011

      Iedereen begint door elkaar te praten, waardoor zelfs ik er niets meer van snap. Seth hoort echter wel wat ze allemaal zeggen en wordt enorm boos.
'Zijn jullie allemaal gek geworden? Hoe moet Maya dit nu thuis gaan uitleggen?' Zucht hij geïrriteerd en geeft me dan een kopje. Ik doe het meteen terug, waarna ik besluit weer te gaan liggen. Ik genees wel, maar gewoon enorm traag aangezien het te veel is in één keer.
'Ooit even bij stilgestaan dat May een tweelingzus heeft genaamd April en dat het ook haar zou kunnen zijn die jullie deze ochtend hebben gezien?' Waarna Seth de beelden met ons deelt dat April zichzelf in de auto voorstelde. Dat verklaart alles!
'Kunnen jullie nu normaal tegen elkaar doen?'[/]' Seth kijkt grommend van mij naar Embry en wenkt zich dan naar iedereen.
'Ik hoop dat Maya niet te veel last krijgt van gebroken ribben.' Waarschuwt Seth de rest, waarna weer naar me toe komt. Seth, Jake en ik zijn echt close en eigenlijk hoort Embry ook in onze groep. We zijn closer dan de andere van onze roedel, ook al mag iedereen me wel.
Embry wandelt nu ook naar me toe, terwijl hij enkel sorry kan zeggen in zijn hoofd. Ik had hem ook niet meteen moeten aanvallen en beter even geluisterd, zodat we een oorzaak konden vinden.
'Als jij mij vergeeft, dan vergeef ik jou!' Lacht Embry die mijn gedachten glashelder heeft kunnen horen. Meteen moet ik ook lachen en kef ik blij, als teken dat ik hem vergeef voor alles. Embry helpt me dan recht en laat me tegen Jake aan leunen. Jake jankt even, waarna hij vraagt of alles in orde is.
'Ja, de pijn zal zo wel overgaan.' Beloof ik hem, in de hoop dat het ook echt snel weg zal zijn.
'Hey Maya, wil je iets doen voor me? Vraagt Seth dan verlegen en meteen ik kijk hem aan.
'Zou je je excuses kunnen gaan aanbieden aan de nieuweling? Het was nou niet een warme verwelkoming dat onze bende haar heeft gegund.' Lacht Seth, waarna hij het beeld nog eens even afspeelt van April en meteen laat ik mijn hoofd hangen. Seth, ik haat het dat je gelijk hebt en ik nu tegen haar sorry moet gaan zeggen. Zij was nou ook niet bepaald vriendelijk. Had ook kunnen zeggen dat ze niet May was?
'Maya, bekijk het van een andere kant. Zo kan je punten scoren bij May? Je doet moeite om het goed te maken met haar tweelingzus. Als ze dat niet accepteert, dan weet ik het ook niet.' Lacht Paul, waarna ik ook moet lachen. Paul was echt een grote player voor hij Rachel heeft ontmoet en iedereen vindt mij de vrouwelijke versie van hem, maar dat veranderd nu ook weer met May.
Voorzichtig probeer ik zelfstandig te staan, waardoor ik voel dat enkele botten al zijn geheeld. Natuurlijk nog niet allemaal, terwijl dat ik normaal een paar seconden moet wachten. Echter zijn het nu waarschijnlijk te veel breuken en zullen die seconden wel uren worden. Rustig zet ik een paar stappen naar voren, maar al snel begin ik te rennen als het gaat. Ik loop steeds sneller en sneller, terwijl de jongens me op mijn hielen volgen. Ze zijn nu sneller dan ik, waardoor ze het niet kunnen laten om me ermee te plagen. Ja lach maar! Wacht maar tot al mijn botten weer heel zijn.
'Iemand kan niet tegen haar verlies!' Joelt Jared, waardoor ik hem een stoot geef. Ik doe mezelf enorm veel pijn, maar ik laat hem gewoon achter.
'Haar botten zijn aan het genezen hoor.' Lacht Seth, terwijl ik hem voorbij steek. Ik kef even vrolijk en haast me naar de volgende, terwijl ik de pijn weg bijt. Ondertussen zijn we bij het rand van het bos aangekomen, waardoor ik me om vorm. Ik ga wel met mijn rug naar de jongens staan, maar ze hebben me al echt vaak naakt gezien ondertussen. Leah was namelijk zo slim om aan mijn naakte lichaam te denken tijdens het lopen met Paul, echt gênant. Hij deelde dat natuurlijk direct met de andere.
