Chapter 45

||Serena Faith Young

Met een diepe zucht gooi ik de bal naar mijn zusje. Claire mist de bal en rent er kierend van het lachen achteraan. Ik gun mijn spieren een momentje van rust na een half uur aan ballen gooien en schoppen en zucht nog eens diep. Mijn gedachten dwalen telkens af naar Jake en ik heb een naar gevoel dat niet alles volgens plan gaat lopen. Jake bij de bloedzuiger genaamd Bella en haar 'familie'. Ik vertrouw Jake wel, maar dat kreng niet.
      'Als het je verveelt, wil ik met alle plezier je werk overnemen,' zegt Quil ineens. Hij komt via de achterdeur met een glimlach op zijn gezicht naar buiten gelopen, zijn ogen gericht op zijn inprent en mijn zusje.
      'Dat is het niet en dat weet je,' antwoord ik direct terug, terwijl ik mijn ogen naar het bos af laat glijden. Toen Jake me vertelde dat Quil op mijn vierjarige zusje ingeprent had, was mijn eerste reactie om haar van hem te beschermen. Maar ik had het recht niet. Hij was de enige samen met tante Emily die voor haar zorgde toen haar grote zus en ouders voor maanden vertrokken waren. Sterker nog, ik sta bij Quil in het krijt.
      'Ik vertrouw ze ook niet,' antwoordt Quil direct. 'Er is iets goed mis met dat nichtje. Dat je haar in je hoofd wilde laten...'
      'Tja, nu hoeft dat waarschijnlijk niet meer,' mompel ik onder mijn adem. Thorn, mijn ouders, Jake en Claire... Ik heb zoveel dingen aan mijn hoofd dat het een wonder is dat mijn hoofd nog niet geëxplodeerd is en dat nog wel zonder dat er iemand in zit te rommelen.
      Claire komt terug gerend met de bal en geeft hem vervolgens aan Quil. Normaal zou dit me steken en zou ik op z'n minst een beetje jaloers zijn, maar nu kan ik niets anders doen dan glimlachen en met innig plezier naar mijn jongere zusje kijken.
      'Serry, ook meedoen!' gilt Claire enthousiast. Ze schopt de bal naar Quil en gebaart dat Quil de bal naar mij moet schoppen.
      Ik houd de bal nog maar net tegen en trap met een waardeloze techniek de bal naar mijn zusje. Ik schiet abrupt in de lach als de bal dichter bij Quil eindigt dan Claire en ook Quil gunt me een grijns, terwijl Claire een aanloop neemt naar de bal en die naar Quil schopt, zich niets van mijn belabberde kunsten aantrekkend.
      'Ik houd het denk ik maar bij turnen,' mompel ik onder mijn adem als ik de bal nog eens de verkeerde kant op schop.
      Het lachen vergaat me snel als Sam, Paul, Embry en Jake met serieuze blikken op hun gezichten vanuit het bos komen. Direct ren ik op Jake af, die zijn armen strak om mij heen slaat en me verbergt in zijn warme armen. Nu valt het me pas op dat ik het eigenlijk hartstikke koud heb.
      'Waarom ga je in dit weer zonder jas naar buiten, Serry?' vraagt Jake zachtjes brommend, terwijl hij me met een ernstig gezicht naar binnen begeleid.
      'Wat is er gebeurd?'