Chapter 53

||Serena Faith Young

Hand en hand lopen Jake en ik het huis van Emily en Sam binnen. De walm van versgebakken koekjes en muffins overspoelt me en met een glimlach veeg ik een lok achter mijn oor.
      'Serry, Serry!' roept de kinderlijke stem van Claire luid door de kamer.
      Met een verontschuldigende glimlach laat ik Jakes hand los en loop ik op de bron van gekraai af. Ik werp een korte blik naar buiten, naar het bos waar we zojuist vandaan komen en de schemerende lucht. Nooit gedacht dat ik hier de rust zou vinden die ik blijkbaar al die tijd nodig had.
      'Kijk wat ik heb gemaakt!' schettert Claire. Ze drukt de tekening van een kat, nog best goed getekend voor een kind van haar leeftijd, in mijn gezicht en loopt vervolgens lachend weer naar haar werktafeltje met pennen en kleurpotloden.
      'Is dat een eekhoorn of een walvis, Claire?' vraagt Paul, die over mijn schouder meekijkt.
      'Nou,' grijns ik onder mijn adem. Ik geef Paul een waarschuwende duw, die hij vervolgens ook nog krijgt van Cass, maar gelukkig gaat hij achter Cass aan en niet mij.
      'Het is een hele mooie kat hoor,' glimlach ik naar mijn jongere zusje. Ik leg de tekening voorzichtig op de hoek van haar werktafeltje en haal mijn hand door haar wilde krullen.
      'Het is een hond, Serena, een hond,' zegt Claire teleurstellend. Ze schudt haar hoofd waardoor haar staartjes vrolijk mee bewegen en met een mond in een 'o' vorm laat ik mijn hand op haar schouder rusten. Ik zou toch zweren dat ik er een kat in zie. Oeps.
      'Haha, je moet jouw gezicht zien!' schatert Claire van het lachen. 'Natuurlijk is het een kat en geen hond. Dat Paul dat verschil nou niet kan zien!'
      Volgens mij zegt zedat laatste expres harder, want nog geen seconde later vliegt ze dankzij een paar sterke handen door de woonkamer.
      'Paul, doe eens wat voorzichtiger met iedereen hier!' roept Emily met een overslaande stem. Gepikeerd slaat ze met de pollepel op het aanrecht, maar als Sam een kus op haar lippen drukt verdwijnt haar woede als sneeuw voor de zon. Bovendien weet ze zelf ook wel dat Paul Claire heus niet zomaar zou laten vallen.
      'Een typische dag in huize Uley,' glimlacht een stem die me kippenvel bezorgt vlak bij mijn oor.
      Jake legt zijn hoofd in mijn nek en vangt me met zijn armen om mijn middel. Als boter smelt ik tegen zijn lichaam. Wie had dat gedacht, na zestien jaar met gevuld met sport, tijd voor een vriendje? Nou, zeeën van tijd zoals het er nu voor staat.
      Met een glimlach kijk ik naar Embry en Thorn die in een hoekje over iets aan het discusieren zijn, sommige dingen veranderen ook nooit, en naar Seth die druk op zijn telefoon aan het tikken is, waarschijnlijk naar zijn nieuwe liefde. Cass en Paul die samen Claire aan het kietelen zijn en Jared en Kim die aan het kleffen zijn. En mijn tante en haar geliefde die samen met het avondeten bezig zijn. Thuis.
      'En nog velen dagen te gaan.'