter had ik nooit beseft dat ze expres zouden verliezen van een meisje. Ik kan mijn lach niet inhouden wanneer ik haar volop tegen Paul zie knallen en achterover valt.
'Dat moet pijnlijk zijn geweest.' Lach ik even, waardoor ik Paul ook even hoor lachen.
'Maya, daar ging het helemaal niet om!' Zucht Embry, waardoor meteen ook een geïrriteerde zucht uit mijn mond ontsnapt. Mag ik niet eens meer lachen wanneer mensen op een redelijk domme manier valt?
'Jawel, maar niet met April!' Bromt Embry even, waardoor ik echt met mijn ogen wil draaien.
'En toen, wat gebeurde er toen?' Vraag ik benieuwd. Hebben ze een uitbrander gekregen van Morris of is dat alles.
'Ja, dat was alles!' Gaat Jared en Embry er meteen op in. Ze hebben met twee expres verloren van April, al snap ik niet waarom.
'Leugenaars!' Lachen Paul en Jake in koor, terwijl ze de uitbrander met me delen.
'Geweldig!' Gier ik uit, terwijl Paul Embry even een duwtje geeft.
'Ja, maar daarna zat die vent aan haar kont!' Bromt Embry, terwijl hij zijn woede met ons deelt.
'Iemand moet hem dringend een lesje leren!' Gromt Paul dan.
'Ja, wat zijn jullie van plan?' Vraag ik best spottend aan de jongens. Elk jaar opnieuw proberen alle leerlingen er voor te zorgend at die pervert zijn ontslag krijgt. Nog nooit is het gelukt, dus alsof dat er dit jaar verandering in komt.
'Ga je een meisje vragen om hem te verleiden en daarna hem te betrappen met de directeur, zodat het meisje kan zeggen dat hij haar heeft gedwongen?' Ga ik spottend verder, waardoor ik alle gedachtes door elkaar hoor. Ik kan er niets zuiver uithalen, dus ik kijk even naar Brady. Hij kan het duidelijk nog wel aan, maar snapt natuurlijk niet waar we het over hebben. Hij heeft de drilsergeant pas vanaf volgend jaar.
Dan hoor ik hoe de jongens het nog geen slecht idee vinden en dat ze mij als verleidster willen gebruiken.
'Geen denken aan! Die pedofiel komt niet aan mijn lichaam en dat is mijn enigste waarschuwing!' Grom ik waarschuwend, waardoor de jongens hun gedachtes alweer wegstoppen. Goed plan of niet, die vent komt niet aan mijn lijf!
'In plaats van hier wat stil te staan, kunnen jullie misschien wat lopen?' Vraagt Sam meer bevelend, waardoor iedereen begint te rennen. Brady weet duidelijk niet waar lopen, maar houdt ons wel perfect bij. Iedereen loopt op Sam zijn tempo, wat dus betekent dat hij even snel als Sam kan lopen. Enkel weet ik niet of hij het sprintend ook kan winnen.
'Maar even terug naar net, heb je gezien hoe hard April kan lopen?' Vraagt Embry dan geschokt en ik bekijk het beeld nog eens.
'Ze is duidelijk helemaal kapot op het einde. Een paar meter langer en ze had jullie nooit verslagen.' Zucht Sam die het beeld objectief bekijkt. Embry zijn gevoelens zorgen ervoor dat hij het meteen subjectief bekijkt. April kan namelijk nooit in haar leven zo snel kunnen lopen als ons, maar Embry heeft best gelijk. Ze is best snel, voor een meisje.