Nachtmerrie

Sophie stapte het gebouw van haar vader uit, om ergens een broodje te gaan halen. Het was aardig druk op straat. Ze stak de weg over en keek op haar telefoon hoe laat het was. Ze had nog een half uur voor ze weer aan het werk moest.
‘Kijk uit!’ hoorde ze iemand gillen.
Ze sprong opzij voor een auto die vlak voor haar neus tegen een paal aanreed. De voorruit knalde uit elkaar en ze zag dat er een gat zo groot als een vuist in het voorhoofd van de bestuurder zat. De vrouw ernaast gilde alsof ze vermoord werd. Ze zat onder het bloed.
Sophie deed enkele stappen achteruit en zag in de verte een enorm gevaarte in de lucht vliegen. Het leek wel het skelet van een walvis. Het ding schampte meerdere gebouwen. Er renden een hele meute mensen haar kant op. Ze schreeuwden en huilden.
Wat was hier in vredesnaam aan de hand? Het leek wel een verschrikkelijke nachtmerrie. Ze wilde de vrouw helpen, maar toen deze zelf uit de auto klom werd ze getroffen door een flits. Ze zakte meteen in elkaar.
Sophie schopte haar hakken uit en zette het op een lopen. Ze voelde haar hart bonzen en haar keel voelde droog aan. Ze moest hier weg.
Terwijl ze rende suisden er meerdere dingen op een vliegend bord door de lucht. Ze droegen een soort geweer en schoten in het rond. Mensen die voor haar renden vielen met bosjes tegen de grond.
Uit een enorm gat in de hemel klommen talloze wezens. Ook zag ze nog een lucht-walvis verschijnen.
De andere liet een spoor van verwoesting achter. Verscheidene gebouwen begaven het en puin vloog in het rond.
Sophie vloekte toen ze op iets scherps trapte. Ze wilde net haar voet aftasten, toen ze iemand hoorde krijsen.
‘Kijk uit! Hij pakt je!’
Een van de monsters leek het op haar gemunt te hebben, want hij vloog recht op haar af. Hij schoot een flits op haar af.
‘Stop!’ schreeuwde ze, terwijl ze in elkaar dook.
Een schrijnende pijn verspreidde zich door haar bovenbeen, maar de klap die ze had verwacht volgde niet. Toen ze haar ogen opende zweefde het mormel vlak voor haar neus in de lucht. Hij leek wel in trance. Had dat ding naar haar geluisterd?
De vrouw die haar had gewaarschuwd maakte aanstalten haar te willen helpen, maar ze zette het toch op een lopen.
Kreunend kwam Sophie overeind. Er zat een enorme, bloedende blaar op haar bovenbeen. Zonder na te denken hinkte ze verder. Ze voelde de pijn nauwelijks. Dat kwam vast door de adrenaline die door haar lichaam raasde. Ze had geen tijd om bij te komen. Ze moest hier weg.
Haar ogen werden groot toen ze een van de enorme beesten op haar af zag komen. Waar moest ze in vredesnaam heen? Ze kon geen kant op. Dit moest haast wel haar einde betekenen.
Ze draaide zich om en rende hinkelend de andere kant op. Een enorme schaduw viel over haar heen. Het beest kwam dichterbij.