Snel maak ik mijn kleren los van mijn enkel en begin mijn ondergoed aan te doen.
'Echt jammer dat je lesbisch bent.' Lacht Paul, waardoor ik meteen in mijn kleren schiet.
'Het is dat Rachel er van af weet, anders had ze jou al zo lang gedumpt.' Plaag ik Paul terug, waarna ik het schoolplein oploop. Ik grijp even naar een plek onder mijn borst, waar mijn menselijke ribben nog steeds zijn gebroken. Daarna hoor ik de jongens nog lachen om wat ik net nog tegen de jongens had gezegd, waarna ze me beginnen te volgen. Waar zal ik op haar wachten, want ik weet namelijk niets over haar. Maar Seth heeft haar deze ochtend begroet in een blauwe auto. Welke blauwe auto?
Al peinzend tuur ik het grote parkeer terein af, maar ik zie wel 7 blauwe auto's. Een hoorbare zucht verlaat mijn mond. Ik draai me om en lach even liefjes naar Seth. Please weet nog welke auto het was!
'De blauwe Renault Megane, daar ginds.' Begint Seth, waarna hij wijst naar een blauwe auto op de parking dicht bij de deure. De auto past denk ik best wel bij April, toch?
Rustig begin ik richting de auto te wandelen. Geschrokken stop ik met wandelen, wanneer Seth me inhaalt. Ik kijk hem even vragend aan, want Seth zou me nu alleen inhalen als het belangrijk was.
'Ik ga je rugzak, sleutels en telefoon halen. Wacht jij bij haar auto en dan probeer ik op tijd terug te zijn.' Lacht hij, waarna hij naar binnen loopt. Ik ga tegen de auto hangen en zie hoe Seth naar binnen verdwijnt. Geen seconde later gaat de bel al, waardoor iedereen naar buiten stroomt. Iedereen komt naar buiten en wandelt meteen door naar zijn auto, fiets of begint te lopen om de bus te halen. Ik moet lachen als ik de bus zie vertrekken, terwijl heel veel mensen te laat zijn. Leer dan met de fiets, auto of brommer komen!
Ik wend mijn blik weer naar de deur en zie hoe de Maddie en Nathan naar buiten wandelen, met een meisje op hun hielen. Het haar is in een staart, wat wel April moet zijn. April kijkt me recht in mijn ogen aan, waardoor ik liefjes naar haar lach. Ik zie hoe ze diep adem haalt en mijn richting uitloopt. Ze is overduidelijk met zichzelf aan het vechten om naar hier te komen, wat er eigenlijk best grappig uitziet.
Een boze blik van Embry laat me stoppen met lachen, waarna ik mijn serieuze blik opzet. Eenmaal ze bij mij komt, maak ik meteen plaats voor haar. Ze steekt me voorbij en gaat aan haar auto deur staan.
'Hey April, sorry van mijn uitvlieger daarstraks.' Begin ik mijn verontschuldigingen, maar ze kan me alleen maar ongelovig aankijken. Alsof ze in een soort fop programma zit en elk moment iemand met de camera te voorschijn springt en we allemaal gefopt roepen.
'Ik dacht even dat jij May was, maar dat kan niet aangezien jij en May best verschillend zijn. May had gezegd dat ze me graag wou zien, waardoor ik zo praatte tegen jou.' Ga ik verder, terwijl April me enkel bedenkelijk kan aankijken.
'Ik praat zo echt niet tegen iedereen! Het was echt niet de bedoeling om jou te versieren, want ik geloofde echt dat jij je zus was en het spijt me.' Biedt ik mijn uiteindelijke verontschuldigen aan, maar ik geef April echter geen kans om te antwoorden.
'Ik hoop dat je me geloofd wanneer ik zeg dat het echt niet mijn bedoeling was om je het gevoel te geven dat de roddels over me waar zijn. Dus kun je me alsjeblieft vergeven en geloven? Het betekend echt meer voor me dan je zou denken.' Lach ik uiteindelijk liefjes naar haar. Ze kijkt me even aan, maar haalt dan onverschillig haar schouders op. Ze stapt in haar auto en vliegt met piepende banden van me weg. Zo snel heb ik nog nooit iemand weten vertrekken! Ik kan niet anders dan haar beduusd achterna kijken, waarna ik toch in een bulder lach schiet.