027

'Maya? Wat doe jij hier?' Vraagt Jared terwijl we elkaar tegemoet lopen. Meteen laat ik hen het stukje zien waarin ik voorstel dat ik Seth zijn ronde overnam, waardoor ze even keffen.
'Huil maar als er iets is! We zullen even kijken waar Jake uithangt, er is namelijk niets gebeurt.' Zucht Paul, die het duidelijk nutteloos vindt om rondjes te lopen.
'Komt in orde, jongens! Alvast bedankt voor Jake.' Lach ik, waarna ze even keffen. Ik begin te sprinten en passeer hen al snel. Ik loop door hen door, terwijl ik zo snel mogelijk naar de grens loop. Net voor het beekje stop ik met lopen en kijk ik even rond, waarna ik eens diep insnuif. Geen onbekende geuren. Jared en Paul hebben wel hun territorium goed liggen afbaken. Ik moet even lachen, want dat is zo mannelijk!
‘Hey Maya!’ denkt Jake, terwijl hij mijn kant uit loopt.
‘Je bent er eindelijk. Plaag ik hem en het spijt druipt van hem af.
‘Ik heb me verslapen, maar ben er!’ lacht hij, waarna we in stilte verder de rand afwandelen op zoek naar iets verdacht.
'Hey, mag ik iets vragen?' Doorbreken de gedachten van Jake de stilte en automatisch geef ik teken dat hij kan verder gaan.
'Wat was er met May? Ze was ineens weg en April, of hoe ze ook noemt, ook?' Vraagt hij oprecht geïnteresseerd.
'Ik weet het zelf niet goed, eerlijk gezegd. May wou mee springen, maar ineens kwam April met het feit dat ze één of andere belangrijke training hadden?' Begin ik de uitleg, terwijl ik rustig verder loop en zorgeloos over boomstronken spring. Ik geniet echt van de rust en stilte in het bos nu, aangezien er al een tijdje geen gevaar meer was.
'Ik zag gewoon dat April erg was aangedaan dat May liever met mij ging springen, dan op tijd komen bij hun privé training en begon ze maar stom te doen tegen Embry. Ik weet nu al dat ze Embry nooit gaat verdienen, maar wij kunnen er niets aandoen.' Zucht ik verder, waarna ik merk dat we bij het strand zijn aangekomen. Ik besluit even het strand af te snuffelen, maar zoals gewoonlijk vind ik er niets. Enkel de geur van May hangt er nog een beetje.
'Ze heeft je goed te pakken, he Maya!' Lacht Jake en ik lach meteen terug.
'Houd jij je er maar buiten, jonge man.' Plaag ik mijn even oude neef.
'Dus, na het zien van April haar reactie heb ik May haar maar achterna laten gaan. Het is niet dat May zich top zou hebben gevoeld. Ze had zich achteraf alleen maar schuldig gevoelt.' Beëindig ik mijn uitleg, waardoor Jake even keft.
'Jammer, ik had haar graag willen ontmoeten.' Biecht Jake eerlijk op en ik laat een paar beelden zien, van dat ik met haar was. Rustig bekijkt hij deze, terwijl we verder ons terrein aflopen.
'Heb je nog wat van haar gehoord?' Vraagt Jake en meteen denk ik aan mijn telefoon. Ik heb hem sinds mijn laatste bericht niet meer vast gehad!
'Dan moet je morgen vroeg maar een berichtje sturen, wanneer je naar school vertrekt.' Lacht Jake, die mijn gedachten overduidelijk heeft mee gehoord. We kunnen kiezen of we echt iets zeggen tegen elkaar, maar we kunnen ook gewoon mee horen wat een ander denkt. Dat is soms wel verwarrend!
'Morgen ben ik zo'n wrak!' Zucht ik, waardoor Jake even lacht.
'Ja, dat snap ik! Hoelang heb je geslapen?' Vraagt hij.
'Nog niet eens twee uurtjes en ik was al zo moe!' Grom ik, terwijl ik merk dat we bijna onze eerste ronde hebben gelopen.
'Pak jij anders de eerste shift?' Stelt Jake voor. In de nacht liggen wel met twee wolven klaar, maar er blijft er meestal maar één wakker. Dit is gemakkelijker voor moest er iets zijn, dat je toch met twee bent.
'Nee, doe jij maar. Ik ben beta en jij bent wolf.' Pest ik hem, waardoor hij meteen moet lachen. De leider van het roedel, ook wel de alfa wolf genoemd, kan de groep leiden door middel van zijn alfa stem. Deze werkt via onze telepathische gedachten, maar meer weten we zelf ook niet. Je alfa vraagt iets van je, en of je het nu wilt of niet, je voert uit wat hij van je vraagt. De beta wolf kan dit ook, omdat van deze wolf wordt verwacht dat hij capabel genoeg is om de roedel in noodsituaties over te nemen. Hij krijgt de kracht in de stem, doordat de alfa hem aanduid. Echter komt de wil van de beta wolf natuurlijk nooit over die van een alfa. Natuurlijk weten we niet hoe het met mij zit, aangezien ze mij een true alfa noemen. Ik heb nooit getest of ik over Sam heen geraak als hij de roedel iets commandeert, maar Sam heeft niets over me te zeggen. Ook kan hij geen andere roedel bevelen geven, enkel de wolven die voor hem buigen.
'Niet voor lang meer!' Gaat Jake verder in op mijn geplaag.
'Ja, dankzij jou!' Val ik hem meteen te reden en een kleine duw tegen hem volgt.
'Nog eens sorry daarvoor, het floepte eruit.' Verontschuldigt hij zichzelf, waardoor ik even lach.
'Maakt niet uit, wolfje!' Plaag ik hem verder.
'Wacht maar, binnenkort ben ik Beta!' Lacht hij, waardoor ik ook meteen moet lachen.
'Dan ben ik al lang afla!' Pest ik hem verder, waardoor hij mij een kleine duw geeft en ik omval. Hij is sterker, maar ik ben sneller!
'Wedstrijdje?' Vraagt Jake, waarna hij meteen vertrekt. Ik haal je wel in, Jake, ik haal je wel in!