015

We komen aan bij de rest en natuurlijk kijkt iedereen even naar de zusjes. Paul en Jared beginnen zich niet veel later uit te kleden tot op hun onderbroek. Al snel volgt de rest en blijven Leah, Rachel, Kim en ik alleen nog achter.
Ik kijk even naar Rachel en we kijken elkaar lachend aan. Om ter snelste proberen we ons uit te kleden en gooien we onze kleren in de auto. Naast elkaar beginnen we de klif op te lopen. Rachel doet erg veel moeite om me bij te houden, maar al snel hebben we de rest ingehaald. We lopen hen gewoon voorbij, aangezien de jongens maar gewoon waren aan het wandelen. Eenmaal we boven zijn, stoppen we en kijken we elkaar weer lachend aan. Simpel pak ik haar op, met mijn arm onder haar knieën en mijn ander steunen op haar rug. Rustig wandel ik naar de rand, terwijl ik haar blijf dragen als een prinses. Samen kijk we even naar beneden, maar worden al snel tegen gehouden.
'Maliya, ik spring met mijn vriendin!' Roept Paul waarschuwend, eenmaal hij boven is aangekomen. Ik draai me lachend om, zodat mijn rug naar de rand is gedraaid en ik ga op het puntje van de rand staan.
'Wat zei je?' Vraag ik plagend. Paul wilt zijn mond open doen om iets te zeggen, maar ik wring me er al weer tussen.
'Ik moet met mijn nichtje springen?' Vraag ik hem uitdagend en meteen komt hij woedend onze kant uit. Hij is niet echt woedend, maar hij weet ook wat voor iemand ik ben.
Rachel weet dat ook en klemt haar armen stevig om me heen. Ik wacht lachend af tot Paul bij ons is en net voor hij Rachel kan vastgrijpen, laat ik ons naar achter vallen. We vallen al gillend het ijskoude water te gemoed.
Mijn voeten splits het water, waardoor we pijl snel naar beneden zinken. Eenmaal we zijn gestopt met zinken, help ik Rachel weer naar boven. Rachel klemt haar armen om me, omdat ze al weet wat er gaat gebeuren. Net voor Paul bij ons is, laat ik me naar achter vallen en met twee vallen we het ijskoude water te gemoed.
In het water aangekomen, help ik Rachel naar boven en samen zwemmen we naar de kant. Als Rachel dit alleen moest doen, was ze waarschijnlijk verdronken door de gevaarlijke onderstroom.
'De stroming is veelte gevaarlijk, May.' Hoor ik de smekende stem van April, waardoor ik automatisch haar kant uitkijk.
'Zag je trouwens zonet niet hoe ze dat meisje vast hield?' Gaat April verder en meteen voel ik de woede in me opkomen. Dus omdat ik met mijn nicht spring kan ik mijn handen niet thuishouden? Fijn dat je zo over me denkt, toekomstige schoonzus.
Ondertussen zijn de jongens ook allemaal gesprongen en zwemmen ze richting het strand. Paul komt meteen naar me toe, wanneer hij op het strand aankomt en pakt me op.
'Kleintje, als je dat nog eens doet.' Gromt hij, waarna ik me uit hem los wring.
'Hé, mag ik zelfs niet met mijn nicht zwemmen zonder gelijk als slet bestempeld te worden? Waar gaat het toch heen met deze wereld?' Vraag ik geïrriteerd, maar luid genoeg zodat April het toch kan horen. Oké dat zij niets van me moet weten, omdat de roddels te overtuigend zijn voor haar. Maar daarvoor hoeft ze toch niet May uit mijn buurt proberen te houden?
'Het is haar nicht, April. Ik geloof niet in die roddels van school!' Zucht May dan en ik besluit niet meer verder te luisteren. May is overtuigd dat ik het wel goed bedoel met haar en daar gaat het om, want ik zou haar nooit pijn kunnen doen.
'We gaan nog een keer, gaan jullie mee?' Vraagt Jake dan aan mij en Paul, waardoor ik me lachend omdraai naar de zusjes. Ik fluit even op mijn vingers naar de tweelingzusjes en meteen kijken ze me vragend aan.
'Hey schoonheid, ga je nog mee springen of ben je bang dat je make-up uitloopt?' Roep ik plagend naar May, waarna ze me boos probeert aan te kijken. Ze kan echter haar lach niet inhouden. Het ziet er erg grappig uit, maar het lijkt ook alsof ze iets van plan is. April zegt iets in May haar oor, maar door de afstand is het net te zacht om mee te luisteren. Ik stap meteen wat dichter, waardoor iedereen me meteen volgt.
'Hey April, jij mag ook altijd mee?' Vraagt Embry op een zachte toon, wat we eerlijk gezegd nog nooit bij hem hebben gehoord. Oe, Embry heeft een zwak voor April.
'Nee, wij kunnen niet. We moeten, euhm, we moeten trainen van onze vader.' Verzint ze duidelijk een smoes en ik kijk lachend naar May. Kom op, schoonheid, ga met mij mee?
'Hij is nogal streng. Bovendien hebben privé training vandaag.' Gaat April verder en legt de nadruk op training. Ze maakt haar ogen ook groot, terwijl ze May aankijkt. Ze snapt duidelijk waarover het gaat en kijkt me met spijt aan. Wat een geheimzinnig gedoe!
'Gaan jullie echt niet mee?' Vraag ik best smekend, zonder dat ik het zo bedoelde.
'Voor één sprong?' Doe ik er nog een schepje boven op, terwijl ik May met puppy ogen aankijk.
'Ja, hij merkt waarschijnlijk nooit dat jullie maar een paar minuten te laat zijn!' Probeert Embry ook, waardoor ik merk dat April twijfelt. Ze zit duidelijk met iets, maar ik heb geen idee wat. Het lijkt alsof ze dit eigenlijk wel wilt, maar gewoon niet durft? Ik meteen Embry vragend aan, die het duidelijk ook door heeft en zijn schouders ophaalt.
'Sorry, we moeten gaan.' Fluistert April, waarna ze zich omdraait en terug naar haar auto wandelt. May daarin tegen loopt naar mij en geeft me een knuffel, waardoor ook zij nu helemaal nat is.
'Sorry, Maliya, maar het is echt belangrijk.' Begint ze haar verontschuldigingen.
'Ik had graag een keer met je gesprongen, dus misschien een andere keer?' Vraagt ze hoopvol en meteen moet ik lachen.
'Dat is een deal!' Beloof ik haar lachend, waarna ze me nog een knuffel geeft.
'Ik moet nu echt gaan, voordat ze weer zonder me vertrekt!' Lacht ze, waarna ze zich omdraait. Ik kan het niet laten en neem haar hand vast, waarna ik haar terug naar mij trek.
'Is dat misschien geen optie?' Vraag ik plagend naar haar, waardoor ze me vragend aankijkt.
'Je springt één keer met mij en ik breng je achteraf met mijn motor naar huis?' Stel ik voor aan haar en er is duidelijk in haar ogen af te lezen dat ze het geweldig plan vindt, waarna ze over haar schouder even naar haar zusje kijkt.